Język postępowania: niemiecki(2023/C 321/67)
(Dz.U.UE C z dnia 11 września 2023 r.)
Strony
Strona skarżąca: Lorenz Kiene (Hoya, Niemcy), Classic Tankstellen GmbH & Co. KG (Hoya), eFuel GmbH (Hoya), eFuel Projektentwicklung GmbH (Hoya) (przedstawiciele: adwokaci A. Dlouhy, E. Macher i M. Soppe)
Strona pozwana: Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 1 lit. a)-d) rozporządzenia (UE) 2023/851;
- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W odniesieniu do kontekstu skargi skarżący, którzy prowadzą działalność w dziedzinie rozwoju, produkcji i dystrybucji paliw syntetycznych dla transportu drogowego neutralnych pod względem emisji CO2, podnoszą, że zaskarżone przepisy, które zaostrzają wartości emisji CO2 floty nowych samochodów osobowych producentów samochodów osobowych i lekkich pojazdów użytkowych w Unii w okresie do 2035 roku, opierają się na pomiarze emisji CO2 wyłącznie na wydechu pojazdu w ruchu. Nie uwzględniono zatem bez uzasadnienia wszystkich emisji pochodzących z produkcji, dystrybucji, użytkowania i usuwania produktu poza ruchem pojazdu. Nie uwzględnia to częściowo wysokich poziomów emisji zwłaszcza w przypadku produkcji pojazdów na akumulatory elektryczne, a z drugiej strony nie bierze pod uwagę faktu, że przy produkcji neutralnych pod względem emisji CO2 paliw syntetycznych wykorzystuje się CO2 pochodzący z atmosfery lub niemożliwe do uniknięcia gazy spalinowe, które w przeciwnym razie zostałyby wprowadzone do atmosfery, a spalanie jedynie ponownie uwalania ten CO2 związany podczas produkcji.
Na poparcie skargi skarżący podnoszą siedem zarzutów.
1. Zarzut pierwszy: Naruszenie podstawowego prawa skarżących do wolności prowadzenia działalności gospodarczej [art. 16 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej 1 (zwanej dalej "kartą")].
2. Zarzut drugi: Naruszenie przysługującego skarżącym podstawowego prawa własności (art. 17 karty) poprzez faktyczną deprecjację ich wcześniejszych inwestycji.
3. Zarzut trzeci: Naruszenie podstawowego prawa skarżących do równości wobec prawa (art. 20 karty), ponieważ bez obiektywnego powodu paliwa neutralne pod względem emisji CO2 są traktowane (i) w sposób odmienny od elektrycznej energii doładowania pojazdów na akumulatory elektryczne oraz (ii) w taki sam sposób jak paliwa kopalne.
4. Zarzut czwarty: Naruszenie ochrony środowiska naturalnego na podstawie art. 37 karty, ponieważ nie uwzględnia się zanieczyszczeń powstających w cyklu życia pojazdów, a brak otwarcia na technologię prowadzić będzie do wzrostu zanieczyszczeń.
5. Zarzut piąty: Naruszenie zasady proporcjonalności, o której mowa w art. 5 ust. 4 TUE, ze względu na to, że zaskarżone przepisy są nieodpowiednie, niekonieczne i nieproporcjonalne do osiągnięcia zamierzonego przez Unię zmniejszenia emisji CO2.
6. Zarzut szósty: Naruszenie wymogów polityki Unii w dziedzinie środowiska naturalnego zgodnie z art. 191 TFUE, ponieważ bez uzasadnienia zanieczyszczenia środowiska nie są uwzględniane przez cykl życia pojazdów, nie są zwalczane u źródła i nie na podstawie zasady "zanieczyszczający płaci", lecz ostatecznie przeniesione zostają do poza Unię.
7. Zarzut siódmy: Naruszenie obowiązku uzasadnienia wynikającego z art. 296 akapit drugi TFUE ze względu na to, że przyjęte w zaskarżonych przepisach podejście do regulacji, które stanowi odstępstwo od innych uregulowań Unii, nie zostało uzasadnione przez prawodawcę.
