(Tekst mający znaczenie dla EOG)(Dz.U.UE L z dnia 20 lipca 2002 r.)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 76/895/EWG z dnia 23 listopada 1976 r. odnoszącą się do ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w owocach i warzywach oraz na ich powierzchni(1), ostatnio zmienioną dyrektywą Komisji 2000/82/WE(2), w szczególności jej art. 5,
uwzględniając dyrektywę Rady 86/362/EWG z dnia 24 lipca 1986 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach i na ich powierzchni(3), ostatnio zmienioną dyrektywą Komisji 2002/42/WE(4), w szczególności jej art. 10,
uwzględniając dyrektywę Rady 86/363/EWG z dnia 24 lipca 1986 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i na ich powierzchni(5), ostatnio zmienioną dyrektywą 2002/42/WE, w szczególności jej art. 10,
uwzględniając dyrektywę Rady 90/642/EWG z dnia 27 listopada 1990 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni(6), ostatnio zmienioną dyrektywą 2002/42/WE, w szczególności jej art. 7,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W przypadku zbóż i produktów pochodzenia roślinnego, w tym owoców i warzyw, poziomy pozostałości powinny odzwierciedlać użycie minimalnych ilości pestycydów niezbędnych do uzyskania efektywnej ochrony roślin, zastosowanych w taki sposób, że ilość pozostałości jest jak najmniejsza, zarówno z praktycznego, jak i z toksykologicznego punktu widzenia, biorąc pod uwagę ochronę środowiska naturalnego i ochronę zdrowia konsumentów ze względu na przewidywane spożycie przez konsumentów. W przypadku środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego poziomy pozostałości powinny uwzględniać spożycie przez zwierzęta zbóż i produktów pochodzenia roślinnego poddanych działaniu pestycydów i, w odpowiednim przypadku, bezpośrednie skutki stosowania leków weterynaryjnych. Wspólnotowy najwyższy dopuszczalny poziom pozostałości (NDPP) stanowi górną granicę ilości takich pozostałości, które mogłyby się znaleźć w artykułach przy przestrzeganiu przez producentów dobrych praktyk w rolnictwie.
(2) Najwyższy dopuszczalny poziom pozostałości (NDPP) pestycydów należy poddać kontroli i może on zostać zmieniony celem uwzględnienia nowych informacji i danych. Najwyższy dopuszczalny poziom pozostałości (NDPP) ustala się na niższym progu oznaczenia analitycznego w przypadku braku zezwolenia na stosowanie.
(3) Decyzje Komisji zostały podjęte w celu niewłączenia substancji czynnych do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG z dnia 15 czerwca 1991 r. dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin(7), ostatnio zmienionej dyrektywą Komisji 2002/48/WE(8), dla: lindanu (decyzja Komisji 2000/801/WE)(9), kwintocenu (decyzja Komisji 2000/816/WE)(10), permetryny (decyzja Komisji 2000/817/WE)(11), zinebu (decyzja Komisji 2001/245/WE)(12) i parationu (decyzja Komisji 2001/520/WE)(13). Decyzje te przewidują, że środki ochrony roślin zawierające te substancje czynne nie będą już dopuszczone do stosowania we Wspólnocie. Wobec tego, aby umożliwić właściwy nadzór i kontrolę zakazu ich stosowania oraz ochronę konsumenta, należy do załączników do dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG dodać wszystkie pozostałości pestycydów pochodzące ze stosowania tych środków ochrony roślin. Ponieważ w rutynowej kontroli nie można wykryć różnic między zinebem i innymi ditiokarbaminianami, nie jest możliwe ustalenie NDPP dla zinebu. W celu spełnienia prawnie uzasadnionych oczekiwań w zakresie stosowania istniejących zapasów pestycydów, decyzje Komisji o niewłączeniu umożliwiły wprowadzenie okresu stopniowego ich wycofywania i właściwe jest, aby NDPP oparty na poglądzie, że stosowanie danej substancji we Wspólnocie nie jest dozwolone, nie był stosowany aż do końca okresu stopniowego wycofywania stosowanego wobec tej substancji.
