Język postępowania: francuski(2022/C 276/33)
(Dz.U.UE C z dnia 18 lipca 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: German Khan (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: adwokaci T. Marembert i A. Bass)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZIB) 2022/429 1 z dnia 15 marca 2022 r. zmieniającej decyzję 2014/145/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi - w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącego;
- stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2022/427 2 z dnia 15 marca 2022 r. wykonującego rozporządzenie (UE) nr 269/2014 w sprawie środków ograniczających w odniesieniu do działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażających - w zakresie, w jakim dotyczy ono skarżącego;
- obciążenie Rady kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.
1. Zarzut pierwszy, dotyczący braku podstawy prawnej kryterium odnoszącego się do "czołowych rosyjskich przedsiębiorców działających w sektorach gospodarczych zapewniających istotne źródło dochodów rządowi Federacji Rosyjskiej odpowiedzialnemu za aneksję Krymu i destabilizację Ukrainy", ponieważ nie wykazano żadnego dostatecznego związku między kategorią osób objętych tym kryterium a Federacją Rosyjską.
2. Zarzut drugi, dotyczący niezgodności z prawem kryterium odnoszącego się do "czołowych rosyjskich przedsiębiorców działających w sektorach gospodarczych zapewniających istotne źródło dochodów rządowi Federacji Rosyjskiej odpowiedzialnemu za aneksję Krymu i destabilizację Ukrainy", z powodu podwójnego naruszenia zasady proporcjonalności. Skarżący uważa, po pierwsze, że kryterium przywołane przez Radę jest oczywiście niewłaściwe w świetle zamierzonego celu oraz, po drugie, że istniała możliwość zastosowania mniej dotkliwych środków.
3. Zarzut trzeci, dotyczący błędu w ocenie. Skarżący podnosi, po pierwsze, że żaden z dowodów podniesionych przez Radę nie spełnia wymogów orzecznictwa europejskiego w dziedzinie standardu i jakości dowodów oraz, po drugie, że żadne z twierdzeń zawartych w uzasadnieniu Rady nie jest potwierdzone, a zatem nie mogą spełniać kryteriów lit. d) i lit. g) decyzji 2014/145/WPZiB w wersji wówczas obowiązującej.
1 Decyzja Rady (WPZIB) 2022/429 z dnia 15 marca 2022 r. zmieniająca decyzję 2014/145/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi (Dz.U. 2022, L 87 I, s. 44)
2 Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2022/427 z dnia 15 marca 2022 r. wykonujące rozporządzenie (UE) nr 269/2014 w sprawie środków ograniczających w odniesieniu do działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażających (Dz.U. 2022. L 87 I, s. 1).
