(96/603/WE)(Dz.U.UE L z dnia 19 października 1996 r.)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych(1), zmienioną dyrektywą 93/68/EWG(2),
uwzględniając decyzję Komisji 94/611/WE z dnia 9 września 1994 r. wykonującą art. 20 dyrektywy Rady 89/106/EWG w sprawie wyrobów budowlanych(3), w szczególności jej art. 1 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
artykuł 3 ust. 2 dyrektywy 89/106/EWG stanowi, że w celu uwzględnienia różnic w poziomach zabezpieczeń robót budowlanych, występujących w skali krajowej, regionalnej bądź lokalnej, dla każdego zasadniczego wymogu można ustanawiać klasy w dokumentach interpretacyjnych i w specyfikacjach technicznych;
ppkt 4.2.1 dokumentu interpretacyjnego nr 2 "Bezpieczeństwo pożarowe", ujętego w komunikacie Komisji w odniesieniu do dokumentów interpretacyjnych dyrektywy Rady 89/106/EWG(4), uzasadnia potrzebę ustalania różnych poziomów zasadniczych wymogów, w zależności od rodzaju, użytkowania i usytuowania robót budowlanych, ich rozmieszczenia oraz dostępności urządzeń ratowniczych;
ppkt 2.2 dokumentu interpretacyjnego nr 2 wymienia szereg powiązanych ze sobą środków, mających zaspokoić zasadniczy wymóg "Bezpieczeństwo pożarowe", które wspólnie przyczyniają się do określenia strategii bezpieczeństwa przeciwpożarowego, jaka może zostać opracowana na różne sposoby w Państwach Członkowskich;
ppkt 4.2.3.3 dokumentu interpretacyjnego nr 2 wymienia jako jeden ze środków dominujących w Państwach Członkowskich ograniczanie powstawania i rozprzestrzenia się ognia i dymu w pomieszczeniu, w którym powstał pożar (lub określonym obszarze), przez ograniczenie przyczyniania się wyrobów budowlanych do pełnego rozprzestrzenienia się pożaru;
określenie klas wymogów zasadniczych zależy po części od stopnia takiego ograniczenia;
stopień ograniczenia można wyrazić jedynie w formie różnej reakcji wyrobów na ogień w warunkach ich docelowego użytkowania;
ppkt 4.3.1.1 dokumentu interpretacyjnego nr 2 precyzuje, że w celu oceny reakcji wyrobów na ogień zostanie opracowane zharmonizowane rozwiązanie, które będzie polegało na przeprowadzaniu pełnych bądź wzorcowych prób, skorelowanych z rzeczywistymi scenariuszami pożarowymi;
przedmiotowe rozwiązanie wchodzi w zakres systemu klas, które nie zostały ujęte w dokumencie interpretacyjnym, ale które zostały przyjęte w decyzji 94/611/WE;
w systemie klas ujętym w decyzji 94/611/WE ustanowiono kategorię "Materiałów niepalnych" w odniesieniu do wyrobów, które nie muszą być poddawane próbom w zakresie reakcji na ogień i które określa się jako klasa A w tabeli 1 i 2 oraz dodatkowo, w tabeli 1, jako "wykaz wyrobów niepalnych";
w art. 20 ust. 2 dyrektywy 89/106/EWG wskazano procedurę przyjmowania przepisów koniecznych do ustanowienia klas wymogów, o ile nie są one zawarte w dokumentach interpretacyjnych;
środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Budownictwa,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 4 października 1996 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Martin BANGEMANN |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 40 z 11.2.1989, str. 12.
(2) Dz.U. L 220 z 30.8.1993, str. 1.
(3) Dz.U. L 241 z 16.9.1994, str. 25.
(4) Dz.U. C 62 z 28.2.1994, str. 1.
