(Sprawa C-353/20) 1 [Odesłanie prejudycjalne - Transport lotniczy - Rozporządzenie (WE) nr 549/2004 - Rozporządzenie (WE) nr 550/2004 - Instytucja zapewniająca służby ruchu lotniczego - Decyzja o zamknięciu przestrzeni powietrznej - Wykonywanie prerogatyw władzy publicznej - Użytkownik przestrzeni powietrznej - Przewoźnicy lotniczy - Prawo do wniesienia skargi na decyzję o zamknięciu przestrzeni powietrznej - Artykuł 58 TFUE - Swoboda przepływu usług w dziedzinie transportu - Artykuły 16 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Wolność prowadzenia działalności gospodarczej - Prawo do skutecznego środka prawnego]
Język postępowania: francuski
(2022/C 284/03)
(Dz.U.UE C z dnia 25 lipca 2022 r.)
Sąd odsyłający
Tribunal de l'Entreprise du Hainaut, division de Charleroi
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: Skeyes
Strona pozwana: Ryanair DAC
Sentencja
1) Artykuł 8 rozporządzenia (WE) nr 550/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. w sprawie zapewniania służby żeglugi powietrznej w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej, zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 1070/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 października 2009 r., w związku z art. 2 pkt 4 rozporządzenia (WE) nr 549/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. ustanawiającego ramy tworzenia Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej (rozporządzenia ramowego), zmienionego rozporządzeniem nr 1070/2009, oraz w świetle art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że przyznaje on użytkownikom przestrzeni powietrznej, takim jak przewoźnicy lotniczy, prawo do skutecznego środka prawnego przed sądami krajowymi przeciwko instytucji zapewniającej służby ruchu lotniczego, a to w celu poddania kontroli sądowej podnoszonych naruszeń obowiązku zapewnienia tych służb, który spoczywa na tej instytucji.
2) Rozporządzenie nr 550/2004, zmienione rozporządzeniem nr 1070/2009, w świetle jego motywu 5 oraz art. 58 ust. 1 TFUE i art. 16 Karty praw podstawowych należy interpretować w ten sposób, że wyklucza ono stosowanie reguł konkurencji przewidzianych w traktacie FUE do zapewniania służb żeglugi powietrznej związanych z wykonywaniem prerogatyw władzy publicznej, takich jak te przewidziane w tym rozporządzeniu, ale nie wyklucza stosowania postanowień traktatu FUE i wspomnianej karty dotyczących praw i wolności użytkowników przestrzeni powietrznej, takich jak te dotyczące swobody przepływu usług w dziedzinie transportu i wolności prowadzenia działalności gospodarczej.
