Język postępowania: niemiecki(2022/C 359/97)
(Dz.U.UE C z dnia 19 września 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Norddeutsche Landesbank - Girozentrale (Hanower, Niemcy) (przedstawiciele: J. Seitz, D. Flore i C. Marx, Rechtsanwälte)
Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB)
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji pozwanej z dnia 11 kwietnia 2022 r. (sygnatura: SRB/ES/2022/18) wraz z załącznikami do niej, w szczególności załącznika I dotyczącego "Wyników obliczenia dotyczącego wszystkich instytucji podlegających obliczeniu składek ex ante za rok 2022, przedstawionych oddzielnie (dla każdej instytucji) w ujednoliconych załącznikach", w zakresie w jakim każdy z nich ma znaczenie w odniesieniu do skarżącej;
- Obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dziewięć zarzutów.
1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa do bycia wysłuchanym.
Pozwana nie wysłuchała skarżącego przed wydaniem zaskarżonej decyzji i tym samym naruszyła art. 41 ust. 1 i ust. 2 lit. a) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą").
2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia przepisów proceduralnych.
Zaskarżona decyzja jest nieważna, ponieważ została wydana z naruszeniem ogólnych wymogów proceduralnych wynikających z art. 41 karty i art. 298 TFUE, ogólnych zasad prawa i regulaminu strony pozwanej.
3. Zarzut trzeci dotyczący braku uzasadnienia zaskarżonej decyzji.
Zaskarżona decyzja, wbrew art. 296 TFUE, nie zawiera wystarczającego uzasadnienia; w szczególności w uzasadnieniu brak jest związku z indywidualnym przypadkiem oraz przedstawienia zasadniczych rozważań w kontekście proporcjonalności i swobody uznania.
Ponadto obliczenie rocznego wkładu nie jest zrozumiałe, w szczególności z powodu użycia niespójnych terminów i braku przedstawienia ważnych etapów pośrednich.
4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia prawa podstawowego do skutecznej ochrony sądowej z powodu braku możliwości kontroli zaskarżonej decyzji.
Brak uzasadnienia zaskarżonej decyzji w znacznym stopniu utrudnia skarżącemu uzyskanie kontroli sądowej.
W szczególności pozwana naruszyła przy tej okazji zasadę kontradyktoryjności postępowania, zgodnie z którą strony muszą mieć możliwość kontradyktoryjnego przedstawienia decydujących o wyniku postępowania zarówno okoliczności faktycznych, jak i prawnych.
5. Zarzut piąty dotyczący okoliczności, że zastosowanie wskaźnika IPS (Institutional Protection Scheme) stanowi naruszenie rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 1 , które należy interpretować w świetle norm prawa wyższego rzędu.
W ramach art. 7 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia delegowanego pozwana powinna była wziąć pod uwagę, że skarżąca posiada instrumenty pochodne głównie w celu zabezpieczenia i zarządzania ryzykiem.
Przy zastosowaniu wskaźnika IPS błędnie oceniono znaczenie przynależności skarżącego do instytucjonalnego systemu ochrony Sparkassen Finanzgruppe.
Zgodnie z art. 6 ust. 5 akapit drugi rozporządzenia delegowanego pozwana powinna była również wziąć pod uwagę niskie prawdopodobieństwo restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji danej instytucji, a tym samym skorzystania z jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, oraz przestrzegać zasady proporcjonalności.
6. Zarzut szósty dotyczący okoliczności, że nieuwzględnienie MREL (minimalnych wymogów w zakresie funduszy własnych i kwalifikowalnych zobowiązań) w ramach filaru "ekspozycja na ryzyko" narusza rozporządzenie delegowane (UE) 2015/63.
Pozwana powinna była wziąć pod uwagę, zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. a), ust. 2 lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63, ponadprzeciętny wskaźnik MREL strony skarżącej wynoszący 47,17 %, który znacznie przekraczał minimalny wskaźnik 8 % ustalony przez Jednolitą Radę ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji.
7. Zarzut siódmy dotyczący naruszenia rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 podlegającego wykładni w świetle prawa wyższej rangi w związku z zastosowaniem mnożnika korekty ryzyka.
Pozwana powinna była wziąć pod uwagę przy ustalaniu mnożnika korekty ryzyka niskie prawdopodobieństwo niewypłacalności strony skarżącej i jej ponadprzeciętny wskaźnik MREL zgodnie z wymogiem ukierunkowania na profil ryzyka i podstawowym prawem do swobody przedsiębiorczości wynikającym z art. 16 karty.
8. Zarzut ósmy (pomocniczo): art. 7 ust. 4 zdanie drugie rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 narusza prawo wyższej rangi
Przewidując relatywizację wskaźnika IPS, art. 7 ust. 4 zdanie drugie rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 narusza ogólną zasadę równości wynikającą z art. 20 karty oraz zasadę proporcjonalności, ponieważ instytucje, które podlegają temu samemu systemowi ochrony, a tym samym mają takie samo prawdopodobieństwo niewypłacalności, mogą być traktowane w różny sposób.
9. Zarzut dziewiąty dotyczący sprzeczności mechaniki klasyfikacji rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 z prawem wyższej rangi.
Klasyfikacja ryzyka zgodnie z załącznikiem I etap 2 do rozporządzenia delegowanego prowadzi do ewidentnie niesprawiedliwych wyników i stanowi tym samym naruszenie wymogu orientacji na profil ryzyka oraz ogólnej zasady równego traktowania.
