Język postępowania: polski(2023/C 304/19)
(Dz.U.UE C z dnia 28 sierpnia 2023 r.)
Strony
Strona skarżąca: Rzeczpospolita Polska (Przedstawiciel: B. Majczyna, pełnomocnik)
Strony pozwane: Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
- stwierdzenie nieważności całości decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/852 z dnia 19 kwietnia 2023 r. w sprawie zmiany decyzji (UE) 2015/1814 w odniesieniu do liczby uprawnień, które mają zostać umieszczone w rezerwie stabilności rynkowej na potrzeby unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych do 2030 r. 1 ;
- obciążenie Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
1) zarzut naruszenia art. 192 ust. 2 lit. c) TFUE
W ocenie Polski pozwane instytucje naruszyły art. 192 ust. 2 lit. c) TFUE poprzez nieprzyjęcie zaskarżonej decyzji na podstawie powyższego przepisu traktatu, wymagającego jednomyślności w Radzie, mimo że zaskarżona decyzja wpływa znacząco na wybór państwa członkowskiego między różnymi źródłami energii i ogólną strukturę jego zaopatrzenia w energię.
2) zarzut naruszenia zasady solidarności energetycznej, przewidzianej w art. 194 ust. 1 lit. b) TFUE
W ocenie Polski pozwane instytucje naruszyły art. 194 ust. 1 lit. b) TFUE poprzez utrzymanie na lata 2024-2030 wartości wskazanych w art. 1 ust. 5 decyzji 2015/1814, co zagraża bezpieczeństwu energetycznemu Polski, bez uwzględnienia interesów poszczególnych ewentualnie zainteresowanych państw członkowskich i bez wyważenia ich interesów z interesami Unii.
3) zarzut naruszenia art. 3 ust. 1 i 3 TUE, poprzez wydanie decyzji 2023/852 pogarszającej dobrobyt narodów Unii Europejskiej oraz spójność społeczną między państwami członkowskimi
W ocenie Polski pozwane instytucje naruszyły art. 3 ust. 1 i 3 TUE poprzez wydanie decyzji 2023/852, która może doprowadzić do zmniejszenia zatrudnienia w górnictwie i wzrostu bezrobocia, a w konsekwencji do zwiększenia poziomu nierówności społecznych między państwami członkowskimi oraz zwiększenia wykluczenia społecznego.
4) zarzut naruszenia art. 13 ust. 2 TUE w zw. z art. 3 decyzji 2015/1814 przez niewłaściwą ocenę skutków regulacji, a także naruszenia zasady proporcjonalności (art. 5 ust. 4 TUE)
W ocenie Polski pozwane instytucje naruszyły art. 13 ust. 2 TUE w zw. z art. 3 decyzji 2015/1814 poprzez wydanie decyzji 2023/852 w oparciu o niekompletną, nieaktualną oraz błędnie przeprowadzoną ocenę skutków, która została sporządzona według danych nieuwzględniających zbrojnej napaści Rosji na Ukrainę i wynikającego z tego kryzysu energetycznego. Pozwane instytucje naruszyły także zasadę proporcjonalności (art. 5 ust. 4 TUE) przez utrzymanie na lata 2024-2030 wartości wskazanych w art. 1 ust. 5 decyzji 2015/1814, bez przeprowadzenia rzetelnych analiz uzasadniających taką decyzję.
