(94/69/WE)(Dz.U.UE L z dnia 7 lutego 1994 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 130s ust. 1 wraz z art. 228 ust. 3 akapit pierwszy,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
Wspólnota oraz Państwa Członkowskie uczestniczyły w negocjacjach prowadzonych w Międzyrządowym Komitecie Negocjacyjnym ustanowionym przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych do przygotowania Ramowej Konwencji w sprawie zmian klimatu(4);
podczas Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Środowiska i Rozwoju w Rio de Janeiro w dniach 3-14 czerwca 1992 r., Ramowa Konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu została podpisana przez Wspólnotę oraz wszystkie jej Państwa Członkowskie;
podstawowym celem Konwencji jest, jak wyrażono w jej art. 2, doprowadzenie, zgodnie z właściwymi postanowieniami Konwencji, do ustabilizowania koncentracji gazów cieplarnianych w atmosferze na poziomie, który zapobiegałby niebezpiecznej antropogenicznej ingerencji w system klimatyczny, w okresie wystarczającym do naturalnej adaptacji ekosystemów do zmian klimatu, w celu zapewnienia, że nie jest zagrożona produkcja żywności, oraz w celu zapewnienia zrównoważonego rozwoju ekonomicznego;
po ratyfikacji Konwencja zobowiąże kraje rozwinięte oraz inne strony wymienione w załączniku I do Konwencji do przyjęcia środków w celu ograniczania antropogenicznych emisji CO2 oraz innych gazów cieplarnianych, które nie są kontrolowane przez Protokół montrealski, w celu powrócenia, indywidualnie lub wspólnie, do poziomów tych emisji antropogenicznych z 1990 r. do końca obecnej dekady;
w trakcie podpisywania Konwencji, Wspólnota oraz jej Państwa Członkowskie ponownie potwierdziły cel ustabilizowania emisji CO2 do 2000 r. na poziomach z 1990 r. na obszarze całej Wspólnoty, tak jak to określono w konkluzjach Rady z dnia 29 października 1990 r., dnia 13 grudnia 1991 r., dnia 5 i 26 maja 1992 r.;
Konwencja, na mocy art. 22, jest otwarta do ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia przez państwa oraz regionalne organizacje integracji gospodarczej, które ją podpisały;
działania zapobiegawcze w odniesieniu do niebezpiecznych antropogenicznych zmian klimatu muszą zostać podjęte zarówno na poziomie międzynarodowym, jak i krajowym;
zarówno Wspólnota, jak i jej Państwa Członkowskie mają kompetencje w określonych obszarach objętych Konwencją; konieczne jest aby Wspólnota oraz jej Państwa Członkowskie stały się Umawiającymi się Stronami, tak aby wszystkie zobowiązania będące przedmiotem konwencji mogły być należycie wypełniane;
zobowiązanie do ograniczania antropogenicznych emisji CO2 określone w art. 4 ust. 2 Konwencji zostanie wypełnione przez Wspólnotę jako całość poprzez działanie Wspólnoty oraz jej Państw Członkowskich, w ramach odnośnych kompetencji każdego z nich;
Wspólnota odnotowuje, że Państwa Członkowskie przyjmą środki niezbędne do umożliwienia, przy najbliższej okazji i w miarę możliwości równocześnie, złożenia dokumentów ratyfikacyjnych względnie zatwierdzających przez Państwa Członkowskie oraz Wspólnotę,
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
Sporządzono w Brukseli, dnia 15 grudnia 1993 r.
|
W imieniu Rady |
|
M. DE GALAN |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 44 z 16.2.1993, str. 1.
(2) Dz.U. C 194 z 19.7.1993, str. 358.
(3) Dz.U. C 201 z 26.7.1993, str. 1.
(4) Rezolucja nr 45/212 Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych z dnia 19 grudnia 1990 r. w sprawie ochrony klimatu ziemskiego dla obecnych i przyszłych pokoleń ludzkości.
