Język postępowania: hiszpański(2023/C 223/48)
(Dz.U.UE C z dnia 26 czerwca 2023 r.)
Strony
Strona skarżąca: VZ (przedstawiciel: adwokat J.-M. Bentez de Lugo Guillen)
Strona pozwana: Parlament Europejski
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji przewodniczącej Parlamentu Europejskiego z dnia 16 stycznia 2023 r. i decyzji Prezydium Parlamentu Europejskiego z dnia 13 lutego 2023 r., uznających za nękanie psychiczne zachowanie skarżącej wobec jej trzech asystentów parlamentarnych, za co skarżącą ukarano:
a) utratą prawa do otrzymywania dziennej diety na utrzymanie przez okres pięciu dni oraz czasowym zawieszeniem uczestnictwa w pracach Parlamentu na okres pięciu dni w związku z nękaniem psychicznym doznanym przez asystenta parlamentarnego A);
b) czasowym zawieszeniem uczestnictwa w pracach Parlamentu na okres piętnastu dni w związku z nękaniem psychicznym doznanym przez asystenta parlamentarnego B);
c) utratą prawa do otrzymywania dziennej diety na utrzymanie przez okres dziesięciu dni oraz czasowym zawieszeniem uczestnictwa w pracach Parlamentu na okres dziesięciu dni w związku z nękaniem psychicznym doznanym przez asystenta parlamentarnego C;
- stwierdzenie nieważności wszelkich aktów poprzedzających, powiązanych lub będących konsekwencją sankcji nałożonych na skarżącą;
- obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.
1. Zarzut pierwszy, dotyczący niedochowania terminów proceduralnych poprzez naruszenie art. 4.2 i 11.1 decyzji Prezydium z 2 lipca 2018 r. w sprawie funkcjonowania Komitetu doradczego rozpatrującego skargi dotyczące nękania psychicznego lub molestowania seksualnego z udziałem posłów do Parlamentu Europejskiego, oraz trybu rozpatrywania tych skarg.
2. Zarzut drugi, dotyczący naruszenia prawa do obrony, skutecznej ochrony sądowej, równości broni i dostępu do akt, w oparciu o art. 41, 47 i 48 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.
3. Zarzut, trzeci dotyczący naruszenia prawa do domniemania niewinności, w oparciu o art. 48 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.
