Język postępowania: angielski(2022/C 441/15)
(Dz.U.UE C z dnia 21 listopada 2022 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: LSEGH (Luxembourg) Ltd, London Stock Exchange Group Holdings (Italy) Ltd (przedstawiciele: A. von Bonin, Rechtsanwalt, O.W. Brouwer and A. Pliego Selie, advocaten)
Pozostali uczestnicy postępowania: Komisja Europejska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii I Irlandii Północnej, ITV plc
Żądania wnoszących odwołanie
- uchylenie zaskarżonego wyroku,
- wydanie ostatecznego rozstrzygnięcia i stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2019/1352 z dnia 2 kwietnia 2019 r. w sprawie pomocy państwa SA.44896 wdrożonej przez Zjednoczone Królestwo [i] dotyczącej zwolnienia podatkowego dla finansowania grup kontrolowanych spółek zagranicznych 1 (zwanej dalej "sporną decyzją");
- tytułem żądania ewentualnego, przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania zgodnie z wyrokiem Trybunału; oraz
- obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania oraz kosztami postępowania przed Sądem, w tym kosztami poniesionymi przez uczestników mogących dołączyć do sprawy w charakterze interwenientów.
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszące odwołanie podnoszą na jego poparcie pięć zarzutów:
Po pierwsze, Sąd naruszył prawo, ponieważ przeinaczył prawo krajowe i pominął materiał dowodowy dotyczący określenia jako systemu stanowiącego ramy odniesienia przepisów składających się na brytyjski system podatkowy dotyczący CFC (controlled foreign companies - kontrolowanych spółek zagranicznych), zawartych w rozdziale 9A Taxation (International and Other Provisions) Act 2010 (brytyjskiej ustawy podatkowej z 2010 r. ustanawiającej przepisy międzynarodowe i inne, zwanej dalej "TIOPA"), nie zaś - brytyjskiego systemu opodatkowania spółek, którego te przepisy stanowią integralną część.
Po drugie, nawet przy założeniu, że systemem stanowiącym ramy odniesienia są przepisy brytyjskie dotyczące CFC, Sąd dopuścił się naruszenia prawa przy określaniu celu tego systemu stanowiącego ramy odniesienia i, w konsekwencji, popełnił błąd, przyjmując, że uregulowania zawarte w rozdziale 5 przepisów brytyjskich dotyczących CFC określają "normalne" opodatkowanie zysków finansowych nieprzeznaczonych do obrotu, efektem czego przewidziane w rozdziale 9 części 9A TIOPA "zwolnienie podatkowe dla finansowania grup" przysparza "korzyści".
Po trzecie, Sąd naruszył prawo w zakresie dotyczącym stwierdzenia selektywnej korzyści. W szczególności Sąd dopuścił się tego naruszenia prawa błędnie stwierdzając, że podmioty gospodarcze, które mogły skorzystać ze "zwolnienia podatkowego dla finansowania grup" przewidzianego w rozdziale 9 części 9A TIOPA, znajdowały się w sytuacji prawnej i faktycznej porównywalnej z sytuacją przedsiębiorstw, które nie były objęte tym zwolnieniem.
Po czwarte, Sąd naruszył art. 263 TFUE i art. 296 TFUE, ponieważ nie ustosunkował się do podniesionych przed nim zarzutów i uchybił ciążącemu na nim obowiązkowi uzasadnienia, zastępując uzasadnienie zawarte przez Komisję w spornej decyzji własnym uzasadnieniem.
Po piąte, Sąd naruszył prawo, stwierdzając, że "zwolnienie podatkowe dla finansowania grup" przewidziane w rozdziale 9 części 9A TIOPA nie jest uzasadnione charakterem lub ogólną strukturą systemu stanowiącego ramy odniesienia.
