(Sprawa C-461/21 1 , Cartrans Preda)[Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2006/112/WE - Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) - Zwolnienia - Transakcje transportu drogowego bezpośrednio związane z importem towarów - System dowodowy - Artykuły 56 i 57 TFUE - Swoboda świadczenia usług - Pobór VAT dokonany przez nierezydenta - Opodatkowanie wynagrodzenia wypłaconego tytułem podatku dochodowego od osób niebędących rezydentami - Pobór podatku u źródła od rezydenta]
(C/2023/186)
Język postępowania: rumuński
(Dz.U.UE C z dnia 23 października 2023 r.)
Sąd odsyłający
Tribunalul Prahova
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: SC Cartrans Preda SRL
Druga strona postępowania: Directia Generała Regionala a Finantelor Publice Ploiegti - Administratia Judeteana a Finantelor Publice Prahova
Sentencja
1) Artykuł 86 ust. 1 lit. b) i art. 86 ust. 2 oraz art. 144 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że w celu skorzystania ze zwolnienia z podatku od wartości dodanej (VAT) przewidzianego dla usług transportowych związanych z importem towarów, w sytuacji gdy transport towaru przywiezionego do Unii Europejskiej jest dokonywany przez podatnika pomiędzy państwem członkowskim, na którego terytorium znajduje się miejsce wprowadzenia tego towaru do Unii, a miejscem przeznaczenia znajdującym się w innym państwie członkowskim, rejestracja transakcji importu nie oznacza, z samego tego względu i w sposób systematyczny, włączenia kosztów tego transportu do podstawy opodatkowania VAT przywiezionego towaru.
2) Artykuł 86 ust. 1 lit. b) i art. 86 ust. 2 oraz art. 144 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one praktyce podatkowej państwa członkowskiego polegającej na automatycznej odmowie przyznania zwolnienia z podatku od wartości dodanej (VAT) przewidzianego dla usług transportowych związanych z importem towarów ze względu na to, że podatnik nie przedstawił szczególnych dokumentów wymaganych przez przepisy krajowe, podczas gdy przedstawia on inne dokumenty, których autentyczność i wiarygodność nie budzą wątpliwości, mogące wykazać, że zostały spełnione przesłanki, od których przepisy te uzależniają prawo do zwolnienia z VAT.
3) Artykuły 56 i 57 TFUE należy interpretować w ten sposób, po pierwsze, że świadczenie polegające na odzyskaniu podatku od wartości dodanej (VAT) i podatku akcyzowego od organów administracji finansowej kilku państw członkowskich stanowi świadczenie usług w rozumieniu tych artykułów, a po drugie, że zastosowanie poboru podatku u źródła od dochodów uzyskanych z tytułu świadczenia usług przez usługodawcę niebędącego rezydentem, podczas gdy nie podlega mu równoważne świadczenie wykonane przez usługodawcę będącego rezydentem, stanowi ograniczenie w swobodnym świadczeniu usług. Ograniczenie to może być uzasadnione koniecznością zapewnienia skutecznego poboru podatku w zakresie, w jakim jest ono odpowiednie do osiągnięcia tego celu i nie wykracza poza to, co jest konieczne do jego osiągnięcia.
4) Artykuł 56 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym, na mocy których usługodawcy niebędący rezydentami co do zasady podlegają opodatkowaniu u źródła podatkiem od dochodów wynikających z wynagrodzenia za świadczone usługi, bez przyznania im możliwości odliczenia kosztów uzyskania przychodu bezpośrednio związanych z tą działalnością, podczas gdy taka możliwość przysługuje usługodawcom będącym rezydentami, chyba że ograniczenie w swobodnym świadczeniu usług, jakie zawierają te przepisy, odpowiada uzasadnionemu celowi zgodnemu z traktatem FUE i jest uzasadnione nadrzędnymi względami interesu ogólnego.
