Język postępowania: angielski(2023/C 94/15)
(Dz.U.UE C z dnia 13 marca 2023 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: AO Nevinnomysskiy Azot, AO Novomoskovskaya Aktsionernaya Kompania NAK "Azot" (przedstawiciele: P. Vander Schueren, advocate, A. de Moncuit and T. Martin-Brieu, adwokaci)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Fertilizers Europe
Żądania wnoszących odwołanie
Wnoszący odwołanie wnoszą do Trybunału o:
- uchylenie zaskarżonego wyroku;
- stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/1688 z dnia 8 października 2019 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu tymczasowego cła nałożonego na przywóz mieszanin mocznika i azotanu amonu pochodzących z Rosji, Trynidadu i Tobago oraz Stanów Zjednoczonych Ameryki 1 w zakresie dotyczącym pierwszej, drugiej, trzeciej i czwartej części zarzutu pierwszego oraz pierwszej i czwartej części zarzutu czwartego podniesionych przez wnoszących odwołanie przed Sądem, w zakresie w jakim stan postępowania na to pozwala;
- tytułem żądania ewentualnego, przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd;
- obciążenie Komisji kosztami postępowania odwoławczego i postępowania w pierwszej instancji.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnoszą pięć zarzutów.
Po pierwsze, Sąd dokonał błędnej wykładni art. 2 ust. 9 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej 2 (zwanego dalej "rozporządzeniem podstawowym").
Po drugie, Sąd błędnie uznał za niedopuszczalny argument dotyczący naruszenia przez Komisję art. 2 ust. 3-5 rozporządzenia podstawowego, przekroczył zakres uprawnień kontroli sądowej, nie zbadał zarzutu wnoszących odwołanie i dokonał błędnej wykładni art. 2 ust. 10 i art. 2 ust. 10 lit. k) rozporządzenia podstawowego.
Po trzecie, Sąd naruszył prawo dokonując wykładni art. 5 ust. 1, 3, 6 i 9 oraz art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego.
Po czwarte, Sąd nie zbadał dowodów lub wypaczył dowody uznając, że skarga wskazywała na istnienie podwójnych cen w Rosji.
Po piąte, Sąd wypaczył jasne znaczenie przedłożonych mu dowodów i naruszył ciążący na nim obowiązek uzasadnienia uznając, że subwencjonowane zakupy gazu ziemnego w Trynidadzie i Tobago nie stanowiły systemu podwójnych cen w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego oraz dokonał błędnej wykładni tego przepisu.
