Język postępowania: czeski(2023/C 286/44)
(Dz.U.UE C z dnia 14 sierpnia 2023 r.)
Strony
Strona skarżąca: Republika Czeska (przedstawiciele: M. Smolek, J. Vláčil i L. Halajová, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- nakazanie Unii Europejskiej, reprezentowanej przez Komisję Europejską, dokonania zwrotu na rzecz Republiki Czeskiej kwoty z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia w łącznej wysokości 61 111 077,21 CZK, która bez podstawy prawnej została warunkowo wpłacona na rachunek Komisji Europejskiej;
- obciążenie Unii Europejskiej, reprezentowanej przez Komisję Europejską, kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi, co następuje:
Sprawa dotyczy przywozu określonych artykułów tekstylnych, obuwia i okularów przeciwsłonecznych w listopadzie i grudniu 2011 r. w ramach tzw. kampanii rabatowej w odniesieniu do przywozu o zaniżonej wartości z Azji. Sporna kwota odpowiada różnicy między cłem, które zostało pobrane na podstawie deklarowanej wartości celnej towarów a cłem, które zdaniem Komisji Europejskiej powinno zostać pobrane na podstawie wartości statystycznej towarów skalsyfikowanych pod tym samym kodem TARIC, po odliczeniu kosztów odzyskania należności. Komisja Europejska najpierw zażądała zapłaty stwierdzonej różnicy na podstawie 50 % wartości statystycznej, w związku z czym w dniu 15 czerwca 2018 r., by nie powstały odsetki za zwłokę na rachunek Komisji Europejskiej została warunkowo wpłacona kwota 28 307 935,78 CZK. Po kilku latach Komisja Europejska wezwała do zapłaty różnicy do 100 % wartości statystycznej, w związku z czym w dniu 20 grudnia 2022 r. na rachunek Komisji Europejskiej została ponownie warunkowo wpłacona kwota 33 444 448,24 CZK. W międzyczasie Komisja Europejska umożliwiała Republice Czeskiej odzyskanie poprzez potrącenie kwoty 641 306,81 CZK z uwagi na błędnie uwzględnione niektóre pozycje.
Tym zachowaniem Komisja Europejska spowodowała powstanie odpowiedzialności pozaumownej Unii. Nie istniała żadna podstawa prawna dla wpłaty spornych kwot na rachunek Komisji Europejskiej. Republika Czeska wypełniła wszystkie swoje zobowiązania wynikające z prawa Unii, przeprowadzając dokładną kontrolę towarów i związanej z nimi dokumentacji w odniesieniu do całego rozpatrywanego przywozu oraz, w następstwie ustaleń tej kontroli, dokonując wymiaru i poboru cła na podstawie zadeklarowanej wartości celnej. Jednocześnie Republika Czeska podnosi, że nawet gdyby zadeklarowana wartość celna została zakwestionowana, to jej zdaniem cło nie mogłoby zostać pobrane na podstawie wartości statystycznej. Wartość celna powinna była zostać ustalona zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy kodeks celny i rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, czyli przede wszystkim na podstawie wartości celnej takich samych lub podobnych towarów. W każdym razie Komisja zastosowała nieprawidłowy kurs wymiany EUR na CZK w odniesieniu do przywozu dokonanego w listopadzie 2011 r., tym samym niesłusznie zawyżając żądaną kwotę.
