Decyzja 2003/639/WE w sprawie procedury zaświadczania zgodności wyrobów budowlanych na podstawie art. 20 ust. 2 dyrektywy Rady 89/106/EWG w zakresie sworzni dla złączeń konstrukcyjnych

DECYZJA KOMISJI

z dnia 4 września 2003 r.

w sprawie procedury zaświadczania zgodności wyrobów budowlanych na podstawie art. 20 ust. 2 dyrektywy Rady 89/106/EWG w zakresie sworzni dla złączeń konstrukcyjnych

(notyfikowana jako dokument nr C(2003) 3159)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2003/639/WE)

(Dz.U.UE L z dnia 10 września 2003 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych⁽¹⁾, zmienioną dyrektywą 93/68/EWG⁽²⁾, w szczególności jej art. 13 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Komisja zobowiązana jest wybrać między dwoma procedurami zaświadczania zgodności wyrobu, przewidzianymi w art. 13 ust. 3 dyrektywy 89/106/EWG, możliwie najmniej uciążliwą procedurę zgodną z wymaganiami dotyczącymi bezpieczeństwa. Oznacza to, że niezbędne jest podjęcie decyzji dla danego wyrobu lub rodziny wyrobów, czy obecność fabrycznego systemu kontroli produkcji, za który odpowiedzialność ponosi producent, jest koniecznym i wystarczającym warunkiem do zaświadczania zgodności, oraz, czy z przyczyn dotyczących zgodności z kryteriami wymienionymi w art. 13 ust. 4, wymagana jest interwencja zatwierdzonej jednostki certyfikującej.

(2) Artykuł 13 ust. 4 wymaga, aby ustalona w ten sposób procedura była wykazana w mandatach i w specyfikacjach technicznych. Dlatego pożądane jest podanie definicji wyrobu lub rodziny wyrobów w sposób określony w mandatach i specyfikacjach technicznych.

(3) Obie procedury przewidziane w art. 13 ust. 3 opisane są szczegółowo w załączniku III do dyrektywy 89/106/EWG. Dlatego też niezbędne jest jasne określenie metod, przy pomocy których te dwie procedury mają być wprowadzane w życie dla każdego wyrobu lub rodziny wyrobów, w odniesieniu do załącznika III, z uwagi na fakt, że załącznik III daje preferencje niektórym systemom.

(4) Procedura określona w art. 13 ust. 3 lit. a) odnosi się do systemów określonych w pierwszej możliwości, bez stałego nadzoru, oraz w drugiej i trzeciej możliwości sekcji 2 ii) załącznika III. Procedura określona w art. 13 ust. 3 lit. b) odnosi się do systemów określonych w sekcji 2 i) załącznika III oraz w sekcji 2 ii) załącznika III, w pierwszej możliwości, ze stałym nadzorem.

(5) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Budownictwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Zgodność wyrobów i rodzin wyrobów wymienionych w załączniku I zaświadcza się zgodnie z procedurą, zgodnie z którą, oprócz fabrycznego systemu kontroli produkcji przez producenta, w ocenę i nadzór nad kontrolą produkcji lub samym wyrobem zaangażowana jest upoważniona jednostka certyfikująca.

Artykuł  2

Procedurę zaświadczania zgodności określoną w załączniku II wskazuje się w mandatach dotyczących wytycznych dla europejskich zatwierdzeń technicznych.

Artykuł  3

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 4 września 2003 r.

	W imieniu Komisji
	Erkki LIIKANEN
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 40 z 11.2.1989, str. 12.

⁽²⁾ Dz.U. L 220 z 30.8.1993, str. 1.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I

Sworznie dla złączeń konstrukcyjnych:

do użycia w pracach budowlanych, aby umożliwić ruchy między połączonymi częściami (między płytami lub między płytami a ścianami).

ZAŁĄCZNIK  II

ZAŚWIADCZENIE ZGODNOŚCI

Uwaga: dla wyrobów mających więcej niż jedno zastosowanie, wymienionych w następujących rodzinach, zadania dla zatwierdzonej jednostki wywodzące się z odpowiednich systemów zaświadczania zgodności kumulują się.

