Niniejsza informacja zostaje opublikowana zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33 1 .INFORMACJA DOTYCZĄCA ZATWIERDZENIA ZMIANY STANDARDOWEJ
"Champagne"
PDO-FR-A1359-AM04
Data przekazania informacji: 31.3.2023 r.
OPIS I UZASADNIENIE ZATWIERDZONEJ ZMIANY
1. Odmiany winorośli
W rozdziale I pkt V ppkt 1 specyfikacji produktu dodano słowa "- główne odmiany winorośli:" w celu uwzględnienia Voltis B - odmiany o przeznaczeniu adaptacyjnym.
Właściwy krajowy komitet Krajowego Instytutu ds. Pochodzenia i Jakości podjął - w przypadku win, dla których składany jest wniosek o objęcie nazwą pochodzenia - decyzję o dopuszczeniu możliwości wprowadzania odmian o przeznaczeniu adaptacyjnym do zmian klimatu i oczekiwań społecznych związanych z wykorzystaniem produktów ochrony upraw. Włączenie tego rodzaju odmiany do specyfikacji produktu podlega pewnym zasadom.
W rozdziale I pkt V ppkt 2 specyfikacji produktu dodano zasady dotyczące proporcji odmian w winnicy.
a) Proporcja głównych odmian winorośli we wszystkich odmianach winorośli wynosi co najmniej 95 %.
b) Proporcja odmiany Voltis B we wszystkich odmianach winorośli nie przekracza 5 %
Przedmiotowe zmiany nie powodują zmian jednolitego dokumentu.
2. Gęstość nasadzeń
W rozdziale I pkt VI ppkt 1 lit. a) specyfikacji produktu zmieniono ogólne zasady dotyczące gęstości, aby umożliwić większe odstępy między rzędami i mniejsze odstępy między krzewami.
Te nowe zasady, ustalone po kilku latach eksperymentów, ułatwią dostosowanie winnic do zmiany klimatu i wprowadzenie praktyk rolnośrodowiskowych. Zmniejszenie minimalnych odstępów między krzewami pozwala częściowo zrekompensować mniejszą gęstość nasadzeń.
Przedmiotowa zmiana powoduje zmianę w pkt 5 jednolitego dokumentu.
3. Zasady cięcia
W rozdziale I pkt VI ppkt 1 lit. b) specyfikacji produktu zmieniono brzmienie metod cięcia: cięcie Chablis, cięcie w formie sznura Royat, cięcie z doliny Marny oraz cięcie techniką jednoramiennego lub dwuramiennego sznura Guyota - w celu uwzględnienia nowych zasad dotyczących gęstości nasadzeń.
Zmiany te nie mają wpływu na jednolity dokument.
4. Pozostałe praktyki uprawy
W rozdziale I pkt VI ppkt 2 specyfikacji produktu dodano dwie praktyki uprawy:
- W okresie od dnia 30 listopada do dnia 31 stycznia następnego roku w międzyrzędziach musi występować pokrywa roślinna, wysiana lub dziko rosnąca.
- Nasadzenia i wymiany winorośli przeprowadza się z wykorzystaniem roślin, których wszystkie elementy (szczepy i podkładki) zostały poddane działaniu gorącej wody przed szczepieniem. W przeciwnym razie rośliny są poddawane działaniu gorącej wodą przed posadzeniem. Poddanie działaniu gorącej wody musi odbywać się w zakładzie zatwierdzonym przez FranceAgriMer.
Te nowe zasady mają cel agroekologiczny.
Uzupełnienia te nie mają wpływu na jednolity dokument.
5. Zbiory - usuwanie substancji stałych (szlamu)
Zgodnie z rozdziałem I pkt VIII ppkt 5 lit. a) specyfikacji produktu substancje stałe powstałe w wyniku tłoczenia usuwa się przed "dniem 31 stycznia następującym po zbiorach" zamiast "dniem 15 grudnia roku zbiorów".
Ostateczny termin usunięcia substancji stałych przesunięto ze względu na trudności, jakie napotkały przedsiębiorstwa odzyskujące te substancje (szlam), aby w pierwszym terminie zakończyć wszystkie operacje usuwania w obiektach wykorzystywanych przez podmioty.
Zmiana ta nie ma wpływu na jednolity dokument.
