MIĘDZYNARODOWA KOMISJA DS. OCHRONY RENU PRZED ZANIECZYSZCZENIEM,uwzględniając Konwencję o ochronie Renu przed zanieczyszczeniem chemicznym, podpisaną w Bonn dnia 3 grudnia 1976 r.,
w szczególności jej art. 3, 4, 5 i 14
PROPONUJE UMAWIAJĄCYM SIĘ STRONOM KONWENCJI,
uzupełnienie załącznika IV do Konwencji, w odniesieniu do tetrachlorku węgla, w sposób następujący:
| Substancja lub grupa substancji |
Pochodzenie |
Wartość graniczna maksymalnego stężenia substancji |
Wartość graniczna maksymalnej ilości substancji |
Termin istniejących zrzutów |
Uwagi |
| 1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
| Tetrachlorek węgla |
1. Produkcja tetrachlorku węgla poprzez
nadchlorowanie bez
płukania
|
1,5 mg na litr zrzutu |
2,5 grama tetrachlorku węgla na tonę całkowitej zdolności produkcyjnej tetrachlorku węgla i tetrachloroetylenu |
1 stycznia 1988 r. |
(1)(2)(3)(4)(5) |
|
2. Produkcja chlorometanów poprzez chlorowanie
metanu (obejmujące
wysokociśnieniowe
alkaliczne,
elektrolityczne
wytwarzanie chloru
i z metanolu)
|
1,5 mg na litr zrzutu |
10 gramów tetrachlorku węgla na tonę całkowitej zdolności produkcyjnej chlorometanów |
1 stycznia 1988 |
(1)(2)(3)(4)(5) |
|
3. Konwersja do chlorofluorowęglowodorów
|
|
|
|
(6) |
|
(1) Wartości graniczne podane w tabeli odnoszą się do maksymalnych wartości średniego stężenia miesięcznego (wartości graniczne wyrażone jako stężenie) lub do miesięcznych zrzutów (wartości graniczne wyrażone wagowo).
|
|
Ilości wyemitowanego tetrachlorku węgla wyrażono jako funkcję charakterystycznego elementu działalności zanieczyszczającej środowisko, tj. w przypadku sektora produkującego tetrachlorek węgla poprzez chlorowanie -
całkowita zdolność zakładu przemysłowego do produkcji tetrachlorku węgla i tetrachloroetylenu; w przypadku
sektora produkującego chlorometany w drodze chlorowania metanu lub z metanolu - całkowita zdolność zakładu
produkcyjnego do produkcji chlorometanów.
|
|
(2) Niezależnie od przypadku, wartości graniczne wyrażone jako maksymalne stężenie nie mogą być wyższe niż wartości wyrażone jako maksymalna ilość podzielone na zapotrzebowanie wody w odniesieniu do charakterystycznego elementu
działalności zanieczyszczającej środowisko.
|
|
Jednakże ponieważ stężenie tetrachlorku węgla w ściekach zależy od objętości zawartej w nich wody, która różni się w zależności od procesów i zakładów przemysłowych, zawsze musi być zachowana zgodność z wartościami
granicznymi wyrażonymi jako ilość tetrachlorku węgla w odniesieniu do charakterystycznego elementu działalności
zanieczyszczającej środowisko.
|
|
(3) Wartości graniczne podane w tabeli powyżej odnoszą się do zawartości tetrachlorku węgla w próbce wszystkich ścieków zrzucanych z terenu, na którym znajdują się instalacje przemysłowe.
|
|
W przypadku gdy ścieki zawierające tetrachlorek węgla są oczyszczane poza zakładem przemysłowym, w oczyszczalni ścieków, której zadaniem jest ich usunięcie, rządy mogą zezwolić na zastosowanie wartości granicznych w punkcie,
w którym ścieki opuszczają oczyszczalnię.
|
|
Z uwagi na lotność tetrachlorku węgla i w celu zapobieżenia przedostania się zanieczyszczeń do innych elementów środowiska (woda, gleba). w przypadku zastosowania procesu wymagającego mieszania i napowietrzania na otwartym
powietrzu ścieków zawierających tetrachlorek węgla, rządy wymagać będą zgodności z górnymi wartościami
granicznymi odpowiednich instalacji. Rządy muszą zapewnić, aby wszystkie wody, które mogą ulec zanieczyszczeniu,
zostały w pełni uwzględnione.
|
|
(4) Średnie dzienne wartości graniczne stanowią dwukrotność odpowiadających im średnich miesięcznych wartości granicznych ukazanych w tabeli.
|
|
(5) W celu zaznajomienia się z metodami pomiaru, analizy i próbkowania, radzimy zapoznać się z zaleceniami Komisji Międzynarodowej z dnia 3 czerwca 1986 r.
|
|
(6) W chwili obecnej nie jest możliwe przyjęcie wartości granicznych dla tego sektora. Międzynarodowy Komitet zaproponuje takie wartości Umawiającym się Stronom Konwencji w późniejszym terminie.
|
W miarę konieczności, Międzynarodowa Komisja zaproponuje, na etapie późniejszym, wartości graniczne dla pozostałych sektorów przemysłowych, jak np. zakładów używających tetrachlorku węgla jako rozpuszczalnika. W międzyczasie, rządy niezależnie ustalą standardy emisji dla tetrachlorku węgla zgodnie z art. 3 i 4 Konwencji.
Standardy te muszą uwzględniać najlepsze z dostępnych środków technicznych i nie mogą być mniej surowe, niż najbliższa porównywalna wartość graniczna z załącznika IV.
Postanowienia niniejszego ustępu mają zastosowanie także w przypadku gdy zakład przemysłowy angażuje się w rodzaje działalności inne niż te, dla których ustalono wartości graniczne w powyższej tabeli, a które mogą spowodować zrzuty tetrachlorku węgla.
Zgodnie z art. 14 i 19 Konwencji, niniejsze postanowienia wchodzą w życie po ich jednomyślnym uchwaleniu przez Umawiające się Strony Konwencji.
Umawiające się Strony powiadomią o uchwaleniu niniejszych postanowień Rząd Konfederacji Szwajcarskiej, który potwierdzi otrzymanie powiadomienia.
