KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2377/90 z dnia 26 czerwca 1990 r. ustanawiające wspólnotową procedurę dla określania maksymalnego limitu pozostałości Weterynaryjnych Produktów Leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego(1), ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 749/97(2), w szczególności jego art. 6, 7 i 8,
a także mając na uwadze, co następuje:
zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2377/90, konieczne jest systematyczne ustalanie maksymalnego limitu pozostałości dla wszystkich substancji farmakologicznie czynnych, stosowanych w państwach Wspólnoty w weterynaryjnych produktach leczniczych przeznaczonych do stosowania u zwierząt służących do produkcji żywności;
maksymalny limit pozostałości powinno ustalać się tylko po zbadaniu w Komitecie ds. weterynaryjnych produktów leczniczych wszystkich istotnych informacji dotyczących bezpieczeństwa pozostałości danej substancji dla konsumenta środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego i wpływu tych pozostałości na przetwórstwo przemysłowe środków spożywczych;
ustalając maksymalne limity pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego, konieczne jest określenie gatunków zwierząt, u których pozostałości mogą być obecne, poziomy jakie mogą być obecne w każdej istotnej tkance mięsnej uzyskanej od leczonych zwierząt (tkanka docelowa) oraz rodzaj pozostałości mający znaczenie dla monitorowania pozostałości (pozostałości znacznikowe);
przy kontroli pozostałości, przewidzianej odpowiednim prawodawstwem wspólnotowym maksymalne limity pozostałości ustalane są zwykle dla takich tkanek docelowych jak wątroba i nerki; ponieważ jednak wątroba i nerki są często usuwane z tusz zwierzęcych w handlu międzynarodowym, dlatego maksymalne limity pozostałości należy zawsze ustalać dla tkanki mięśniowej i tłuszczowej;
w przypadku weterynaryjnych produktów leczniczych przeznaczonych do stosowania u ptaków nieśnych i zwierząt produkujących mleko lub pszczół miodnych, maksymalne limity pozostałości muszą zostać ustalone dla jaj, mleka i miodu;
w celu umożliwienia zakończenia badań naukowych, do załącznika III do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 należy dodać nafcylinę i sarafloksacynę;
w celu uwzględnienia przepisów niniejszego rozporządzenia, przed jego wejściem w życie należy przewidzieć 60-dniowy okres, aby umożliwić Państwom Członkowskim przyjęcie wszelkich dostosowań, które mogą okazać się niezbędne w związku z zezwoleniami na wprowadzenie do obrotu określonych weterynaryjnych produktów leczniczych, przyznanymi zgodnie z dyrektywą Rady 81/851/EWG(3), ostatnio zmienioną dyrektywą nr 93/40/EWG(4);
środki przewidziane w mniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.Sporządzono w Brukseli, dnia 25 września 1997 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Martin BANGEMANN |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 1.
(2) Dz.U. L 110 z 26.4.1997, str. 24.
(3) Dz.U. L 317 z 6.11.1981, str. 1.
(4) Dz.U. L 214 z 24.8.1993, str. 31.
