Język postępowania: niemiecki(2023/C 164/61)
(Dz.U.UE C z dnia 8 maja 2023 r.)
Strony
Strona skarżąca: RWE Supply & Trading GmbH (Essen, Niemcy) (przedstawiciele: U. Scholz, H. Weßling i M. von Falkenhausen, adwokaci)
Strona pozwana: Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER)
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji komisji odwoławczej z dnia 9 grudnia 2022 r. w sprawie o sygnaturze A 0[0]2-2022;
- tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności pierwotnej decyzji pozwanej z dnia 25 lutego 2022 r. (nr 03/2022);
- obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie żądania głównego strona skarżąca podnosi 2 zarzuty.
1. Zarzut pierwszy
Komisja odwoławcza pozwanej błędnie nie dostrzegła, że decyzja nr 03/2022 dotyczy nie tylko bezpośrednio, ale także indywidualnie skarżącej i że skarżącej przysługuje prawo do odwołania, zgodnie z art. 28 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/942 1 .
2. Zarzut drugi
Komisja odwoławcza pozwanej błędnie nie dostrzegła, że prawo do odwołania zgodnie z art. 28 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/42 przysługuje również wtedy, gdy zaskarżone działanie jest aktem regulacyjnym, który - jak to ma miejsce w niniejszej sprawie - dotyczy bezpośrednio odwołującej się i nie wymaga środków wykonawczych.
Na poparcie swojego żądania ewentualnego, które zostało przedstawione pod warunkiem, że żądanie główne okaże się bezzasadne, skarżąca podnosi 6 zarzutów.
1. Zarzut pierwszy
Przyjęte w decyzji nr 03/2022 tymczasowe limity cenowe w wysokości około 15 000 EUR/MWh naruszają zakaz stosowania nietechnicznych limitów cenowych na rynkach bilansujących wynikających z art. 10 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/943 2 w zw. z art. 30 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/2195 3 , gdyż nie spełniają wymogów z art. 30 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/2195, co przyznaje również sama pozwana.
2. Zarzut drugi
Pozwana błędnie opiera swoją decyzję na art. 5 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) 2019/942 w związku z art. 5 ust. 2 lit. f) oraz art. 6 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2017/2195. Powołane przepisy upoważniają pozwaną do weryfikacji i zatwierdzenia propozycji operatorów systemów przesyłowych w sprawie wprowadzenia albo zmiany metody określania cen energii bilansującej zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/2195. Limity cen mogą być częścią takiej propozycji jedynie wtedy, gdy spełniają warunki określone w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/2195, co nie miało miejsca w przypadku proponowanych przez operatorów systemów przesyłowych limitów cen. Przyznaje to sama pozwana. Tym samym brakuje propozycji, która mogłaby zostać zatwierdzona albo zweryfikowana, a w konsekwencji brakuje kompetencji decyzyjnych pozwanej wynikających z art. 5 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) 2019/942.
3. Zarzut trzeci
Nawet gdyby pozwana była uprawniona do weryfikacji bezprawnych propozycji operatorów systemów przesyłowych w zakresie wprowadzenia limitów cenowych na podstawie art. 5 ust. 2 lit. b rozporządzenia (UE) 2019/942, to nie skorzystałaby z tego uprawnienia. Przeciwnie, nawet zgodnie z jej własnym uzasadnieniem, pozwana przyjęła regulację nie tylko odbiegającą od propozycji operatorów systemów przesyłowych, ale nawet całkowicie samodzielną. W konsekwencji pozwana przyznała sobie prawo inicjatywy, które nie jest przewidziane w prawie Unii.
4. Zarzut czwarty
Przyjęty przez pozwaną tymczasowy limit cen narusza cele rozporządzenia (UE) 2017/2195 oraz rozporządzenia (UE) 2019/943.
5. Zarzut piąty
W zaskarżonej decyzji brakuje uzasadnienia wymaganego na podstawie art. 14 ust. 7 rozporządzenia (UE) 2019/942 oraz art. 296 TFUE i art. 41 ust. 2 Karty Praw Podstawowych UE.
6. Zarzut szósty
Zaskarżona decyzja narusza prawa skarżącej do bycia wysłuchanym zgodnie z art. 41 Karty Praw Podstawowych UE w związku z art. 14 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2019/942, ponieważ pozwana przekazała projekt przyjętych tymczasowych limitów cenowych jedynie operatorom systemów przesyłowych, ENTSO-E (European Network of Transmission System Operators for Electricity) oraz organom regulacyjnym z prośbą o uwagi, a odmówił tej możliwości pozostałym zainteresowanym stronom w rozumieniu art. 14 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2019/942, w tym skarżącej.
