(C/2023/1286)Język postępowania: grecki
(Dz.U.UE C z dnia 11 grudnia 2023 r.)
Sąd odsyłający
Symvoulio tis Epikrateias
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Makeleio EPE
Druga strona postępowania: Ethniko Symvoulio Radiotileorasis (ESR)
Pytania prejudycjalne
1) Czy celami dyrektywy (UE) 2010/13 1 w brzmieniu zmienionym dyrektywą (UE) 2018/1808 2 , a co za tym idzie, zakresem stosowania dyrektywy, są objęte:
a) gwarancja poszanowania i ochrony godności i wartości osoby ludzkiej; oraz
b) zapobieganie rozpowszechnianiu przez dostawców usług telewizyjnych treści poniżających, a w szczególności treści o cechach takich jak te, które posiadały treści wyemitowane w niniejszej sprawie przez skarżącą spółkę?
2) Wychodząc z założenia, że:
a) obowiązek poszanowania i ochrony godności i wartości osoby ludzkiej; lub
b) zakaz rozpowszechniania poniżających treści, a w szczególności treści posiadających cechy spornej audycji, wchodzą w zakres stosowania dyrektywy: czy przepis prawa krajowego, zgodnie z którym powyższe obowiązki są nakładane na wszystkich dostawców usług telewizyjnych, z wyjątkiem tych, którzy transmitują treści telewizyjne wyłącznie za pośrednictwem Internetu, jest sprzeczny z art. 4 ust. 1 dyrektywy w związku z zasadą równego traktowania wyrażoną w art. 20 i 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej?
3) W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na dwa pierwsze pytania: czy krajowy organ regulacyjny, w celu zapewnienia praktycznej skuteczności dyrektywy, jest obowiązany stosować przepisy prawa krajowego, które nakładają przedmiotowe obowiązki, bez rozróżnienia w odniesieniu do wszystkich dostawców usług telewizyjnych, nawet jeżeli prawo krajowe przewiduje obowiązki i odpowiednie sankcje w odniesieniu do wszystkich pozostałych dostawców usług telewizyjnych, ale nie w odniesieniu do tych, którzy rozpowszechniają swoje treści wyłącznie za pośrednictwem Internetu, czy też nałożenie sankcji administracyjnych za naruszenie wyżej wskazanych obowiązków przez audycję telewizyjną za pośrednictwem Internetu - w drodze wykładni rozszerzającejlub poprzez zastosowanie w drodze analogii przepisów krajowych dotyczących innych usług telewizyjnych - jest niezgodne z zasadą nullum crimen, nulla poena sine lege certa, wyrażoną w art. 49 ust. 1 zdanie pierwsze Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w związku z zasadą pewności prawa?
4) W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pierwsze pytanie prejudycjalne oraz w przypadku uznania, że:
a) obowiązek poszanowania i ochrony godności i wartości osoby ludzkiej; lub
b) zakaz rozpowszechniania poniżających treści (a w szczególności treści takich jak treść przedmiotowej audycji) nie wchodzą w zakres stosowania dyrektywy w rozumieniu art. 4 ust. 1, w sytuacji gdy ustawodawstwo państwa członkowskiego nakłada takie obowiązki na dostawców usług telewizyjnych nadających za pośrednictwem naziemnych, satelitarnych lub szerokopasmowych sieci nadawczych pod groźbą sankcji administracyjnych, ale nie zawiera równoważnych przepisów w odniesieniu do dostawców usług telewizyjnych za pośrednictwem Internetu: czy art. 2 ust. 1 dyrektywy 2010/13 w obecnie obowiązującym brzmieniu należy interpretować w ten sposób, że właściwy organ krajowy ma obowiązek rozważenia możliwości nałożenia sankcji administracyjnych za naruszenie tych przepisów również w odniesieniu do rozpowszechniania audycji telewizyjnych za pośrednictwem Internetu w oparciu o zasadę równego traktowania?
5) W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie czwarte: czy w oparciu o powyższe rozważania i na podstawie wykładni prawa krajowego zgodnej z prawem Unii, a w szczególności z przytoczonymi przepisami dyrektywy, spoczywający na krajowym organie regulacyjnym obowiązek stosowania przepisów prawa krajowego, które nakładają te obowiązki, bez rozróżnienia w odniesieniu do wszystkich usług telewizyjnych, niezależnie od sposobu ich rozpowszechniania, jest zgodny z zasadą nullum crimen, nulla poena sine lege certa oraz z zasadą pewności prawa, zważywszy, że obowiązki te, przewidziane w prawie krajowym dla wszystkich pozostałych dostawców usług telewizyjnych, nie mają zastosowania do telewizji internetowej?
