(SCH/Com-ex (99) 18)(Dz.U.UE L z dnia 22 września 2000 r.)
KOMITET WYKONAWCZY,
uwzględniając art. 132 Porozumienia wykonawczego do Konwencji z Schengen,
uwzględniając art. 39 wymienionej Konwencji,
pragnąc kontynuować starania o poprawę warunków transgranicznej współpracy policji,
uwzględniając decyzję Komitetu Wykonawczego z dnia 16 grudnia 1998 r. (dokument SCH/Com-ex (98) 51, rev. 3),
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Zatwierdza się zasady regulujące współpracę policji w dziedzinie zapobiegania przestępstwom i wykrywania ich, wymienione w nocie Prezydencji (dokument SCH/I (98) 75, rev. 5) z dnia 28 kwietnia 1999 r.
Sporządzono w Luksemburgu, dnia 28 kwietnia 1999 r.
|
C.H. SCHAPPER |
|
Przewodniczący |
Przedmiot: Stosowanie artykułów 39 Konwencji: poprawa współpracy policji w dziedzinie zapobiegania i wykrywania przestępstw
Jednym z celów Prezydencji niemieckiej jest poprawa współpracy policji Umawiających się Państw w wykrywaniu przestępstw. W ramach swej Prezydencji Niemcy, na posiedzeniu Grupy Roboczej I w dniu 14 września 1998 r., przedłożyły notę (SCH/I (98) 55 rev.) określającą problemy i propozycje rozwiązań.
Wszystkie delegacje zgodziły się, że uchybień we współpracy policji w zakresie ścigania przestępstw można w dużym stopniu uniknąć poprzez jednolitą wykładnię oraz odpowiednie do założonych celów stosowanie Konwencji z Schengen.
Umawiające się Państwa zgadzają się, że poprawa współpracy policji w dziedzinie wykrywania przestępstw nie może naruszać uprawnień organów wymiaru sprawiedliwości.
Rozwiązania możliwe do wykonania w krótkim czasie:
1. Wykaz
Do celów stosowania artykułów 39 Konwencji z Schengen i dla poprawy wykrywania przestępstw i zapobiegania przestępstwom, służby policyjne Państw Schengen mogą wymieniać informacje, pod warunkiem że:
- wymiana informacji nie wymaga stosowania środków przymusu,
- wymiana informacji jest dopuszczalna na podstawie prawa krajowego Umawiającego się Państwa, do którego wniosek jest skierowany, a wykonywanie tych czynności nie jest wyłącznie zastrzeżone dla organów sądowych lub nie podlega ich zezwoleniu.
Poprawę wykrywalności i zapobiegania przestępstwom osiągnie się poprzez współpracę służb policyjnych Państw Schengen bez udziału organów sądowych w przypadkach, kiedy pojawiają się podstawy do podejrzeń lub konkretne zagrożenia, w szczególności przy wykonywaniu czynności, wymienionych poniżej. Wykaz ten nie jest wyczerpujący, a wykonanie wspomnianych czynności jest uzależnione od ich dopuszczenia przez prawo krajowe państwa wnioskującego i państwa, do którego wniosek został skierowany.
- ustalanie danych właściciela/kierowcy pojazdu,
- zbieranie danych dotyczących prawa jazdy,
- ustalanie miejsca pobytu i stałego miejsca zamieszkania,
- ustalenie właścicieli przyłączy telekomunikacyjnych (telefon, faks oraz Internet), pod warunkiem że są to informacje publicznie dostępne,
- pozyskiwanie informacji przez policję, na zasadzie dobrowolnej (*), od określonych osób,
- ustalanie tożsamości,
- przekazywanie informacji z policyjnych systemów informatycznych oraz akt policyjnych, w poszanowaniu odpowiednich przepisów regulujących ochronę danych,
- przygotowywanie planów oraz koordynacja działań w zakresie poszukiwań jak również podejmowanie poszukiwań w trybie natychmiastowym (niezależnie od poszukiwań przez SIS),
- ustalanie pochodzenia przedmiotów, w szczególności broni i pojazdów (śledzenie kanałów sprzedaży),
- badanie dowodów (np. oględziny szkód pojazdu w przypadku ucieczki sprawcy z miejsca wypadku, wymazania w dokumentach itd.).
Państwa Schengen mogą zgodnie z artykułem 39 Konwencji z Schengen ustalić, z poszczególnymi lub wszystkimi Umawiającymi się Stronami, dodatkowe dziedziny, w których wzajemna współpraca policji bez udziału organów sądowych może mieć miejsce.
2. Wymóg sądowej zgody (artykuł 39 ust. 2)
Natychmiastowe użycie informacji jako dowodów w postępowaniu karnym jest możliwe tylko wtedy, gdy Umawiające się Państwo, do którego wniosek skierowano, nie wymaga dodatkowo urzędowego wniosku o udzielenie pomocy prawnej. Ograniczone środki organów zajmujących się ściganiem przestępstw muszą być wykorzystane do zajmowania się pilnymi problemami zapobiegania przestępczości i nie być niepotrzebnie krępowane wymaganiami zezwoleń.
Artykuł 39 ust. 2 Konwencji nie stanowi, w żadnej mierze, że wymagana jest zgoda organów sądowych na wykorzystanie dokumentów jako dowodu. Ustalenie procedury uzyskania zgody leży zatem w gestii Umawiających się Państw.
Państwa Schengen są zgodne, że służby policyjne lub organy sądowe mogą przesyłać wnioski o udzielenie zgody oraz towarzyszące im materiały za pomocą każdego środka komunikacji umożliwiającego szybki przekaz (np. telefaks, e-mail:), pod warunkiem że przekazanej informacji będzie towarzyszyć pisemny ślad zawierający dane autora informacji.
3. Uproszczenie procedur
Uproszczenie procedur, szczególnie w nagłych przypadkach, może przyspieszyć bieg przygotowawczego postępowania karnego. Przykładem na to mogą być bilateralne umowy między dwoma Państwami Schengen, w ramach których organa policji, na wniosek organów sądowych, współpracują bezpośrednio udzielając sobie nawzajem pomocy przy przesłuchaniach, przeszukiwaniach i przy zajmowaniu przedmiotów, jeśli zwłoka byłaby niewskazana.
W świetle doświadczeń nabytych przy wykonywaniu tej umowy lub innych podobnych Umawiające się Strony rozważą, czy nie byłoby możliwe rozszerzyć stosowanie takich procedur na cały obszar Schengen.
_______
(*) Zgodnie z prawem krajowym Austrii, Niemiec oraz Niderlandów stosuje się zasadę dobrowolnego poddania się przesłuchaniu.