6. Przetwarzanie
W rozdziale I pkt IX ppkt 2 lit. c) specyfikacji produktu dodano następującą zasadę:
Wina są produkowane z jednej lub kilku odmian winorośli. Nie można ich produkować wyłącznie z jednej odmiany o przeznaczeniu adaptacyjnym.
Proporcja głównej odmiany/głównych odmian winorośli w mieszance wynosi co najmniej 90 %.
Proporcja odmiany o przeznaczeniu adaptacyjnym w mieszance nie przekracza 10 %
Wprowadzenie jednej lub kilku odmian o przeznaczeniu adaptacyjnym wymaga, aby produkowane z nich wina stanowiły nie więcej niż 10 % mieszanki w produkcie końcowym.
Zmiana ta nie ma wpływu na jednolity dokument.
7. Produkcja i pakowanie
W rozdziale I pkt IX ppkt 3 lit. a) specyfikacji produktu zmieniono zasady dotyczące wielkości butelek, w których wina poddaje się szampanizacji i wprowadza do obrotu.
Obecne brzmienie:
"Wina produkuje się i wprowadza na rynek w butelce, wewnątrz której przeprowadzono proces szampanizacji, z wyjątkiem win sprzedawanych w butelkach o pojemności nieprzekraczającej 75 centylitrów (zamiast 37,5 centylitrów) lub przekraczającej 150 centylitrów (zamiast 300 centylitrów)".
Popyt na butelki o połowie standardowego rozmiaru znacznie wzrósł od czasu opracowania pierwszej specyfikacji produktu. Zmiany tych zasad ułatwiają przedsiębiorstwom reagowanie na ten wzrost.
Przedmiotowa zmiana powoduje zmianę w pkt 9 jednolitego dokumentu.
Zgodnie z tymi nowymi zasadami zmieniono zasady dotyczące przelewania win po szampanizacji do innej butelki.
Powyższa zmiana nie ma wpływu na jednolity dokument.
8. Zasady prezentacji i etykietowania
W rozdziale I pkt XII lit. b) specyfikacji produktu zmieniono brzmienie warunków dotyczących określania na etykietach win objętych kontrolowaną nazwą pochodzenia nazw mniejszych zatwierdzonych jednostek geograficznych bez zmiany merytorycznej.
Przedmiotowe zmiany powodują zmianę w pkt 9 jednolitego dokumentu.
9. Dane dotyczące organu kontroli
W rozdziale III pkt II specyfikacji produktu zaktualizowano adres organu kontrolnego.
Akapit drugi przeredagowano, zaś akapit trzeci usunięto w celu zapewnienia zgodności z nowymi zasadami redakcyjnymi określonymi w pkt II specyfikacji produktu.
Przedmiotowa zmiana nie dotyczy jednolitego dokumentu.
JEDNOLITY DOKUMENT
1. Nazwa lub nazwy
Champagne
2. Rodzaj oznaczenia geograficznego
ChNP - chroniona nazwa pochodzenia
3. Kategorie produktów sektora wina
5. Gatunkowe wino musujące
4. Opis wina lub win
KRÓTKI OPIS
Przedmiotowe wina to gatunkowe wina musujące różowe i białe.
Naturalna objętościowa zawartość alkoholu w winach wynosi co najmniej 9 %.
Po wzbogacaniu całkowita objętościowa zawartość alkoholu w winach po szampanizacji nie może przekraczać 13 %.
Kwasowość lotna, kwasowość ogólna, zawartość dwutlenku siarki i dwutlenku węgla są określone w przepisach wspólnotowych.
Wina mogą być białe (wytwarzane z mieszanek białych winogron i czarnych winogron, wytwarzane wyłącznie z białych winogron [blanc de blancs] lub wyłącznie z czarnych winogron [blanc de noirs]) lub różowe (uzyskiwane w wyniku mieszania lub ściągania soku (fr. saignée)), wytwarzane z winogron pochodzących z jednej lub kilku gmin. Mogą być oznaczone rocznikiem lub nie.
