Język postępowania: bułgarski(2023/C 45/19)
(Dz.U.UE C z dnia 6 lutego 2023 r.)
Sąd odsyłający
Rajonen syd - Swilengrad
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: "SISTEM LUX" OOD
Organ nakładający karę administracyjną: Teritoriałna direkcija Mitnica Burgas
Pytania prejudycjalne
1) Czy art. 42 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 1 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny, wyliczający wyczerpująco rodzaje sankcji administracyjnych, które mogą mieć zastosowanie za nieprzestrzeganie ustawodawstwa celnego, w związku z art. 17 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że niedopuszczalne jest krajowe uregulowanie prawne takie jak zawarte w art. 233 ust. 6 Zakon za mitnicite (ustawy o urzędach celnych), przewidujące jako dodatkową sankcję administracyjną konfiskatę (przepadek na rzecz państwa) przedmiotu naruszenia? Czy przepadek przedmiotu naruszenia jest dopuszczalny w wypadkach, gdy podlegający przepadkowi majątek jest własnością osoby innej niż sprawca naruszenia?
2) Czy art. 42 ust. 1 rozporządzenia 952/2013 w związku z art. 49 ust. 3 karty należy interpretować w ten sposób, że niedopuszczalne jest krajowe uregulowanie prawne takie jak zawarte w art. 233 ust. 6 Zakon za mitnicite, przewidujące jako dodatkową sankcję konfiskatę (przepadek na rzecz państwa) przedmiotu naruszenia wraz z nałożeniem kary "grzywny", jako nieproporcjonalną sankcjonującą ingerencję w prawo własności, która jest nieproporcjonalnie surowa w stosunku do zamierzonego słusznego celu, w wypadkach gdy podlegający przepadkowi majątek będący przedmiotem naruszenia jest własnością sprawcy naruszenia, a także w wypadkach gdy jest własnością osoby trzeciej innej niż sprawca - w ogóle, a w szczególności w wypadkach, gdy sprawca nie popełnił naruszenia umyślnie, lecz ponosi winę za czyn popełniony na skutek niezachowania ostrożności?
3) Czy per argumentum a fortiori przepisy zawarte w art. 2 ust. 1 decyzji ramowej [Rady 2005/212/WSiSW 2 z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie konfiskaty korzyści, narzędzi i mienia pochodzących z przestępstwa] w związku z art. 17 ust. 1 karty, a także biorąc pod uwagę wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 14 lutego 2021 r. wydany w sprawie C-393/19 3 , należy interpretować w ten sposób, że przepisy te mają zastosowanie również w wypadkach, gdy czyn nie stanowi przestępstwa, lecz naruszenie administracyjne, przy czym różnicą między nimi dwoma jest jedynie kryterium "znacznej wartości", zgodnie z przyjętym w orzecznictwie wartościowym określeniem przedmiotu przemytu[?] Czy w tym wypadku art. 1 tiret czwarte decyzji ramowej 2005/212/WSiSW oraz art. 2 pkt 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/42/UE 4 z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie zabezpieczenia i konfiskaty narzędzi służących do popełnienia przestępstwa i korzyści pochodzących z przestępstwa w Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że pojęcie "konfiskaty" oznacza właśnie karę lub środek, które nałożył sąd, a nie jest dopuszczalne, by zostały one nałożone przez organ administracji, i w tym rozumieniu nie jest dopuszczalne krajowe uregulowanie prawne takie jak zawarte w art. 233 ust. 6 Zakon za mitnicite w związku z art. 231 Zakon za mitnicite[?]
1 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz.U. 2013, L 269, s. 1).
2 Decyzja ramowa Rady 2005/212/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie konfiskaty korzyści, narzędzi i mienia pochodzących z przestępstwa (Dz.U. 2005, L 68, s. 49).
3 ECLI:EU:C:2021:8
4 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/42/UE z dnia 3kwietnia 2014 r. w sprawie zabezpieczenia i konfiskaty narzędzi służących do popełnienia przestępstwa i korzyści pochodzących z przestępstwa w Unii Europejskiej
