Język postępowania: niderlandzki(2023/C 216/64)
(Dz.U.UE C z dnia 19 czerwca 2023 r.)
Strony
Strona skarżąca: Merel Johanna Willemsen (Amsterdam, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat G. Geelkerken, adwokat)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 14 grudnia 2021 r. dotyczącej odzyskania wierzytelności zarejestrowanej w nocie obciążeniowej nr 4840200003 (zwanej dalej "zaskarżoną decyzją") i wyjaśnienie, że strona skarżąca nie jest nic winna Komisji;
- tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji oraz stwierdzenie, że strona skarżąca nie jest nic winna Komisji, gdyż ich wzajemne należności zostały uregulowane;
- tytułem dalszego żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, a jeżeli okaże się, że po takim stwierdzeniu strona skarżąca jest winna Komisji pewną kwotę, obniżenie tej kwoty do zera;
- tytułem kolejnego żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, a jeżeli okaże się, że po takim stwierdzeniu strona skarżąca jest winna Komisji pewną kwotę, obniżenie tej kwoty w rozsądnym zakresie;
- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą w niniejszej sprawie.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczy zakończenia uczestnictwa strony skarżącej w projekcie badawczym, w odniesieniu do którego Komisja podpisała umowę dotacji z Universita Degli Studi di Trento (uniwersytetem w Trydencie, Włochy, zwanym dalej "koordynatorem"), oraz tego, że okoliczność, iż strona skarżąca nie była w stanie świadczyć ani ukończyć uzgodnionych prac wynika z działań kierownika projektu i koordynatora, których nie można przypisać samej stronie skarżącej. Ponieważ spoczywający na stronie skarżącej obowiązek wycofania się z uczestnictwa w projekcie należy do sfery ryzyka ponoszonego przez Komisję, a także z uwagi na rozwój wydarzeń w trakcie realizacji projektu, strona skarżąca nie jest nic winna Komisji.
2. Zarzut drugi dotyczy okoliczności, że błędy i uchybienia proceduralne, których dopuścili się kierownik projektu i koordynator, są na tyle poważne, że stronie skarżącej nie można postawić żadnych zarzutów.
3. Zarzut trzeci dotyczy okoliczności, że strona skarżąca została pozbawiona dostępu do wyników badań i materiałów oraz poniosła szkodę, ze względu na którą nie można wobec niej formułować jakichkolwiek zastrzeżeń.
4. Zarzut czwarty dotyczy tego, że rozwój wydarzeń w toku całego okresu realizacji projektu, jak też transgraniczne podejście kadry kierowniczej do strony skarżącej całkowicie wykluczają możliwość kierowania zarzutów przeciwko niej. Chodzi tu o przypadek "siły wyższej", a sytuacja osobista strony skarżącej także powinna uzasadniać odstąpienie przez Komisję od dochodzenia roszczeń wobec niej.