Wszystkie wina mają wspólny punkt: kwasowość, która gwarantuje świeżość i zdolność do starzenia się. Najmłodsze wina charakteryzują się nutami o wielkiej świeżości: kwiaty i białe owoce, owoce cytrusowe, nuty mineralne. Dojrzałe wina cechuje paleta bardziej krągłych aromatów: żółte owoce, gotowane owoce, przyprawy korzenne. Najbardziej rozwinięte wina, zwane "pełnymi" (fr. de plénitude), ujawniają głębokie aromaty trzeciorzędne: kandyzowane owoce, runo leśne, prażenie. Młode wina cechuje intensywne i utrzymujące się musowanie, czyli znak tożsamości szampana. Wraz z wiekiem musowanie słabnie i staje się bardziej delikatne i aksamitne.
| Ogólne analityczne cechy charakterystyczne |
| Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości) |
| Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości) |
| Minimalna kwasowość ogólna w miliekwiwalentach na litr |
| Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr) |
| Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki |
| (w miligramach na litr) |
5. Praktyki winiarskie
5.1. Szczególne praktyki enologiczne
1. Gęstość sadzenia - przepisy ogólne
Praktyka uprawy
Krzewy winorośli sadzi się w rzędach o rozstawie, który nie może przekraczać 2 metrów.
Rozstaw między krzewami w rzędzie wynosi 0,7-1,5 metra.
Suma odstępów między innymi rzędami i odstępów między krzewami w tym samym rzędzie nie może przekraczać 3 metrów.
Wszelkie przekształcenia działki powodujące zmianę gęstości sadzenia są zakazane do czasu jej wykarczowania.
2. Gęstość sadzenia - przepisy szczególne
Praktyka uprawy
Aby umożliwić przemieszczanie się dostosowanych maszyn, na działkach położonych na stokach
- albo na stokach o nachyleniu powyżej 35 %,
- albo na stokach o nachyleniu powyżej 25 %, w połączeniu z przechyłem powyżej 10 %,
mogą występować alejki o szerokości 1,50-3 m, przy czym dopuszcza się maksymalnie jedną alejkę na 6 rzędów winorośli. W tym przypadku suma rozstawu między innymi rzędami i rozstawu między krzewami w jednym rzędzie nie może przekraczać 2,30 m.
3. Zasady przycinania
Praktyka uprawy
Zabrania się dopuszczania do sytuacji, w których dochodzi do jakiegokolwiek nachodzenia jednego krzewu na drugi oraz jakiegokolwiek nakładania się jednego pędu owocującego na drugi. Liczba oczek nie przekracza 18 na metr kwadratowy. Cięcie wykonuje się najpóźniej przed stadium fenologicznym (F) (12 stadium Lorentza), czyli gdy rozwiną się cztery liście.
Cięcia winorośli dokonuje się z zastosowaniem następujących technik:
- cięcie Chablis (fr. taille Chablis)
- cięcie w formie sznura Royat
- cięcie z doliny Marny (fr. taille de la vallée de la Marne)
- cięcie systemem Guyota pojedynczym, podwójnym lub asymetrycznym.
Wszelkie środki, które nie pozwalają na zbieranie całych kiści winogron, są zabronione.
4. Szczególne praktyki enologiczne
Szczególne praktyki enologiczne
Niedopuszczalne jest wykorzystywanie kawałków drewna.
Podczas procesu wzbogacania zwiększenie objętości moszczu winogronowego użytego do fermentacji nie może przekroczyć 1,12 % na każdy 1 % wzrostu zawartości alkoholu.
Poza wymienionym powyżej zakazem w praktykach enologicznych towarzyszących produkcji wina należy przestrzegać wszelkich wymogów obowiązujących na poziomie wspólnotowym oraz zawartych w kodeksie rolnictwa.
Wina wytwarza się wyłącznie przy zastosowaniu metody drugiej fermentacji w szklanych butelkach.
5.2. Maksymalne zbiory
1. Maksymalna wydajność
15 500 kilogramów winogron z hektara
6. Wyznaczony obszar geograficzny
Zbiór winogron, winifikacja i produkcja win, w tym dojrzewanie i pakowanie, odbywają się na wyznaczonych terytoriach określonych w art. 17 ustawy z dnia 6 maja 1919 r.
