(C/2023/14)Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 9 października 2023 r.)
Sąd odsyłający
Prim'Awla tal-Qorti Civili
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: FB
Strona pozwana: European Lotto and Betting Ltd i Deutsche Lotto-und Sportwetten ltd.
Pytania prejudycjalne
1. Czy art. 56 TFUE należy interpretować w ten sposób, że naruszenie swobody świadczenia usług poprzez ogólny zakaz udostępniania internetowych automatów do gier w państwie członkowskim konsumenta (państwie docelowym) przez operatorów internetowych kasyn, którzy posiadają licencję i są objęci regulacjami w swoim państwie pochodzenia (Malta), nie może być uzasadnione nadrzędnymi względami interesu publicznego,
- jeżeli docelowe państwo członkowskie zezwala jednocześnie powszechnie operatorom prywatnym na udostępnianie stacjonarnych gier na licencjonowanych automatach do gier w salonach gier i restauracjach oraz bardziej ekstremalnych gier w kasynach stacjonarnych, [i] na działalność loterii krajowych licencjonowanych przez loterie państwowe w ponad 20 000 punktach agencyjnych skierowanych do ogółu społeczeństwa; oraz
- zezwala na licencjonowaną działalność w zakresie gier internetowych prywatnym operatorom zakładów sportowych i zakładów na gonitwy konne oraz prywatnym pośrednikom loterii internetowych sprzedającym produkty loterii państwowych i innych licencjonowanych loterii,
a jednocześnie to samo państwo członkowskie, wbrew wyrokom Trybunału Sprawiedliwości w sprawach: C-148/15 1 , Deutsche Parkinson (pkt 35); C-316/07 2 , Markus Stoß; C-42/02 3 , Lindman, najwyraźniej nie przedstawiło naukowych dowodów potwierdzających, że takie gry stwarzają szczególne zagrożenia, które w istotny sposób przyczyniają się do osiągnięcia celów przyświecających uregulowaniu tego państwa członkowskiego, a w szczególności celu, jakim jest zapobieganie problematycznym grom hazardowym; oraz
że w świetle tych zagrożeń ograniczenie stosowania zakazu do internetowych automatów do gier - a niestosowanie go do wszystkich proponowanych gier hazardowych dozwolonych w internetowych i stacjonarnych automatach do gier - można uznać za odpowiednie, obowiązkowe i proporcjonalne dla osiągnięcia celów wspomnianego uregulowania?
2. Czy art. 56 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie stosowaniu całkowitego zakazu urządzania internetowych hazardowych gier kasynowych, o którym mowa w § 4 ust. 1 i 4 niemieckiego porozumienia między krajami związkowymi w sprawie gier hazardowych ("GlüStV"), skoro niemiecka regulacja gier hazardowych (traktat państwowy w sprawie gier hazardowych "GlüStV") zgodnie z § 1 nie ma na celu całkowitego zakazu hazardu, ale "[...] skanalizowanie naturalnej skłonności społeczeństwa do hazardu w uporządkowany i kontrolowany sposób, jak również przeciwdziałanie rozwojowi i rozprzestrzenianiu się nielegalnego hazardu na czarnym rynku", a wśród graczy istnieje znaczny popyt na internetowe automaty do gier?
3. Czy art. 56 TFUE należy interpretować w ten sposób, że ogólnego zakazu oferowania usług kasyna internetowego nie można stosować, jeżeli
- rządy wszystkich krajów związkowych tego państwa członkowskiego uzgodniły już, że zagrożenia związane z takim udostępnianiem gier hazardowych w Internecie można zwalczać skutecznej z wykorzystaniem systemu uprzednich oficjalnych zezwoleń, a nie poprzez całkowity zakaz; oraz
- stworzyły one i uzgodniły przyszłe ramy regulacyjne w postaci odpowiedniego porozumienia między krajami związkowymi, w którym całkowity zakaz zastępuje się systemem uprzednich zezwoleń;
bez niemieckiego zezwolenia pod warunkiem jego zgodności z określonymi wymogami, które muszą być spełnione
do czasu udzielenia niemieckich licencji;
chociaż zgodnie z wyrokiem w sprawie C-409/06 4 , Winner Wetten, prawa Unii nie można tymczasowo zawiesić?
4. Czy art. 56 TFUE należy interpretować w ten sposób, że państwo członkowskie (docelowe) nie może uzasadniać nadrzędnymi względami interesu publicznego uregulowania krajowego, jeżeli
- uregulowaniem tym zakazuje się konsumentom zawierania zakładów transgranicznych licencjonowanych w innym państwie członkowskim (pochodzenia) na [wyniki] loterii licencjonowanych w docelowym państwie członkowskim, które są tam dozwolone i regulowane, w przypadku gdy
- loterie są licencjonowane w docelowym państwie członkowskim, a uregulowanie ma na celu ochronę graczy i małoletnich;
- i gdy uregulowanie dotyczące licencjonowanych zakładów na [wyniki] loterii w państwie członkowskim pochodzenia również ma na celu ochronę graczy i małoletnich oraz zapewnia ten sam poziom ochrony co uregulowanie dotyczące loterii w państwie docelowym?
5. Czy art. 56 TFUE należy interpretować w ten sposób, że zasada ta stoi na przeszkodzie odzyskaniu kwot zakładów utraconych w toku uczestnictwa w loteriach (wtórnych) ze względu na domniemaną nielegalność transakcji spowodowanej brakiem licencji w państwie członkowskim konsumenta, jeżeli:
- prawo wyklucza możliwość uzyskania takiej licencji przez loterie prywatne (wtórne);
- wykluczenie to jest uzasadniane przez sądy krajowe domniemaną różnicą między zakładem zawieranym u operatora państwowego na wyniki loterii urządzanej przez państwo a zakładem zawieranym u podmiotu prywatnego na wyniki loterii państwowej?
6. Czy art. 56 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie odzyskaniu kwot zakładów utraconych w toku uczestnictwa w loteriach (wtórnych) ze względu na domniemaną nielegalność transakcji spowodowanej brakiem licencji w państwie członkowskim konsumenta, jeżeli:
- prawo wyklucza możliwość uzyskania takiej licencji przez loterie prywatne (wtórne);
- oraz jeżeli wykluczenie to, działające na korzyść podmiotów urządzających loterie państwowe, jest uzasadniane przez sądy krajowe domniemaną różnicą między zakładem zawieranym u operatora państwowego na wyniki loterii urządzanej przez państwo a zakładem zawieranym u podmiotu prywatnego na wyniki tej samej loterii państwowej?
7. Czy art. 56 TFUE i zakaz nadużycia prawa C-423/15 5 , Niels Kratzer, należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie roszczeniu o zwrot utraconych kwot zakładów opartemu na braku niemieckiego zezwolenia i bezpodstawnym wzbogaceniu, w sytuacji gdy podmiot je przyjmujący posiada licencję i jest objęty nadzorem przez władze w innym państwie członkowskim, a składniki majątku będące przedmiotem roszczenia i roszczenia o zapłatę gracza są gwarantowane przez prawo państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba tego podmiotu?