(4) Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości zostały poprzednio ustalone dla lindanu i parationu w odniesieniu do niektórych artykułów w załączniku II do dyrektywy 76/895/EWG (zmienionej dyrektywą Komisji 82/528/EWG)(14), ale dyrektywy te pozwalają Państwom Członkowskim ustanowić wyższy NDPP. W celu ustanowienia na poziomie Wspólnoty zharmonizowanych NDPP pestycydów dla lindanu i parationu w owocach i warzywach oraz na ich powierzchni, konieczne jest włączenie tych NDPP do dyrektywy 90/642/EWG. Następnie te NDPP powinny zostać zmienione w celu odzwierciedlenia faktu wycofania zezwolenia na poziomie Wspólnoty.
(5) Wspólnotowe najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości i poziomy zalecane przez Codex Alimentarius są ustalane i obliczane zgodnie z podobnymi procedurami. Istnieje ograniczona liczba maksymalnych limitów pozostałości przewidzianych przez Codex dla lindanu, kwintocenu, permetryny i parationu. Były one brane pod uwagę przy ustalaniu najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości w niniejszej dyrektywie. Przewidziane przez Codex najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości, których wycofanie zaleci się w niedalekiej przyszłości, nie zostały wzięte pod uwagę. Przewidziane przez Codex NDPP dla lindanu 0,1 mg/kg (jaja) i 0,7 mg/kg (mięso drobiowe) są limitami pozostałości zewnętrznych (LPZ). Te najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości nie są ustalane na poziomie, który wynikałby z obecnego stosowania środków ochrony roślin, lecz uwzględniają fakt, że stosowanie tych substancji w przeszłości zostawiło pozostałości, które można uważać za zanieczyszczenia. NDPP oparty na NDPP przewidzianym przez Codex został obliczony w świetle ryzyka dla konsumenta, nie stwierdzono żadnego ryzyka stosując toksykologiczne dane oparte na badaniach dostępnych Komisji. Dopuszczalne spożycie dzienne (DSD) dla lindanu wynosi 0,001 mg/kg p.c./dzień (JMPR 1997), silna dawka odniesienia nie została uznana za konieczną, dopuszczalne spożycie dzienne dla parationu wynosi 0,004 mg/kg p.c./dzień (JMPR 1995), silna dawka odniesienia wynosi 0,01 mg/kg p.c./dzień (JMPR 1995), dopuszczalne spożycie dzienne dla permetryny wynosi 0,05 mg/kg p.c./dzień (JMPR 1999), silna dawka odniesienia nie została uznana za konieczną, dopuszczalne spożycie dzienne dla kwintocenu wynosi 0,01 mg/kg p.c./dzień (JMPR 1995), silna dawka odniesienia nie została uznana za konieczną.
(6) Wspólnota notyfikowała projekt dyrektywy Komisji Światowej Organizacji Handlu i otrzymane uwagi zostały rozważone w pracy nad ostateczną wersją dyrektywy. NDPP dla stosowanych w krajach trzecich szczególnych połączeń pestycydów z płodami rolnymi mogłyby być zbadane przez Komisję na podstawie przedłożonych dopuszczalnych danych(15).
(7) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 16 lipca 2002 r.
|
W imieniu Komisji |
|
David BYRNE |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 340 z 9.12.1976, str. 26.
(2) Dz.U. L 3 z 6.1.2001, str. 18.
(3) Dz.U. L 221 z 7.8.1986, str. 37.
(4) Dz.U. L 134 z 22.5.2002, str. 29.
(5) Dz.U. L 221 z 7.8.1986, str. 43.
(6) Dz.U. L 350 z 14.12.1990, str. 71.
(7) Dz.U. L 230 z 19.8.1991, str. 1.
(8) Dz.U. L 148 z 6.6.2002, str. 19.
(9) Dz.U. L 324 z 21.12.2000, str. 42.
(10) Dz.U. L 332 z 28.12.2000, str. 112.
(11) Dz.U. L 332 z 28.12.2000, str. 114.
(12) Dz.U. L 88 z 28.3.2001, str. 19.
(13) Dz.U. L 187 z 10.7.2001, str. 47.
(14) Dz.U. L 234 z 9.8.1982, str. 1.
(15) Uwagi przewodnie w sprawie tolerancji przywozowych - Dokument 7169/VI/99 rev. 1.