7. Odmiany winorośli
Arbane B
Chardonnay B
Meunier N
Petit Meslier B
Pinot blanc B
Pinot gris G
Pinot noir N
8. Opis związku lub związków
8.1. Informacje na temat obszaru geograficznego
- Opis czynników naturalnych mających wpływ na związek z obszarem
Obszar geograficzny znajduje się w północnowschodniej Francji i obejmuje terytorium gmin w departamentach Aisne, Aube, Haute-Marne, Marne i Seine-et-Marne.
Działki, dokładnie wyznaczone do zbioru winogron, wpisują się w krajobraz winnic na stokach, spoczywających na progach strukturalnych wschodniej części Basenu Paryskiego, które stanowią duże struktury geomorfologiczne:
- Côte d'Ile-de-France w departamencie Marne, a także zbocza powiązanych dolin, obejmujące od północy na południe Montagne de Reims, dolinę Marny (która rozciąga się od południa Aisne aż po Seine-et-Marne), Côte des Blancs i Côte du Sézannais, by wymienić najbardziej modelowe sektory;
- Côte de Champagne z marglowym Vitry i należącym do departamentu Aube sektorem Montgueux;
- Côte des Bar, przecinająca wiele dolin, łącząca tereny Bar-sur-Aubois na wschodzie i Bar-Séquanais na zachodzie, w departamentach Aube i Haute-Marne.
Rzeźba typowa dla kuesty i przyległych dolin, ze wzgórzami o ekspozycji wschodniej i południowej, czasami północnej, jak w przypadku północnego położenia Montagne de Reims i lewego brzegu doliny Marny.
Czoło progu składa się z twardych warstw wapiennych lub kredowych. Stoki wzgórz są kredowe, marglowe lub piaszczyste, miększe uległy erozji, a następnie pokryły się nadległymi produktami koluwialnymi pochodzącymi z przedniej strefy progu.
Winnice Szampanii znajdują się w strefie północnej. Podlegają wpływowi dwóch rodzajów klimatu:
- oceanicznego, dzięki któremu woda dostarczana jest w stałych ilościach przy nieznacznych różnicach temperatur między poszczególnymi porami roku;
- kontynentalnego, który odpowiada za niekiedy niszczycielskie przymrozki i sprzyjające nasłonecznienie latem.
8.2. Informacje na temat obszaru geograficznego - czynnik ludzki
Obecność winnic, sięgająca czasów starożytnych, była dobrze ugruntowana w Szampanii w IX w., w następstwie rozwoju przyklasztornej uprawy winorośli. Specyfikę naturalnie musującego wina białego i szampanizacji testowano pod koniec XVII w. Pod koniec XIX w. Weinmann, znany enolog, zauważył, że "wino szampańskie ma wysoką zdolność do fermentacji. Wina z Szampanii wykonują zadanie nabierania bąbelków znacznie łatwiej, częściej i lepiej niż jakikolwiek inny ferment".
Pierwsze odniesienia do tego wina, zwanego "saute-bouchon", pojawiają się w wierszach opata Chaulieu w 1700 r. Metoda ta została jednak po raz pierwszy przedstawiona w 1718 r. przez kanonika Godinota, domniemanego autora "Manière de cultiver la vigne et de faire le vin de Champagne [...]" ["Sposób uprawy winorośli i wyrobu wina z Szampanii"], który stwierdził, że te wina białe, które muszą być "klarowne jako łzy [...], wyrabia się z czarnych winogron. Kiedy zbierze się winogrona, im szybciej zostaną wytłoczone, tym bielsze jest wino". Dlatego plantatorzy winorośli starają się zachować integralność winogron podczas zbiorów, z wielką uwagą transportować je i przechowywać i w nienaruszonym stanie doprowadzić do prasy. Tłoczenie musi być łagodne i stopniowe, z rozdzieleniem soków (na "cuvée" i "taille"), które są poddawane winifikacji oddzielnie. Tłocznie spełniają zatem rygorystyczne wymogi i podlegają ściśle kontrolowanemu zezwoleniu.
Precyzyjne umiejętności rozwinięte w opactwach; w 1866 r. Jules Guyot zwrócił uwagę na znaczenie mieszania winogron pochodzących z różnych odmian lub działek. Od początku XX w. wybiera się trzy odmiany winorośli ze względu na właściwą im równowagę cukru i kwasowości oraz zdolność do szampanizacji: pinot noir N, chardonnay B i meunier N. Producent tworzy mieszanki, degustując uzyskane podstawowe wina. Zmieszane podstawowe wina są butelkowane do szampanizacji i dojrzewania na osadzie (fr. sur lies), co siłą rzeczy jest długim procesem, zwłaszcza w przypadku win rocznikowych.
