Język postępowania: niemiecki(2023/C 173/25)
(Dz.U.UE C z dnia 15 maja 2023 r.)
Sąd odsyłający
Bundesarbeitsgericht
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: MK
Strona pozwana: K GmbH
Pytania prejudycjalne
1) Czy przepis prawa krajowego wydany na podstawie art. 88 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/679 1 - taki jak § 26 ust. 4 BDSG - który stanowi, że przetwarzanie danych osobowych - w tym szczególnych kategorii danych osobowych - pracowników do celów stosunku pracy jest dopuszczalne na podstawie porozumień zbiorowych z poszanowaniem art. 88 ust. 2 rozporządzenia 2016/679, należy interpretować w ten sposób, że zawsze należy przestrzegać również pozostałych wymogów rozporządzenia 2016/679 - takich jak określone w art. 5, art. 6 ust. 1 i art. 9 ust. 1 i 2 rozporządzenia 2016/679?
2) W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze:
Czy przepis prawa krajowego wydany na podstawie art. 88 ust. 1 rozporządzenia 2016/679 - taki jak § 26 ust. 4 BDSG - można interpretować w ten sposób, że stronom porozumienia zbiorowego (w niniejszym przypadku stronom porozumienia zakładowego) przy ocenie niezbędności przetwarzania danych w rozumieniu art. 5, art. 6 ust. 1 i art. 9 ust. 1 i 2 rozporządzenia 2016/679 przysługuje swoboda, która podlega kontroli sądowej jedynie w ograniczonym stopniu?
3) W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie:
Do czego w takim przypadku można ograniczyć kontrolę sądową?
4) Czy art. 82 ust. 1 rozporządzenia 2016/679 należy interpretować w ten sposób, że osobom przysługuje prawo do odszkodowania z tytułu szkody niemajątkowej już wtedy, gdy ich dane osobowe były przetwarzane niezgodnie z wymogami rozporządzenia 2016/679, czy też prawo do odszkodowania z tytułu szkody niemajątkowej wymaga ponadto, aby dana osoba wykazała poniesioną przez nią szkodę niemajątkową - o pewnej wadze?
5) Czy art. 82 ust. 1 rozporządzenia 2016/679 ma szczególny lub ogólny charakter prewencyjny i czy musi to być uwzględniane przy ustalaniu wysokości podlegającej naprawieniu szkody niemajątkowej na podstawie art. 82 ust. 1 rozporządzenia 2016/679 na niekorzyść administratora lub podmiotu przetwarzającego?
6) Czy przy ustalaniu wysokości podlegającej naprawieniu szkody niemajątkowej na podstawie art. 82 ust. 1 rozporządzenia 2016/679 ma znaczenie stopień winy administratora lub podmiotu przetwarzającego? W szczególności, czy nieistniejąca lub niewielka wina po stronie administratora lub podmiotu przetwarzającego może zostać uwzględniona na jego korzyść?
