Język postępowania: angielski(2023/C 235/62)
(Dz.U.UE C z dnia 3 lipca 2023 r.)
Strony
Strona skarżąca: ClientEarth AISBL (Ixelles, Belgia), Fédération Européenne pour le Transport et l'Environnement (Ixelles), WWF European Policy Programme (Bruksela, Belgia), Bund für Umwelt und Naturschutz Deutschland (Berlin, Niemcy) (przedstawiciele: F. Logue, solicitor, J. MacLeod, Barrister-at-Law)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji, przesłanej pismem z dnia 8 lutego 2023 r., na mocy której Komisja odrzuciła wniosek o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej z dnia 9 września 2022 r. złożony przez stronę skarżącą na podstawie art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady 1 ; oraz
- obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi wskazane poniżej zarzuty.
1. Zarzut pierwszy, dotyczący tego, że Komisja dopuściła się błędu odrzucając argumenty, zgodnie z którymi była zobowiązana do przeprowadzenia - czego nie uczyniła - oceny spójności klimatycznej jak wymaga tego art. 6 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 2 .
2. Zarzut drugi, dotyczący tego, że Komisja dopuściła się błędu w odniesieniu do wymogów określonych w art. 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/852 3 nie tylko w swojej całościowej analizie, ale również w odniesieniu do:
- interpretacji i oceny wymogów dotyczących "jednoznacznych dowodów naukowych oraz zasady ostrożności";
- cyklu życia działalności gospodarczej; oraz
- aktywów osieroconych i zablokowania emisji.
3. Zarzut trzeci, dotyczący tego, że Komisja dopuściła się błędów związanych z kwalifikacją działalności jako przejściowej, w tym błędu:
- w klasyfikacji działalności związanej z gazem ziemnym jako przejściowej;
- w odniesieniu do ustalonych progów emisji gazów cieplarnianych;
- w odniesieniu do wkładu technologii alternatywnych;
- w odniesieniu do obowiązku stopniowego wycofywania emisji gazów cieplarnianych; oraz
- w odniesieniu do rozwoju i wdrażania alternatywnych niskoemisyjnych rozwiązań.
4. Zarzut czwarty, dotyczący tego, że Komisja dopuściła się błędu w odniesieniu do wymogu "nie czyń poważnych szkód" żadnemu z sześciu celów środowiskowych określonych w rozporządzeniu 2020/852.
1 Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty (Dz.U. 2006, L 264, s. 13).
2 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 z dnia 30 czerwca 2021 r. w sprawie ustanowienia ram na potrzeby osiągnięcia neutralności klimatycznej i zmiany rozporządzeń (WE) nr 401/2009 i (UE) 2018/1999 (Europejskie prawo o klimacie) (Dz.U. 2021, L 243, s. 1).
3 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/852 z dnia 18 czerwca 2020 r. w sprawie ustanowienia ram ułatwiających zrównoważone inwestycje, zmieniające rozporządzenie (UE) 2019/2088 (Dz.U. 2020, L 198, s. 13).