Kredowe piwnice Szampanii, zapewniające idealne naturalne warunki pod względem temperatury i wilgotności, sprzyjały rozwojowi tego etapu szampanizacji. Po dojrzewaniu na osadzie odbywa się etap obracania butelek (fr. remuage), tak że osad powoli przesuwa się do szyjki butelki, po czym następuje etap degorżowania, czyli usuwania osadów znajdujących się w butelce. Po degorżowaniu dodaje się liqueur d'expédition, który przyczyni się do wyodrębnienia kilku rodzajów wina "Champagne".
Po opanowaniu szampanizacji w drodze wtórnej fermentacji w butelkach, "metoda szampańska" (fr. méthode champenoise) została wyeksportowana i wkrótce nazwa "Champagne" była używana poza granicami regionu produkcji. Od 1882 r. wytwórnie "Champagne" zrzeszone w związki zawodowe (Union des Maisons de Champagne) wszczynały postępowania sądowe, a w przeddzień ustawy z dnia 1 sierpnia 1905 r. o oszustwach i fałszerstwach, w orzecznictwie uznano, że nazwa "Champagne" jest zastrzeżona dla win produkowanych i otrzymywanych z winogron zebranych w Szampanii, i tym samym po raz pierwszy zagwarantowano ochronę nazwy pochodzenia. Prace nad wyznaczeniem obszaru geograficznego rozpoczęły się w 1908 r. Mieszkańcy Szampanii działają solidarnie i za pośrednictwem dużych organizacji zawodowych.
8.3. Informacje na temat jakości i cech charakterystycznych produktu
Wina mogą być białe (wytwarzane z mieszanek białych winogron i czarnych winogron, wytwarzane wyłącznie z białych winogron [blanc de blancs] lub wyłącznie z czarnych winogron [blanc de noirs]) lub różowe (uzyskiwane w wyniku mieszania lub ściągania soku (fr. saignée)), wytwarzane z winogron pochodzących z jednej lub kilku gmin. Mogą być oznaczone rocznikiem lub nie.
Wszystkie wina mają wspólny punkt: kwasowość, która gwarantuje świeżość i zdolność do starzenia się.
Najmłodsze wina charakteryzują się nutami o wielkiej świeżości: kwiaty i białe owoce, owoce cytrusowe, nuty mineralne. Dojrzałe wina cechuje paleta bardziej krągłych aromatów: żółte owoce, gotowane owoce, przyprawy korzenne. Najbardziej rozwinięte wina, zwane "pełnymi" (fr. de plénitude), ujawniają głębokie aromaty trzeciorzędne: kandyzowane owoce, runo leśne, prażenie.
Młode wina cechuje intensywne i utrzymujące się musowanie, czyli znak tożsamości "Champagne". Wraz z wiekiem musowanie słabnie i staje się bardziej delikatne i aksamitne.
8.4. Związki przyczynowe
Szerokie otwarcie krajobrazowe trzech kuest na równinę i doliny gwarantuje winnicom ilość światła wystarczającą do dojrzewania jagód, nawet w przypadku ekspozycji północnej. Otwarty krajobraz pozwala ponadto uniknąć stagnacji zimnego powietrza i zmniejsza ryzyko mrozu.
Nachylenie zboczy wzgórz winorośli zapewnia optymalny naturalny odpływ, gwarantowany również przez poszczególne podłoża, które umożliwiają naturalne nawadnianie winorośli. Kreda, ze względu na swoją porowatość i przepuszczalność, eliminuje nadmiar wody, zapewniając zarazem ponowne nawodnienie gleby przy suchej pogodzie poprzez kapilarne podciąganie wilgoci. Pozostałe rodzaje podglebia łączą poziomy marglowe, które zapewniają rezerwę wody, albo warstw wapiennych, albo piasku krzemionkowego, przy czym te ostatnie pozwalają na przenikanie nadmiaru wody z okresów mokrych. Ten rodzaj podglebia i delikatne warunki klimatyczne zdeterminowały umiejscowienie odmian winorośli w różnych częściach regionu winiarskiego.
