a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rada Europejska w Sewilli w dniach 21 i 22 czerwca 2002 r. uznała za sprawę najwyższego priorytetu ustanowienie wspólnego systemu identyfikacyjnego dla potrzeb danych wizowych i wezwała do jego jak najszybszego wprowadzenia w świetle przeprowadzonego studium wykonalności oraz na podstawie wytycznych przyjętych przez Radę dnia 13 czerwca 2002 r.
(2) W dniach 5-6 czerwca 2003 r. Rada z zadowoleniem przyjęła studium wykonalności w postaci przedstawionej przez Komisję w maju 2003 r., potwierdziła cele wytyczone dla VIS określone w wytycznych oraz poprosiła Komisję o kontynuację prac przygotowawczych nad rozwojem VIS przy współpracy z Państwami Członkowskimi na podstawie architektury scentralizowanej, biorąc pod uwagę opcję wspólnej platformy technicznej z Systemem Informacyjnym Schengen drugiej generacji (SIS II).
(3) W dniach 19 i 20 czerwca 2003 r. Rada Europejska w Salonikach uznała za konieczne, w ślad za studium wykonalności, jak najszybsze określenie kierunków odnośnie planowania rozwoju VIS i odpowiednich podstaw prawnych, które pozwolą na jego ustanowienie oraz zaangażowanie niezbędnych środków finansowych.
(4) Niniejsza decyzja stanowi wymaganą podstawę prawną dla włączenia w budżet ogólny Unii Europejskiej niezbędnych środków na rozwój VIS i realizację tej części budżetu, wraz ze środkami przygotowawczymi niezbędnymi dla wdrożenia cech biometrycznych w późniejszym etapie zgodnie z wnioskami Rady z dnia 19 lutego 2004 r.
(5) Środki niezbędne do wprowadzenia w życie tej decyzji winny być przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r., ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (1). Komitet wspierający Komisję powinien zbierać się, jeżeli jest to niezbędne, w dwóch odrębnych składach w zależności od porządku obrad.
(6) Zważywszy, że cel niniejszej decyzji, a mianowicie rozwój wspólnego VIS, nie może być osiągnięty w wystarczającym stopniu przez Państwa Członkowskie, ale może być, z racji skali i wpływu działań, lepiej osiągnięty na szczeblu Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia tego celu.
(7) Niniejsza decyzja szanuje prawa podstawowe i przestrzega zasad przyjętych w szczególności przez Kartę Praw Podstawowych Unii Europejskiej.
(8) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie bierze udziału w przyjęciu niniejszej decyzji i w związku z tym nie jest nią związana i nie uczestniczy w jej zastosowaniu. Zważywszy, że niniejsza decyzja wykorzystuje jako bazę dorobek Schengen na mocy postanowień tytułu IV części trzeciej Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, zgodnie z art. 5 wyżej wymienionego protokołu Dania zdecyduje w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu tej decyzji przez Radę, czy dokona transpozycji tej decyzji do swego prawa krajowego.
(9) W stosunku do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie postanowień dorobku Schengen w myśl Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (2), które wchodzą w zakres opisany w art. 1 pkt B decyzji Rady 1999/437/WE (3) w sprawie niektórych warunków stosowania tej Umowy.
(10) Należy poczynić ustalenia w celu umożliwienia przedstawicielom Islandii i Norwegii przyłączenie się do prac komitetów pomagających Komisji w wykonaniu jej uprawnień wykonawczych. Tego rodzaju ustalenia były rozważane w wymianie listów między Wspólnotą a Islandią i Norwegią, załączonej do wyżej wymienionej Umowy (4).
(11) Niniejsza decyzja stanowi kontynuację rozwijania postanowień dorobku Schengen, w którym nie bierze udziału Zjednoczone Królestwo, zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (5). Zjednoczone Królestwo nie bierze wobec tego udziału w przyjęciu niniejszej Decyzji, nie jest nią związane i nie uczestniczy w jej stosowaniu.
(12) Niniejsza decyzja stanowi kontynuację rozwijania postanowień dorobku Schengen, w którym nie bierze udziału Irlandia, zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. w sprawie prośby Irlandii o uczestnictwo w niektórych z postanowień dorobku Schengen (6). Irlandia nie bierze wobec tego udziału w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana i nie uczestniczy w jej zastosowaniu,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Luksemburgu, dnia 8 czerwca 2004 r.
|
W imieniu Rady |
|
M. McDOWELL |
|
Przewodniczący |
______(1) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.
(2) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 36.
(3) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 31.
(4) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 53.
(5) Dz.U. L 131 z 1.6.2000, str. 43.
(6) Dz.U. L 64 z 7.3.2002, str. 20.
(7) Dz.U. L 328 z 13.12.2001, str. 4.
