Język postępowania: angielski(2023/C 329/19)
(Dz.U.UE C z dnia 18 września 2023 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Neos SpA (przedstawiciele: M. Merola i A. Cogoni, avvocati)
Druga strona postępowania: Ryanair DAC, Komisja Europejska, Blue panorama airlines SpA, Air Dolomiti SpA - Linee aeree regionali Europee
Żądania wnoszącego odwołanie
Wnoszący odwołanie zwraca się do Trybunału o:
- uchylenie zaskarżonego wyroku;
- przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi dwa zarzuty.
Zarzut pierwszy dotyczy braku uzasadnienia na podstawie art. 296 TFUE i art. 36 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, a także naruszenia prawa w odniesieniu do:
i) stosunku między postanowieniami w dziedzinie pomocy państwa a innymi postanowieniami traktatów Unii oraz ii) zakresu obowiązku uzasadnienia spoczywającego na Komisji na podstawie art. 296 TFUE i art. 108 ust. 2 TFUE.
- Sąd nie przedstawił uzasadnienia swego wniosku, że w decyzji Komisji C(2020) 9625 final z dnia 22 grudnia 2020 r. w sprawie pomocy państwa SA.59029 (2020/N) - Włochy - COVID-19: System odszkodowań dla przedsiębiorstw lotniczych posiadających koncesję wydaną przez władze włoskie (zwanej dalej "sporną decyzją") Komisja nie przedstawiła uzasadnienia odnoszącego się do kwestii, na jakiej podstawie uznała, że wymóg minimalnego wynagrodzenia jest nierozerwalnie związany z badanym środkiem pomocy, a jednocześnie, że ów wymóg ten nie jest ściśle związany z celem tego środka.
- Sąd dopuścił się naruszenia prawa w odniesieniu do zakresu obu tych pojęć, krytykując rzekomo sprzeczny charakter uznania elementu środka pomocy jednocześnie za nierozerwalnie związany z tym środkiem i niezwiązany ściśle z jego celem.
- Sąd dopuścił się naruszenia prawa w odniesieniu do obowiązku uzasadnienia, żądając przedstawienia konkretnej argumentacji w odniesieniu do kwestii, dlaczego element środka pomocy jest, odpowiednio, powiązany z tym środkiem lecz niezwiązany z jego celem.
Zarzut drugi dotyczy przeinaczenia spornej decyzji i naruszenia prawa w odniesieniu do kwestii zakresu obowiązku uzasadnienia spoczywającego na Komisji na podstawie art. 296 TFUE i art. 108 ust. 2 TFUE, naruszenia prawa w odniesieniu do zastosowania art. 56 TFUE w sektorze lotnictwa oraz naruszenia prawa i przeinaczenia spornej decyzji w odniesieniu do kwestii stosunku między art. 8 ust. 1 rozporządzenia Rzym I 1 a regułami rynku wewnętrznego.
- Sąd przeinaczył sporną decyzję, przyjmując błędnie, że Komisja zbadała zgodność wymogu minimalnego wynagrodzenia jedynie w świetle art. 8 ust. 1 rozporządzenia Rzym I.
- Sąd błędnie zinterpretował zakres obowiązku uzasadnienia, wymagając, aby Komisja wypowiedziała się w przedmiocie znaczenia art. 56 TFUE w celu dokonania oceny zgodności środka pomocy z rynkiem wewnętrznym.
- Sąd naruszył prawo, uznając, że Komisja nie uzasadniła swej decyzji o niezbadaniu zgodności wymogu minimalnego wynagrodzenia z art. 5 TFUE, gdyż postanowienia tego nie stosuje się w odniesieniu do sektora transportu lotniczego.
- Sąd przeinaczył sporną decyzję i naruszył prawo w odniesieniu do kwestii stosunku między art. 8 ust. 1 rozporządzenia Rzym I a regułami rynku wewnętrznego, uznając, że Komisja nie przedstawiła wystarczającego uzasadnienia dotyczącego zgodności wymogu minimalnego wynagrodzenia z regułami rynku wewnętrznego.
