KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 86/362/EWG z dnia 24 lipca 1986 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach oraz na ich powierzchni(1), ostatnio zmienioną dyrektywą Komisji 2000/58/WE(2), w szczególności jej art. 10,
uwzględniając dyrektywę Rady 86/363/EWG z dnia 24 lipca 1986 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz na ich powierzchni(3), ostatnio zmienioną dyrektywą Komisji 2000/58/WE, w szczególności jej art. 10,
uwzględniając dyrektywę Rady 90/642/EWG z dnia 27 listopada 1990 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni(4), ostatnio zmienioną dyrektywą 2000/58/WE, w szczególności jej art. 7,
uwzględniając dyrektywę Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin(5), ostatnio zmienioną dyrektywą 2000/68/WE(6), w szczególności jej art. 4 ust. 1 lit. f),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Nowa substancja czynna, spiroksamina, została włączona do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG dyrektywą Komisji 1999/73/WE(7) w celu stosowania wyłącznie jako fungicyd, bez określania szczególnych warunków mających wpływ na uprawy, wobec których można stosować środki ochrony roślin zawierające spiroksaminę.
(2) Wspomniane włączenie do załącznika I zostało dokonane na podstawie oceny przedłożonych informacji dotyczących proponowanego zastosowania jako fungicydu w odniesieniu do zbóż oraz winorośli. Informacje dotyczące stosowania w odniesieniu do zbóż i winorośli zostały przedłożone przez niektóre Państwa Członkowskie zgodnie z wymogami art. 4 ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG. Dostępne informacje zostały poddane kontroli oraz okazały się wystarczające do ustalenia niektórych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości.
(3) W przypadku gdy nie określono wspólnotowego najwyższego dopuszczalnego poziomu pozostałości lub nie istnieją tymczasowe NDPP, Państwa Członkowskie przed udzieleniem zezwolenia określą krajowy, tymczasowy najwyższy dopuszczalny poziom pozostałości zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG.
(4) Podczas włączenia do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG techniczna i naukowa ocena spiroksaminy została zakończona dnia 12 maja 1999 r. w formie kontrolnego sprawozdania Komisji odnośnie do spiroksaminy. W tym sprawozdaniu dopuszczalne spożycie dzienne spiroksaminy zostało ustalone na poziomie 0,025 mg/kg wagi ciała/dzień. Długotrwałe narażenie konsumentów produktów spożywczych, wobec których stosowano spiroksaminę, zostało ocenione zgodnie z procedurami i praktykami stosowanymi we Wspólnocie Europejskiej, biorąc pod uwagę wytyczne opublikowane przez Światową Organizację Zdrowia(8), oraz obliczono, że najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości określone w niniejszej dyrektywie nie powodują przekroczenia dopuszczalnego spożycia dziennego.
(5) Podczas oceny i dyskusji, która poprzedzała włączenie spiroksaminy do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, nie wystąpiły ostre skutki toksyczne wymagające ustanowienia ostrej dawki odniesienia.
(6) Dla niektórych produktów rolnych warunki stosowania spiroksaminy zostały już określone w sposób, który pozwala na ustanowienie ostatecznych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości.
(7) W celu zapewnienia odpowiedniej ochrony konsumenta przed narażeniem na pozostałości w produktach lub na ich powierzchni, w odniesieniu do których nie zostało przyznane zezwolenie, właściwe jest ustalenie tymczasowych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości na niższym poziomie oznaczenia analitycznego dla wszystkich produktów objętych dyrektywami Rady 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG. Ustalenie na poziomie wspólnotowym tych tymczasowych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości nie zwalnia Państw Członkowskich od obowiązku ustanowienia tymczasowych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości dla spiroksaminy zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG oraz zgodnie z załącznikiem VI do dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności z częścią B sekcją 2.4.2.3 tego Załącznika; cztery lata uważane są za wystarczający okres dla ustalenia dalszego zastosowania spiroksaminy. Po upływie tego okresu tymczasowe najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości powinny stać się ostatecznymi.
(8) Wspólnota notyfikowała projekt dyrektywy Komisji Światowej Organizacji Handlu i otrzymane uwagi zostały uwzględnione w ostatniej fazie opracowywania dyrektywy. Możliwość ustalenia tolerancji w przywozie w odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości dla określonych kombinacji pestycydów i upraw będzie zbadana przez Komisję w oparciu o dostarczone dane.
(9) Uwzględniona została również opinia Komitetu Naukowego ds. Roślin, w szczególności rady i zalecenia dotyczące ochrony konsumentów produktów spożywczych, wobec których stosowano pestycydy.
(10) Niniejsza dyrektywa jest zgodna z opinią Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 18 grudnia 2000 r.
|
W imieniu Komisji |
|
David BYRNE |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 221 z 7.8.1986, str. 37.
(2) Dz.U. L 244 z 29.9.2000, str. 78.
(3) Dz.U. L 221 z 7.8.1986, str. 43.
(4) Dz.U. L 350 z 14.12.1990, str. 71.
(5) Dz.U. L 230 z 19.8.1991, str. 1.
(6) Dz.U. L 276 z 28.10.2000, str. 41.
(7) Dz.U. L 206 z 5.8.1999, str. 16.
(8) "Wytyczne dotyczące przewidywania dziennego spożycia pozostałości pestycydów" (poprawione), przygotowane przez GEMS/Program żywnościowy we współpracy z Komitetem ds. Pozostałości Pestycydów Komisji Kodeksu Żywnościowego, opublikowane przez Światową Organizację Zdrowia w 1997 r. (WHO/FSF/FOS/97.7).