Niepowtarzalna sytuacja klimatyczna Szampanii nadaje winogronom, a następnie moszczom, naturalną kwasowość, idealną do produkcji musujących "grands vins". Równowaga między kwasowością - gwarantującą niezbędną świeżość - a poziomem dojrzałości winogron daje najlepsze roczniki i zapewnia dobry potencjał starzenia.
Stanowiąca istną mozaikę różnorodność czynników naturalnych jest wykorzystywana na poziomie działki przez plantatora winorośli, który kontroluje wszystkie praktyki uprawy w celu wydobycia szczególnego charakteru winogron.
W przypadku win białych zachowanie integralności winogron od momentu zbioru, delikatne tłoczenie i rozdzielanie soków, pozwalają uniknąć zabarwienia tych ostatnich i tym samym gwarantują ich klarowność, niezbędną do uzyskania jakości piany. Dzielenie soków zwiększa dodatkowo złożoność aromatów.
Sok "cuvée", bogaty w kwasowość, nadaje winu aromaty świeże i żywe; włączenie go do mieszanek pozwala na pełne wyeksponowanie aromatów trzeciorzędnych powstałych podczas dojrzewania na osadzie.
Sok "taille" jest bardziej owocowy i cechuje go większe bogactwo taninowe.
Wina "de réserve" (z wyjątkiem win rocznikowych), pochodzące z poprzednich zbiorów, nadają mieszance bardziej dojrzały charakter win leżakowanych. Talent producenta dobierającego wina dla uzyskania pożądanej mieszanki wyraża się w całym procesie dojrzewania na osadzie i prowadzi do narodzin "Champagne". Ten proces ciągłego dojrzewania może, w przypadku win o dobrej strukturze, trwać przez wiele dziesięcioleci w szampańskich piwnicach, a panujący w nich względny chłód zapewnia dobrą szampanizację.
Ta złożona pod względem technicznym produkcja "Champage" wymaga specjalnej i kosztownej infrastruktury. Miejsca produkcji, manipulowania i pakowania znajdują się w gminach położonych w pobliżu winnic.
Winnice w regionie Szampanii istniały już na początku naszej ery, jednak "Champagne" zyskał swoje szlachetne miano szczególnie w XIX w., wraz ze stopniowym opanowywaniem szampanizacji w drodze drugiej fermentacji w butelce. To właśnie pod koniec XIX w. producenci z Szampanii, zamiast transportować wino w beczkach, pakowali je w butelki w celu zachowania ich pełnej jakości i cech.
Pianka i drobne bąbelki zamknięte w butelkach ujawniają się w kieliszkach - sukces wina jest natychmiastowy. Delektują się nim żądni nowinek młodzi arystokraci, opiewają je poeci, a pisarze poświęcają mu karty swoich utworów. Na dworze staje się ulubieńcem regenta, Ludwika XV, Madame de Pompadour. Finansiści i zarządcy idą w ślady arystokracji, prowincja kopiuje stolicę. Za panowania Ludwika XV i Ludwika XVI sektor wina rozwija się bardzo dobrze, a renoma "Champagne" znacznie wzrasta zarówno we Francji, jak i poza jej granicami. Wino musujące znajduje się w centrum uwagi tam, gdzie podążanie za francuską modą jest w dobrym tonie, a w całej osiemnastowiecznej Europie "Champagne" jest ozdobą przyjęć i kolacji. Reputacja ta przetrwała do dziś. Producenci win, spółdzielnie i wytwórnie (fr. Maisons de Champagne) kontynuują wysiłki na rzecz ulepszenia wspólnych zasad promowania chronionej nazwy pochodzenia "Champagne", stanowiącej ich wspólne dziedzictwo, i w dążeniu do doskonałości starają się o przestrzeganie zasad dotyczących nazwy i charakteru produktu.
