RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2026/97 z dnia 6 października 1997 r. w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów nie będących członkami Wspólnoty Europejskiej(1), w szczególności jego art. 15,
uwzględniając wniosek przedstawiony przez Komisję, po konsultacji z Komitetem Doradczym,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Rozporządzenie (WE) nr 978/2000(2) nałożyło ostateczne cło wyrównawcze na przywóz włókien syntetycznych z poliestru pochodzących z Australii, Indonezji i Tajwanu.
(2) W następstwie dwóch skarg złożonych do Sądu Pierwszej Instancji przeciwko Radzie przez tajwańskich producentów eksportujących, ubiegających się o unieważnienie rozporządzenia (WE) nr 978/2000 zgodnie z art. 230 Traktatu, stało się oczywiste, że część metodologii zastosowanej w celu ustalenia poziomu subsydiowania w odniesieniu do Tajwanu w rozporządzeniu (WE) nr 978/2000 jest niezgodna ze sposobem analizowania i traktowania przez instytucje wspólnotowe praktycznie identycznych danych w kolejnych postępowaniach. W przypadku jednego konkretnego programu subsydiowania, "ulgę podatkową z tytułu zakupienia sprzętu zautomatyzowanego i przeznaczonego do kontroli zanieczyszczeń", przyznawaną za sprzęt zakupywany na miejscu, uznano za podlegającą opłacie wyrównawczej, zgodnie z rozporządzeniem będącym przedmiotem skargi. Jednakże obliczenia dotyczące kwoty subsydium objętej opłatą wyrównawczą uzyskane tą metodą zostały zmienione w kolejnych postępowaniach dotyczących przywozu niektórych rodzajów politereftalanu etylenu pochodzącego z Tajwanu. Dokonano odniesienia do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1741/2000(3), rozporządzenia Rady (WE) nr 2603/2000(4), między innymi kończących postępowanie antysubsydyjne dotyczące przywozu niektórych rodzajów politereftalanu etylenu pochodzącego z Tajwanu. W takiej sytuacji zdecydowano dokonać ponownej analizy obliczeń dotyczących kwoty subsydium w przypadku przywozu z Tajwanu, w szczególności w celu ustalenia, czy zastosowanie zmienionej metody miałoby realny wpływ na wyniki w odniesieniu do tego kraju. Stwierdzono, że ten konkretny program subsydiowania istnieje tylko w Tajwanie i dlatego nie uznano go za część dochodzenia w sprawie subsydiowania dotyczącego przywozu z Australii i Indonezji.
(3) Ponowne badanie w odniesieniu do Tajwanu wykazało, że zmieniona metoda doprowadziła do ustalenia subsydiów de minimis, tj. na ogólnokrajowym poziomie subsydiowania poniżej 1 %. Dlatego środki wyrównawcze dotyczące przywozu włókien poliestrowych z Tajwanu powinny zostać uchylone z mocą wsteczną.
(4) W odniesieniu do potencjalnego skutku uchylenia środków w odniesieniu do Tajwanu dla wstępnych ustaleń dotyczących przywozu włókien syntetycznych z poliestru z Australii i Indonezji, zbadano, czy ustalenia dotyczące subsydiowania de minimis w odniesieniu do Tajwanu w sposób niekorzystny wpływają na wnioski dotyczące szkody, skutku przyczynowego i interesu Wspólnoty. Stwierdzono, że, biorąc pod uwagę znaczny wzrost wielkości przywozu i udziału w rynku oraz wysoki poziom podcięcia cenowego w odniesieniu do przywozu pochodzącego z Australii i Indonezji, wstępne ustalenia nie są podważone, o ile dotyczą one przywozu z tych krajów,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.Sporządzono w Brukseli, dnia 7 maja 2001 r.
|
W imieniu Rady |
|
B. RINGHOLM |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 288 z 21.10.1997, str. 1.
(2) Dz.U. L 113 z 12.5.2000, str. 1.
(3) Dz.U. L 199 z 5.8.2000, str. 6.
(4) Dz.U. L 301 z 30.11.2000, str. 1.
