(C/2023/1429)Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 18 grudnia 2023 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Nouryon Performance Formulations BV (przedstawiciel: R. Cana, R. Spangenberg, adwokaci i Z. Romata, solicitor)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Królestwo Danii, Królestwo Niderlandów, Królestwo Szwecji i Europejska Agencja Chemikaliów
Żądania wnoszącego odwołanie
- uchylenie w całości wyroku Sądu w sprawie T-868/19;
- stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
- tytułem ewentualnym, przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania w przedmiocie zgłoszonego przez wnoszącego odwołanie żądania stwierdzenia nieważności;
- obciążenie drugiej strony postępowania kosztami niniejszego postępowania, w tym kosztami poniesionymi przed Sądem i kosztami poniesionymi przez interwenientów.
Zarzuty i główne argumenty
1) Sąd naruszył prawo, dokonując błędnej wykładni sekcji 8.7, 8.7.2 i 8.7.3 załącznika X do rozporządzenia REACH, stwierdzając, że Komisja nie ma obowiązku oceny znaczenia wymaganych badań w odniesieniu do okoliczności faktycznych konkretnej sprawy, i nie ocenił możliwości zastosowania art. 1 ust. 1, art. 10 lit. a), art. 12 ust. 1, art. 13 ust. 4 i art. 41 rozporządzenia REACH do wymogów informacyjnych określonych w sekcjach 8.7.2 i 8.7.3 załącznika X do rozporządzenia REACH;
2) Sąd naruszył prawo, dokonując błędnej wykładni i niewłaściwego zastosowania standardu kontroli przy ocenie, czy żądane informacje mogą prowadzić do uzyskania istotnych informacji na temat substancji, pozbawiając wnoszącą odwołanie prawa do skutecznego sądowego środka odwoławczego;
3) Sąd naruszył prawo poprzez niedokonanie oceny kwestii, czy argumenty dotyczące technicznej wykonalności wymaganych badań są uzasadnione.
4) Sąd zniekształcił przedstawione mu dowody, oceniając, czy żądane informacje mogą prowadzić do uzyskania istotnych informacji na temat substancji;
5) Sąd nie uzasadnił wniosku, że wymagane informacje mogą prowadzić do uzyskania istotnych informacji na temat substancji;
6) Sąd naruszył prawo stwierdzając, że Komisja wykazała "szczególną troskę", żądając włączenia dodatkowych kohort 2A i 2B do EOGRTS;
7) Sąd naruszył prawo poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie kolumny 1 sekcji 8.7.3 załącznika X do rozporządzenia REACH w celu stwierdzenia, że na podstawie tego przepisu można zażądać przeprowadzenia badania DRF; oraz
8) Sąd zniekształcił dowody stwierdzając, że można poświęcić mniej zwierząt, jeżeli kohorty 2A i 2B nie są wymagane na podstawie wyników badania DRF, a zatem cele art. 25 ust. 1 rozporządzenia REACH nie zostały pominięte.
