Parlament Europejski,- uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Włodzimierza Cimoszewicza z 14 lipca 2021 r. przekazany przez Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w związku z postępowaniem karnym, które zamierza wszcząć Prokurator Okręgowy w Białymstoku i który został ogłoszony na posiedzeniu plenarnym 24 listopada 2021 r.,
- uwzględniając zrzeczenie się przez Włodzimierza Cimoszewicza prawa do złożenia wyjaśnień zgodnie z art. 9 ust. 6 Regulaminu,
- uwzględniając art. 8 i 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyboru przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,
- uwzględniając wyroki wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniach 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r., 17 stycznia 2013 r. i 19 grudnia 2019 r. 1 ,
- uwzględniając art. 105 ust. 2 i art. 108 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 7b ust. 1 i art. 7c ust. 1 polskiej ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora,
- uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,
- uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A9-0057/2022),
A. mając na uwadze, że Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej przekazał wniosek Prokuratora Okręgowego w Białymstoku o uchylenie immunitetu posła do Parlamentu Europejskiego Włodzimierza Cimoszewicza, aby uzyskać
zgodę Parlamentu na wszczęcie przeciwko niemu postępowania karnego w związku z przestępstwem w rozumieniu art. 177 § 1 w związku z art. 178 § 1 polskiego kodeksu karnego oraz że wniosek o uchylenie immunitetu parlamentarnego został zgłoszony przez organ wymiaru sprawiedliwości zgodnie z art. 9 ust. 12 Regulaminu, zwracając jednak uwagę na fakt, że art. 9 ust. 1 Regulaminu wymaga, aby każdy wniosek o uchylenie immunitetu składał "właściwy organ państwa członkowskiego", ponieważ te dwa pojęcia nie są równoznaczne;
B. mając na uwadze, że 4 maja 2019 r. o godzinie 8.50 w Hajnówce (Polska) Włodzimierz Cimoszewicz rzekomo potrącił przodem swojego pojazdu osobę znajdującą się na przejściu dla pieszych, po wypadku Włodzimierz Cimoszewicz próbował przekonać poszkodowanego, by przetransportować go do szpitala, ale poszkodowany odmówił i poprosił o zawiezienie go wraz z rowerem do domu; Włodzimierz Cimoszewicz, aby odwieźć poszkodowanego do domu w Hajnówce, opuścił miejsce wypadku i nie poinformował o zdarzeniu służb ratunkowych lub policji, rzekomo naruszając obowiązek prawny określony w art. 44 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym; po powrocie do domu, ok. 9.30, poszkodowany ostatecznie zgodził się, by zawieźć go do szpitala w Hajnówce; w szpitalu poszkodowany poinformował pracowników, że doszło do wypadku drogowego, szpital niezwłocznie poinformował telefonicznie organ ścigania o wypadku, a organ ten przekazał następnie informacje do posterunku policji w powiecie Hajnówka; poszkodowany, po przejściu wymaganych badań lekarskich i uzyskaniu niezbędnej pomocy medycznej, opuścił szpital tego samego dnia; Włodzimierz Cimoszewicz został poddany badaniom na obecność alkoholu i przeprowadzone badania nie wykazały obecności alkoholu;
C. mając na uwadze, że zarzucane czyny nie mają bezpośredniego lub oczywistego związku z wykonywaniem przez Włodzimierza Cimoszewicza obowiązków służbowych posła do Parlamentu Europejskiego ani nie dotyczą opinii wyrażonej lub głosu oddanego w ramach wykonywania tych obowiązków posła do Parlamentu Europejskiego w rozumieniu art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej;
D. mając na uwadze, że art. 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej przewiduje, iż posłowie do Parlamentu Europejskiego na terytorium swojego państwa korzystają z immunitetów przyznawanych posłom do parlamentu ich państwa;
E. mając na uwadze, że zgodnie z art. 105 ust. 2 i art. 108 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., jak również art. 7 ust. 1, 2 i 4, art. 7b ust. 1 i art. 7c ust. 1 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora 2 , poseł nie może zostać przesłuchany jako podejrzany i nie może zostać pociągnięty do odpowiedzialności karnej bez zgody Parlamentu Europejskiego;
F. mając na uwadze, że, z jednej strony, Parlamentu nie można uznawać za sąd, a z drugiej - że posła nie można uznawać za "oskarżonego" w kontekście procedury uchylenia immunitetu 3 ;
G. mając na uwadze, że immunitet parlamentarny ma na celu ochronę Parlamentu i jego posłów przed postępowaniami sądowymi w związku z działaniami podejmowanymi w ramach wykonywania obowiązków parlamentarnych, których nie można oddzielić od tych obowiązków;
H. mając na uwadze, że w tym przypadku Parlament nie znalazł dowodów wskazujących na zaistnienie fumus persecutionis, czyli okoliczności wskazujących na leżący u podstaw postępowania sądowego zamiar zaszkodzenia działalności politycznej posła, a tym samym Parlamentowi Europejskiemu;
1. podejmuje decyzję o uchyleniu immunitetu Włodzimierza Cimoszewicza;
2. zobowiązuje swoją przewodniczącą do bezzwłocznego przekazania niniejszej decyzji i sprawozdania właściwej komisji właściwym organom Rzeczypospolitej Polskiej i Włodzimierzowi Cimoszewiczowi.
1 Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 21 października 2008 r., Marra/De Gregorio i Clemente, C-200/07 i C-201/07, ECLI:EU: C:2008:579; wyrok Sądu z 19 marca 2010 r., Gollnisch/Parlament, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 6 września 2011 r., Patriciello, C-163/10, ECLI: EU:C:2011:543; wyrok Sądu z 17 stycznia 2013 r., Gollnisch/Parlament, T-346/11 i T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 19 grudnia 2019 r., Junqueras Vies, C-502/19, ECLI:EU:C:2019:1115.
2 Dziennik Urzędowy 2018.1799, wersja ujednolicona.
3 Wyrok Sądu z 30 kwietnia 2019 r., Briois/Parlament, T-214/18, ECLI:EU:T:2019:266.
