Język postępowania: niemiecki(2023/C 94/11)
(Dz.U.UE C z dnia 13 marca 2023 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: bonnanwalt Vermögens- und Beteiligungsgesellschaft mbH (przedstawiciel: T. Wendt, Rechtsanwalt)
Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, Bayerischer Rundfunk, Hessischer Rundfunk, Mitteldeutscher Rundfunk, Norddeutscher Rundfunk, Rundfunk Berlin-Brandenburg, Saarländischer Rundfunk, Südwestrundfunk, Westdeutscher Rundfunk Köln, Radio Bremen
Żądania wnoszącej odwołanie
Wnosząca odwołanie wnosi do Sądu o:
- uwzględnienie odwołania;
- uchylenie postanowienia Sądu Unii Europejskiej z dnia 16 czerwca 2022 r. w sprawie T-83/20 i, mając na względzie możliwość wydania orzeczenia w sprawie, prowadząc dalej postępowanie, stwierdzenie wygaśnięcia prawa do unijnego znaku towarowego nr 10 237 543 ze skutkiem od dnia 15 listopada 2017 r., w tym w odniesieniu do usług "udostępniania audycji informacyjnych i felietonów";
- obciążenie właścicieli unijnego znaku towarowego kosztami postępowania w sprawie skargi oraz kosztami niniejszego postępowania;
- posiłkowo, przekazanie sprawy do Sądu.
Zarzuty i główne argumenty
Wnosząca odwołanie oparła to odwołanie na dwóch zarzutach.
Po pierwsze, w zaskarżonym postanowieniu błędnie przyjęto założenie, że w sposób oczywisty naruszono niezależność adwokata będącego przedstawicielem strony, co należy rozpatrzyć w ramach art. 19 akapit trzeci statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, gdy reprezentowanym podmiotem jest osoba prawna, której prezes jest właścicielem kancelarii adwokackiej zatrudniającej adwokata będącego przedstawicielem.
W zaskarżonym postanowieniu błędnie przyjęto założenie, że w sposób oczywisty naruszono niezależność adwokata będącego przedstawicielem strony, co należy rozpatrzyć w ramach art. 19 akapit trzeci statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, gdy klientem jest, wprawdzie, osoba prawna, której prezes jest właścicielem kancelarii adwokackiej zatrudniającej adwokata będącego przedstawicielem, lecz przedmiot sporu dotyczy jednak powszechnego prawa, z którego korzystają wszyscy i którego realizacja leży w interesie ogólnym.
W zaskarżonym postanowieniu nie uwzględniono okoliczności, że wykonywanie prawa powszechnego stanowi czynnik, który zdaniem Trybunału, samodzielnie lub obok pozostałych czynników, może umożliwić analizę przypadku i orzeczenie w przedmiocie kwestii, czy w sposób oczywisty naruszono niezależność przedstawiciela.
Po drugie, zaskarżone postanowienie opiera się na braku przestrzegania obowiązku, mającego wynikać z art. 47 akapit pierwszy Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, powiadomienia - przed wydaniem orzeczenia oddalającego środek prawny lub środek odwoławczy - danej strony o tym, że zdaniem Sądu lub Trybunału strona ta nie jest należycie reprezentowana przez adwokata w rozumieniu przepisów art. 51 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem w związku z art. 19 akapit trzeci i czwarty statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, a także umożliwienia tej stronie ustanowienia odpowiedniego przedstawiciela w sprawie.
Dopuszczalność odwołania
Postanowieniem Trybunału (izba ds. przyjmowania odwołań do rozpoznania) z dnia 30 stycznia 2023 r. odwołanie zostało dopuszczone do rozpatrzenia w całości.