Język postępowania: łotewski(2023/C 173/39)
(Dz.U.UE C z dnia 15 maja 2023 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Hermes i I. Naglis, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Republika Łotewska
Żądania strony skarżącej
- Stwierdzenie, że Republika Łotewska uchybiła swoim zobowiązaniom wynikającym z art. 13 ust. 2 i 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1143/2014 z dnia 22 października 2014 r. w sprawie działań zapobiegawczych i zaradczych w odniesieniu do wprowadzania i rozprzestrzeniania inwazyjnych gatunków obcych 1 , nie ustanawiając i nie stosując planów działania dla wszystkich zdefiniowanych priorytetowych dróg przenoszenia, a także nie przekazując ich niezwłocznie Komisji.
- Obciążenie Republiki Łotewskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zgodnie z art. 13 ust. 2 i 5 rozporządzenia nr 1143/2014 Republika Łotewska miała trzy lata, od chwili przyjęcia wykazu przez Unię, na ustanowienie, wdrożenie i przekazanie Komisji zestawu planów działania w celu rozwiązania kwestii priorytetowych dróg niezamierzonego przenoszenia i rozprzestrzeniania się inwazyjnych gatunków obcych stwarzających zagrożenie dla Unii, określonych zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia nr 1143/2014. Komisja przyjęła wykaz, o którym mowa w art. 13 rozporządzenia nr 1143/2014, w dniu 13 lipca 2016 r., w związku z czym trzyletni okres upłynął w dniu 13 lipca 2019 r.
Zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia Łotwa zidentyfikowała co najmniej pięć priorytetowych dróg (drogi ogrodniczą, wtórnego przenoszenia i z akwariów - dla roślin, a także drogi wtórnego przenoszenia i ucieczki z obiektów izolowanych - dla zwierząt).
Niemniej Łotwa ustanowiła i przekazała Komisji plany działania jedynie dla jednej z tych zdefiniowanych priorytetowych dróg.
