(Sprawa C-745/21 1 , Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid (Dziecko nie urodzone w chwili składania wniosku o azyl))[Odesłanie prejudycjalne - Polityka azylowa - Rozporządzenie (WE) nr 604/2013 - Kryteria i mechanizmy ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej - Artykuł 6 ust. 1 - Najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka - Artykuł 16 ust. 1 - Osoba zależna - Artykuł 17 ust. 1 - Klauzula dyskrecjonalna - Wprowadzenie w życie przez państwo członkowskie - Obywatelka państwa trzeciego będąca w ciąży w chwili złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej - Małżeństwo - Małżonek korzystający z ochrony międzynarodowej w danym państwie członkowskim - Decyzja odmowna w sprawie rozpatrzenia wniosku i w sprawie przekazania wnioskodawczyni do innego państwa członkowskiego uznanego za odpowiedzialne za ten wniosek]
Język postępowania: niderlandzki
(2023/C 127/15)
(Dz.U.UE C z dnia 11 kwietnia 2023 r.)
Sąd odsyłający
Rechtbank Den Haag zittingsplaats Zwolle
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: L.G.
Strona pozwana: Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid
Sentencja
1) Artykuł 16 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca
należy interpretować w ten sposób, że:
nie znajduje on zastosowania, w sytuacji gdy istnieje stosunek zależności między wnioskodawcą ubiegającym się o ochronę międzynarodową a jego małżonkiem legalnie zamieszkującym w państwie członkowskim, w którym złożono wniosek o taką ochronę, lub między nieurodzonym dzieckiem tego wnioskodawcy i tym małżonkiem, który jest również ojcem tego dziecka.
2) Artykuł. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 604/2013
należy interpretować w ten sposób, że:
nie stoi on na przeszkodzie temu, by ustawodawstwo państwa członkowskiego nakładało na właściwe organy krajowe, jedynie ze względu na najlepsze zabezpieczenie interesów dziecka, obowiązek rozpatrzenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego przez obywatelkę państwa trzeciego, gdy w chwili składania wniosku była ona w ciąży, nawet jeśli kryteria określone w art. 7-15 tego rozporządzenia wskazują inne państwo członkowskie jako odpowiedzialne za ten wniosek.
