Język postępowania: niderlandzki(2023/C 104/56)
(Dz.U.UE C z dnia 20 marca 2023 r.)
Strony
Strona skarżąca: UC (przedstawiciele: adwokaci P. Bekaert i S. Bekaert)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Rady (WPZiB) 2022/2398 z dnia 8 grudnia 2022 r. w sprawie wykonania decyzji 2010/788/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Demokratycznej Republiki Konga oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2022/2397 z dnia 8 grudnia 2022 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (WE) nr 1183/2005 w sprawie środków ograniczających wobec Demokratycznej Republiki Konga (zwanych dalej "zaskarżonymi aktami") w zakresie, w jakim akty te dotyczą skarżącego, oraz
- obciążenie Rady kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi skarżący podnosi siedem zarzutów.
1. Przekroczenie uprawnień, naruszenie art. 75 i 215 TFUE, naruszenie art. 13 ust. 1 TUE, naruszenie art. 15 ust. 3 TFUE oraz naruszenie rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji.
- decyzja 2010/788/WPZiB i rozporządzenie Rady (WE) nr 1183/2005 naruszają odpowiednio art. 31 TUE oraz art. 75 i 215 TFUE;
- naruszenie zasad przejrzystości przez to, że sprawozdania i wyniki głosowania dotyczące tej decyzji i tego rozporządzenia, a także kolejnych decyzji i rozporządzeń zmieniających oraz zaskarżonych aktów nie są publicznie dostępne, w odróżnieniu od innych rozporządzeń i decyzji Rady;
2. Artykuł 3 tiret drugie decyzji 2010/788/WPZiB i art. 2b ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1183/2005 naruszają zasadę pewności prawa, zasadę proporcjonalności i zasadę skuteczności. Ponadto art. 2b ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1183/2005 ma szerszy zakres niż akt prawny, który wykonuje.
- artykuł 3 tiret drugie decyzji 2010/788/WPZiB, zmienionej decyzją (WPZiB) 2022/2377 z dnia 5 grudnia 2022 r., i art. 2b ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1183/2005, zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 2022/2373 z dnia 5 grudnia 2022 r., tworzą, poprzez zastosowanie kryterium do tego stopnia ogólnego, kategorię osób na tyle szeroką, że narusza to zasady pewności prawa, proporcjonalności i skuteczności;
- ponadto grupa osób, o której mowa w art. 2b ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1183/2005, ma szerszy zakres niż grupa określona w akcie prawnym, który to rozporządzenie ma wykonywać.
3. Naruszenie art. 41 ust. 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą praw podstawowych") i art. 296 TFUE (obowiązku uzasadnienia).
- wskazane powody są sformułowane w sposób bardzo ogólny, zwięzły i niejasny, a także nie są wystarczająco konkretne i precyzyjne. Skarżący kwestionuje ponadto każdy z powodów wskazanych w zaskarżonych aktach, zarówno pod względem faktycznym, jak i prawnym. Rada naruszyła zatem obowiązek uzasadnienia określony w szczególności w art. 41 ust. 2 lit. c) karty praw podstawowych i w art. 296 akapit drugi TFUE.
4. Naruszenie prawa do obrony i art. 41 ust. 2 lit. a) i b) karty praw podstawowych. Naruszenie art. 215 TFUE.
- naruszenie prawa do obrony, w tym prawa do bycia wysłuchanym i prawa do informacji, przewidzianych w szczególności w art. 41 ust. 2 lit. a) i b) karty praw podstawowych. Brak tych gwarancji prawnych stanowi również naruszenie art. 215 TFUE.
5. Naruszenie prawa własności i zasady proporcjonalności.
- zamrożenie funduszy skarżącego w sposób możliwie ogólny narusza prawo własności skarżącego i ogranicza to prawo w sposób nieproporcjonalny, jeśli zważyć również na ogólne zastosowanie tego środka i nieokreślony czas jego obowiązywania.
6. Naruszenie swobody przemieszczania się, prawa pobytu i prawa przedsiębiorczości przewidzianych w art. 45 ust. 1 karty praw podstawowych oraz w art. 20 i 21 TFUE, a także naruszenie zasady proporcjonalności.
- skarżący posiada wyłącznie obywatelstwo belgijskie. Sankcja, która uniemożliwia mu wjazd na terytorium Unii, nawet w tranzycie, i zabrania mu wjazdu lub przebywania na terytorium Belgii, narusza swobodę przemieszczania się, prawo pobytu i prawo przedsiębiorczości oraz jest nieproporcjonalna.
7. Naruszenie prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej, zastosowanie art. 47 karty praw podstawowych.
- naruszenie prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej. Skarżący domaga się od Rady dostarczenia Sądowi i stronom wszelkich informacji niezbędnych do tego, aby sąd Unii mógł poddać kontroli, konkretnie i na podstawie stanu faktycznego, wskazane przez Radę w sposób ogólny powody umieszczenia nazwiska skarżącego w wykazie osób objętych sankcjami.