Rodzina wyrobów: Sworznie dla złączeń konstrukcyjnych (1/2)

System zaświadczania zgodności

Dla wyrobu(-ów) i ich przeznaczonego(-ych) zastosowania(-ń) wyszczególnionych poniżej, wnioskuje się do EOTA o sprecyzowanie następujących systemów zaświadczania zgodności w stosownych wytycznych dla europejskich zatwierdzeń technicznych:

Wyrób(-oby)	Przeznaczone zastosowanie (-ania)	Poziom(-y) lub klasa(-y)	System(-y) zaświadczania zgodności
Sworznie dla złączeń konstrukcyjnych	dla zastosowań podlegających przepisom w zakresie wytrzymałości konstrukcyjnej	-	2+
System 2+: patrz dyrektywa 89/106/EWG sekcja 2 ii) załącznika III, pierwsza możliwość, włącznie z certyfikacją fabrycznej kontroli wyrobów przez zatwierdzoną jednostkę na podstawie wstępnej kontroli fabryki i fabrycznej kontroli produkcji oraz stały nadzór, ocenę i zatwierdzenie fabrycznej kontroli produkcji.

Specyfikacja systemu zaświadczania zgodności powinna być tak dobrana, aby system ten mógł być wprowadzany w życie nawet wówczas, gdy ustalenie niektórych właściwości użytkowych wyrobu nie jest konieczne, z uwagi na fakt, że co najmniej jedno Państwo Członkowskie w ogóle nie posiada wymogów prawnych dotyczących właściwości wyrobu (patrz art. 2 ust. 1 dyrektywy 89/109/EWG oraz, gdy to właściwe, ppkt 1.2.3 dokumentów wyjaśniających). W tych przypadkach nie wolno nakładać na producenta obowiązku sprawdzenia właściwości wyrobu, jeśli nie życzy on sobie przedkładać deklaracji dotyczących właściwości wyrobu w tym zakresie.

Rodzina wyrobów: Sworznie dla złączeń konstrukcyjnych (2/2)

system zaświadczania zgodności

Dla wyrobu(-ów) i ich przeznaczonego(-ych) zastosowania(-ń) wyszczególnionych poniżej, wnioskuje się do EOTA o sprecyzowanie następujących systemów zaświadczania zgodności w stosownych wytycznych dla europejskich zatwierdzeń technicznych:

Wyrób(-oby)	Przeznaczone zastosowanie (-ania)	Poziom(-y) lub klasa(-y) (odporność na działanie ognia)	System(-y) zaświadczania zgodności
Sworznie dla złączeń konstrukcyjnych	dla zastosowań podlegających przepisom reakcji na ogień	A1(*), A2(*), B(*), C(*) A1(**), A2(**), B(**), C(**), D, E (A1do E)(***), F	1 3 4
System 1: patrz dyrektywa 89/106/EWG sekcja 2 i) załącznika III bez badań kontrolnych próbek.
System 3: patrz dyrektywa 89/106/EWG sekcja 2 ii) załącznika III druga możliwość.
System 4: patrz dyrektywa 89/106/EWG sekcja 2 ii) załącznika III trzecia możliwość.
(*) Wyroby/materiały, dla których wyraźnie identyfikowany poziom w procesie produkcji daje w wyniku poprawę klasy odporności na działanie ognia (np. dodanie opóźniaczy ognia lub ograniczenie materiałów organicznych).
(**) Wyroby/materiały nieobjęte przypisem*.
(***) Wyroby/materiały, które nie wymagają badania odporności na działanie ognia (np. wyroby/materiały klasy A1 zgodnie z decyzją Komisji 96/603/WE, ze zmianami).

Specyfikacja systemu zaświadczania zgodności powinna być tak dobrana, aby system ten mógł być wprowadzany w życie nawet wówczas, gdy ustalenie niektórych właściwości użytkowych wyrobu nie jest konieczne, z uwagi na fakt, że co najmniej jedno Państwo Członkowskie w ogóle nie posiada wymogów prawnych dotyczących właściwości wyrobu (patrz art. 2 ust. 1 dyrektywy 89/109/EWG oraz, gdy to właściwe, ppkt 1.2.3 dokumentów wyjaśniających). W tych przypadkach nie wolno nakładać na producenta obowiązku sprawdzenia właściwości wyrobu, jeśli nie życzy on sobie przedkładać deklaracji dotyczących właściwości wyrobu w tym zakresie.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2003.226.18
• Rodzaj: Decyzja
• Tytuł: Decyzja 2003/639/WE w sprawie procedury zaświadczania zgodności wyrobów budowlanych na podstawie art. 20 ust. 2 dyrektywy Rady 89/106/EWG w zakresie sworzni dla złączeń konstrukcyjnych
• Data aktu: 04/09/2003
• Data ogłoszenia: 10/09/2003
• Data wejścia w życie: 01/05/2004, 01/01/1970