1. Unia Europejska (dalej zwana "Unią") niniejszym wyszczególnia konkretne obszary swoich kompetencji w sprawach objętych Konwencją Rady o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (dalej zwanej "Konwencją"), w momencie przystąpienia Unii do Konwencji.2. Zgodnie z art. 3 i 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w niektórych dziedzinach Unia ma wyłączne kompetencje, a w innych Unia dzieli kompetencje z państwami członkowskimi. Zgodnie z art. 4 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), we wszystkich dziedzinach, w stosunku do których Unii nie powierzono żadnych kompetencji, wyłączne kompetencje zachowują państwa członkowskie.
3. Unia ma wyłączne kompetencje do przyjmowania obowiązków określonych w Konwencji w odniesieniu do swoich instytucji i swojej administracji publicznej, objętych zakresem art. 336 TFUE.
4. W kwestiach objętych Konwencją innych niż te, o których mowa w pkt 3, w których przyjęto zasady unijne, Unia ma wyłączne kompetencje do przystąpienia do Konwencji tylko w takim zakresie, w jakim postanowienia Konwencji mogą wpływać na wspólne zasady lub zmieniać ich zakres w rozumieniu art. 3 ust. 2 TFUE.
Zasady unijne zostały przyjęte w odniesieniu do:
- działań na rzecz zwalczania dyskryminacji, w szczególności dyskryminacji ze względu na płeć,
- działań dotyczących koordynacji ochrony dyplomatycznej lub konsularnej obywateli państwa członkowskiego UE nie- posiadającego przedstawicielstwa w państwie trzecim,
- działań w sprawach dotyczących azylu, ochrony uzupełniającej, ochrony tymczasowej i imigracji,
- współpracy sądowej w sprawach cywilnych i współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych oraz współpracy policyjnej,
- równości kobiet i mężczyzn w odniesieniu do szans na rynku pracy i traktowania w pracy oraz w kwestiach zatrudnienia i wykonywania zawodu,
W sytuacji, gdy zasady Unii istnieją, ale nie ma ryzyka, że postanowienia Konwencji będą na nie wpływać, jak może się zdarzyć, szczególnie w przypadku gdy prawo unijne ustanawia normy minimalne, kompetencje mają państwa członkowskie, bez uszczerbku dla kompetencji Unii, by działać w tej dziedzinie.
W szczególności na zakres zasad unijnych mogą wpływać lub mogą go zmieniać zobowiązania międzynarodowe, gdy zobowiązania te dotyczą dziedziny, która w znacznym stopniu została już objęta takimi zasadami. Podczas dokonywania oceny, czy dana dziedzina została już w znacznym stopniu objęta wspólnymi zasadami, należy wziąć pod uwagę nie tylko obecnie obowiązujące prawo Unii w danym obszarze, ale również kierunek jego przyszłego rozwoju, na tyle na ile jest on przewidywalny w momencie analizy. Zakres kompetencji Unii musi zostać oceniony na podstawie wszechstronnej i szczegółowej analizy związku pomiędzy Konwencją a dokładnymi przepisami poszczególnych środków prawa unijnego.
Do tego celu w załączniku do niniejszej deklaracji umieszczono wykaz stosowanych aktów przyjętych przez Unię.
5. Przystąpienie Unii do Konwencji w odniesieniu do spraw należących do jej wyłącznych kompetencji, nie stanowi uszczerbku dla kompetencji państw członkowskich w zakresie ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia Konwencji w odniesieniu do spraw należących do ich krajowych kompetencji.
6. Zakres i wykonywanie kompetencji Unii podlegają, z uwagi na swój charakter, ciągłej ewolucji. W odpowiednich przypadkach Unia uzupełni lub zmieni niniejszą deklarację, w szczególności w celu aktualizacji wykazu odpowiednich aktów przyjętych przez Unię, zamieszczonego w załączniku do niniejszej deklaracji.
7. Zgodnie z art. 77 Konwencji Unia podkreśla, że Konwencja ma zastosowanie, w kontekście kompetencji Unii, do terytoriów, na których zastosowanie mają Traktaty UE zgodnie z art. 52 TUE, i na warunkach określonych, między innymi, w art. 355 TFUE.
