Język postępowania: niemiecki(2023/C 321/31)
(Dz.U.UE C z dnia 11 września 2023 r.)
Sąd odsyłający
Landgericht Duisburg
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: HT
Strona pozwana: Mercedes-Benz Group AG
Pytania prejudycjalne
1) Czy element konstrukcyjny w pojeździe, mierzący temperaturę, prędkość pojazdu, prędkość obrotową silnika (obr./min), przełożenie skrzyni biegów, podciśnienie w kolektorze lub wszelkie inne parametry w celu zmiany parametrów procesu spalania w silniku w zależności od wyniku tego pomiaru, może również wtedy zmniejszać skuteczność układu kontroli emisji zanieczyszczeń w rozumieniu art. 3 pkt 10 rozporządzenia nr 715/2007 1 i tym samym stanowić urządzenie ograniczające skuteczność działania w rozumieniu art. 3 pkt 10 rozporządzenia nr 715/2007, gdy zmiana parametrów procesu spalania spowodowana wynikiem pomiaru przez element konstrukcyjny zwiększa wprawdzie z jednej strony emisję określonej substancji szkodliwej, na przykład tlenków azotu, ale jednocześnie z drugiej strony zmniejsza emisję jednej lub więcej innych substancji szkodliwych, na przykład cząstek stałych, węglowodorów, tlenku węgla lub dwutlenku węgla?
2) W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze: W jakich warunkach element konstrukcyjny stanowi w takim przypadku urządzenie ograniczające skuteczność działania?
3) Czy układ przełączający lub system sterujący w pojeździe, który poprzez dokonaną przezeń zmianę parametrów procesu spalania zwiększa wprawdzie z jednej strony emisję określonej substancji szkodliwej, na przykład tlenków azotu, ale jednocześnie z drugiej strony zmniejsza emisję jednej lub więcej innych substancji szkodliwych, na przykład cząstek stałych, węglowodorów, tlenku węgla lub dwutlenku węgla, może być niedopuszczalny w świetle prawa europejskiego z innego punktu widzenia niż istnienie urządzenia ograniczającego skuteczność działania w rozumieniu art. 3 pkt 10 rozporządzenia nr 715/2007?
4) W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie trzecie: W jakich warunkach ma to miejsce?
5) W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze: Czy zgodnie z art. 5 ust. 2 zdanie drugie lit. a) rozporządzenia nr 715/2007 urządzenie ograniczające skuteczność działania w rozumieniu art. 3 pkt 10 tego rozporządzenia jest dopuszczalne również wtedy, gdy nie jest ono wprawdzie niezbędne dla zabezpieczenia silnika przed uszkodzeniem lub awarią, ale jest niezbędne ze względu na bezpieczeństwo użytkowania pojazdu?
6) W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze: Czy przepisy prawa krajowego, które w przypadku sporu sądowego z producentem dotyczącego roszczenia odszkodowawczego nakładają na nabywcę pojazdu podnoszącego to roszczenie w pełnym zakresie ciężar udowodnienia istnienia urządzenia ograniczającego skuteczność działania w rozumieniu art. 3 pkt 10 rozporządzenia nr 715/2007, a ponadto również nieistnienia okoliczności faktycznych, na podstawie których miałoby zostać stwierdzone, iż urządzenie ograniczające skuteczność działania w rozumieniu powyższego przepisu jest wyjątkowo dopuszczalne na podstawie art. 5 ust. 2 zdanie drugie lit. a) rozporządzenia nr 715/2007, bez konieczności dostarczenia przez producenta pojazdu informacji na ten temat w postępowaniu dowodowym, są sprzeczne z wymienionymi w wyroku Trybunału z dnia 21 marca 2023 r. (sygn. C-100/21) przepisami art. 18 ust. 1, art. 26 ust. 1 i art. 46 dyrektywy 2007/46/WE 2 w zakresie, w jakim z tych ostatnich przepisów wynika, że nabywca pojazdu musi mieć roszczenie odszkodowawcze wobec jego producenta w przypadku zamontowania w nim niezgodnego z prawem urządzenia ograniczającego skuteczność działania (zob. pkt 91 i 93 wyżej wymienionego wyroku)?
7) W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie szóste: Jaki rozkład ciężaru dowodu przewiduje prawo europejskie w sporze sądowym między nabywcą pojazdu a jego producentem dotyczącym roszczenia odszkodowawczego tego pierwszego przeciwko temu drugiemu z tytułu istnienia urządzenia ograniczającego skuteczność działania w rozumieniu art. 3 pkt 10 rozporządzenia nr 715/2007 oraz z tytułu istnienia okoliczności faktycznych, na podstawie których jest ono wyjątkowo dopuszczalne zgodnie z art. 5 ust. 2 zdanie drugie lit. a) rozporządzenia nr 715/2007? Czy stronom przysługują ułatwienia dowodowe, a jeśli tak, to jakie, czy też mają one ewentualne obowiązki, a jeśli tak, to jakie? Jeśli obowiązki mają zastosowanie: Jakie są konsekwencje ich nieprzestrzegania?
8) W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie trzecie: Czy przepisy prawa krajowego, które nakładają na nabywcę pojazdu w pełnym zakresie ciężar udowodnienia istnienia układu przełączającego lub systemu sterowania, który nie kwalifikuje się wprawdzie jako urządzenie ograniczające skuteczność działania w rozumieniu art. 3 pkt 10 rozporządzenia nr 715/2007, ale który jest z innych względów niezgodny z prawem, bez konieczności dostarczania przez producenta pojazdu informacji na ten temat w postępowaniu dowodowym, są sprzeczne z wymienionymi w wyroku Trybunału z dnia 21 marca 2023 r. (C-100/21) przepisami art. 18 ust. 1, art. 26 ust. 1 i art. 46 dyrektywy 2007/46/WE w zakresie, w jakim z tych ostatnich przepisów wynika, że nabywca pojazdu musi mieć roszczenie odszkodowawcze wobec jego producenta w przypadku zamontowania w nim niezgodnego z prawem układu przełączającego lub systemu sterowania (zob. pkt 91 i 93 wyżej wymienionego wyroku)?
9) W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie ósme: Jaki rozkład ciężaru dowodu przewiduje prawo europejskie w sporze sądowym między nabywcą pojazdu a jego producentem dotyczącym roszczenia odszkodowawczego tego pierwszego przeciwko temu drugiemu z tytułu istnienia niezgodnego z prawem układu przełączającego lub systemu sterowania, o których mowa w pytaniu ósmym? Czy stronom przysługują ułatwienia dowodowe, a jeśli tak, to jakie, czy też mają one ewentualne obowiązki, a jeśli tak, to jakie? Jeśli obowiązki mają zastosowanie: Jakie są konsekwencje ich nieprzestrzegania?