9. Dodatkowe wymogi zasadnicze (pakowanie, etykietowanie i inne wymogi)
Etykietowanie
Ramy prawne:
przepisy krajowe
Rodzaj wymogów dodatkowych:
przepisy dodatkowe dotyczące etykietowania
Opis wymogu
Żadna butelka nie może być przemieszczana, z wyjątkiem dwóch miejsc należących do tego samego podmiotu lub między dwoma podmiotami, jeśli nie została wykończona, oprawiona i etykietowana zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Butelki zawierające wina zamyka się korkiem z nazwą kontrolowanej nazwy pochodzenia na części zawierającej się w szyjce butelki lub, w przypadku butelki o nominalnej zawartości 0,20 litra lub mniejszej, na innej wewnętrznej części mechanizmu zamykającego.
Etykiety i dokumenty handlowe zawierają dane rejestracyjne określone przez międzybranżowy komitet wina z Szampanii (fr. le comité interprofessionnel du vin de Champagne), umożliwiające identyfikację podmiotów gospodarczych.
Nazwę producenta, która umieszczana jest na etykiecie drukowanymi literami, w sposób jasny i czytelny, uzupełnia się nazwą gminy produkcji, jeśli siedziba producenta znajduje się poza tym obszarem.
Wina objęte kontrolowaną nazwą pochodzenia mogą być etykietowane wyłącznie nazwami następujących mniejszych jednostek geograficznych, zgodnie z następującymi warunkami:
- lokalizacja wpisana do ksiąg wieczystych,
- gmina.
Przytaczana lokalizacja lub nazwa gminy została podana w deklaracji zbiorów.
Wszystkie winogrona użyte do produkcji wina pochodzą z tej określonej gminy lub lokalizacji.
Nazwa gminy może być powiązana z "Premier Cru" i "Grand Cru" na warunkach określonych w rozdziale I, pkt II-Nazwy geograficzne, oznaczenie rocznika, dodatkowe informacje, lit. b) i c) niniejszej specyfikacji.
Poza wspomnianymi wyżej gminami nazwa gminy musi być powiązana z określeniem "Vigne de" lub "Vignoble de".
Nazwa gminy lub lokalizacji wpisanej do ksiąg wieczystych zapisana jest czcionką, której wysokość i szerokość nie mogą przekraczać rozmiaru znaków tworzących kontrolowaną nazwę pochodzenia.
Umieszczenie na etykiecie nazwy gminy, zgodnie z procedurami określonymi powyżej, może być uzupełnione umieszczeniem nazwy gminy w nazwie cuvée.
Wskazanie odmiany winorośli
Ramy prawne:
przepisy krajowe
Rodzaj wymogów dodatkowych:
przepisy dodatkowe dotyczące etykietowania
Opis wymogu
Nazwę odmiany winorośli umieszcza się na etykietach czcionką o wymiarach (wysokość i szerokość) nieprzekraczają- cych trzech milimetrów i połowy wielkości czcionki, którą zapisano nazwę pochodzenia. Wskazanie odmiany winorośli jest możliwe tylko wtedy, gdy wszystkie winogrona wykorzystywane do produkcji win podstawowych pochodzą z tej odmiany.
Wskazanie rocznika
Ramy prawne:
przepisy krajowe
Rodzaj wymogów dodatkowych:
przepisy dodatkowe dotyczące etykietowania
Opis wymogu
Jeżeli rocznik jest wskazany, umieszcza się go na korku lub, w przypadku zawartości nominalnej 0,20 litra lub mniejszej, na innym odpowiednim mechanizmie zamykającym i na etykiecie. Oznaczenie rocznika umieszcza się również na fakturach i dokumentach towarzyszących.
Pakowanie
Ramy prawne:
przepisy krajowe
Rodzaj wymogów dodatkowych:
Pakowanie na wyznaczonym obszarze geograficznym
Opis wymogu
Wina produkuje się i wprowadza na rynek w butelce, wewnątrz której przeprowadzono proces szampanizacji, z wyjątkiem win sprzedawanych w butelkach o pojemności nieprzekraczającej 75 centylitrów lub przekraczającej 150 centylitrów.
Wina wprowadza się do obrotu z przeznaczeniem dla konsumentów po upływie minimalnego okresu dojrzewania wynoszącego 15 miesięcy, licząc od daty rozlania albo 36 miesięcy w przypadku win rocznikowych.
Link do specyfikacji produktu
https://info.agriculture.gouv.fr/gedei/site/bo-agri/document_administratif-3b36a01e-8edd-4742-ade7-fbd3251816c4
