KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2377/90 z dnia 26 czerwca 1990 r. ustanawiające wspólnotową procedurę dla określania maksymalnych limitów pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego(1), ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1442/95(2), w szczególności jego art. 7 i 8,
a także mając na uwadze, co następuje:
zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2377/90 konieczne jest stopniowe ustalanie maksymalnych dopuszczalnych limitów pozostałości dla wszystkich substancji farmakologicznie czynnych, stosowanych we Wspólnocie w leczniczych produktach weterynaryjnych przeznaczonych do podawania zwierzętom, od których pochodzą produkty spożywcze;
maksymalne dopuszczalne limity pozostałości powinny zostać ustalone tylko po zbadaniu w Komitecie ds. Medycznych Produktów Weterynaryjnych wszystkich istotnych informacji dotyczących bezpieczeństwa pozostałości danej substancji dla konsumenta środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego i wpływu tych pozostałości na przetwórstwo przemysłowe środków spożywczych;
ustalając maksymalne dopuszczalne limity pozostałości leczniczych produktów weterynaryjnych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego, konieczne jest określenie gatunków zwierząt, u których pozostałości mogą być obecne, limity, jakie mogą być obecne w każdej istotnej tkance mięsnej uzyskanej od leczonych zwierząt (tkanka docelowa), oraz rodzaj pozostałości mającej istotne znaczenie dla monitorowania pozostałości (pozostałość znacznikowa);
przy kontroli pozostałości, przewidzianej właściwym ustawodawstwem wspólnotowym, maksymalne dopuszczalne limity pozostałości powinny być zwykle ustalane dla tkanek docelowych wątroby i nerek; jednakże wątroba i nerki są często usuwane z tusz zwierzęcych w handlu międzynarodowym i dlatego maksymalne dopuszczalne limity pozostałości należy zawsze ustalać dla tkanek mięśniowych i tłuszczowych;
w przypadku medycznych produktów weterynaryjnych przeznaczonych do stosowania u niosek, zwierząt mlecznych lub pszczół miodnych maksymalne dopuszczalne limity pozostałości muszą zostać ustalone dla jaj, mleka lub miodu;
ustalenie maksymalnych dopuszczalnych limitów pozostałości dla dimetridazolu wydaje się niemożliwe, ponieważ niezależnie od limitu pozostałości w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego mogą stanowić one zagrożenie dla zdrowia konsumenta; dlatego dimetridazol powinien zostać dodany do załącznika IV do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90;
niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie po okresie 60 dni, aby umożliwić Państwom Członkowskim dokonanie wszelkich dostosowań, jakie mogą okazać się niezbędne dla uwzględnienia przepisów niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do pozwoleń na dopuszczenie do obrotu medycznych produktów weterynaryjnych, które zostały przyznane zgodnie z dyrektywą Rady 81/851/EWG(3), ostatnio zmienioną dyrektywą 93/40/EWG(4);
zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 8 rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 projekt środków, jakie mają zostać przyjęte, został przedłożony Komitetowi ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektyw Dotyczących Usunięcia Barier Technicznych w Handlu w Sektorze Medycznych Produktów Weterynaryjnych; Komitet nie był w stanie wydać opinii, dlatego Komisja przedstawiła Radzie propozycję środków, jakie mają zostać przyjęte;
Rada nie stanowiła ani nie głosowała przeciw projektowanym środkom zwykłą większością głosów w przewidzianym terminie trzech miesięcy, dlatego przyjęcie tych środków jest obowiązkiem Komisji,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.Sporządzono w Brukseli, dnia 25 lipca 1995 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Martin BANGEMANN |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 1.
(2) Dz.U. L 143 z 27.6.1995, str. 26.
(3) Dz.U. L 317 z 6.11.1981, str. 1.
(4) Dz.U. L 214 z 24.8.1993, str. 31.
