Język postępowania: niderlandzki(2023/C 314/04)
(Dz.U.UE C z dnia 4 września 2023 r.)
Sąd odsyłający
Rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen, afdeling Gent
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Dranken Van Eetvelde NV
Strona pozwana: Belgische Staat
Pytania prejudycjalne
1) Czy art. 51bis § 4 WBTW 1 narusza art. 205 [dyrektywy 2006/112 2 w związku z] zasadą proporcjonalności z racji tego, że artykuł ten przewiduje bezwarunkową odpowiedzialność solidarną, a sąd nie może jej ocenić na podstawie indywidualnego wkładu danej osoby w oszustwo podatkowe?
2) Czy art. 51bis § 4 WBTW narusza art. 205 [dyrektywy 2006/112] w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w związku z zasadą neutralności w dziedzinie VAT, jeżeli przepis ten należy interpretować w ten sposób, że zakłada on solidarną odpowiedzialność za zapłatę VAT w miejsce dłużnika prawnie zobowiązanego do zapłaty, nie uwzględniając przy tym odliczenia VAT, z którego dłużnik taki może skorzystać?
3) Czy art. 50 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on przepisom krajowym, które zezwalają na kumulację sankcji (administracyjnych i karnych) o charakterze karnym nałożonych w odrębnych postępowaniach za czyny w istocie identyczne, choć mające miejsce w kolejnych z rzędu latach (jednakże takie, które w dziedzinie prawa karnego uznać można za czyn ciągły cechujący się tym samym zamiarem), w przypadku gdy czyny te są przedmiotem postępowania administracyjnego w jednym roku a przedmiotem postępowania karnego w drugim roku? Czy czynów tych nie należy uznać za nierozerwalnie ze sobą powiązane, skoro miały miejsce w kolejnych z rzędu latach?
4) Czy art. 50 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on przepisom krajowym, na podstawie których można względem danej osoby wszcząć postępowanie w sprawie nałożenia grzywny administracyjnej o charakterze karnym w związku z czynami, za które osoba ta została już prawomocnie skazana w postępowaniu karnym, w przypadku gdy oba postępowania prowadzone są w sposób od siebie niezależny, a jedyną gwarancją tego, że surowość nałożonych sankcji odpowiada wadze danego naruszenia, jest to, że sąd orzekający w sprawach podatkowych rozstrzygający sprawę co do istoty może dokonać oceny pod kątem zgodności z zasadą proporcjonalności, z tym że przepisy krajowe nie przewidują ani żadnych zasad w tym zakresie, ani żadnych zasad, które pozwoliłyby organom administracyjnym uwzględnić orzeczoną już wcześniej sankcję karną?
