[Odesłanie prejudycjalne - Obywatelstwo Unii Europejskiej - Artykuły 18 i 21 TFUE - Skierowany przez państwo trzecie do państwa członkowskiego wniosek o ekstradycję będącego obywatelem innego państwa członkowskiego obywatela Unii, który skorzystał w pierwszym państwie członkowskim z przysługującego mu prawa do swobodnego przemieszczania się - Wniosek złożony w celu wykonania kary pozbawienia wolności - Zakaz ekstradycji stosowany wyłącznie do obywateli krajowych - Ograniczenie swobodnego przemieszczania się - Uzasadnienie oparte na zapobieganiu bezkarności - Proporcjonalność]Język postępowania: niemiecki
(2023/C 54/11)
(Dz.U.UE C z dnia 13 lutego 2023 r.)
Sąd odsyłający
Oberlandesgericht München
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: S.M.
Przy udziale: Generalstaatsanwaltschaft München
Sentencja
Artykuł y 18 i 21 TFUE należy interpretować w ten sposób, że:
- nakładają one na państwo członkowskie, do którego został skierowany wniosek o ekstradycję - wystosowany przez państwo trzecie w celu wykonania kary pozbawienia wolności obywatela innego państwa członkowskiego mającego stałe miejsce zamieszkania w tym pierwszym państwie członkowskim, którego prawo krajowe zakazuje jedynie ekstradycji własnych obywateli poza terytorium Unii Europejskiej i przewiduje możliwość, że kara ta zostanie wykonana na jego terytorium pod warunkiem wyrażenia na to zgody przez państwo trzecie - obowiązek aktywnego dążenia do uzyskania zgody państwa trzeciego wnioskującego o ekstradycję przy wykorzystaniu wszystkich mechanizmów współpracy i pomocy w sprawach karnych, którymi ono dysponuje w ramach stosunków z tym państwem trzecim;
- jeżeli taka zgoda nie zostanie uzyskana, przepisy te nie sprzeciwiają się temu, aby w takich okolicznościach wspomniane pierwsze państwo członkowskie dokonało ekstradycji tego obywatela Unii zgodnie z obowiązkami, które na tym państwie ciążą na mocy konwencji międzynarodowej, o ile taka ekstradycja nie narusza praw zagwarantowanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.
