Język postępowania: francuski(2022/C 213/31)
(Dz.U.UE C z dnia 30 maja 2022 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Europejski Bank Inwestycyjny (przedstawiciele: G. Faedo, I. Zanin, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: KL
Żądania wnoszącego odwołanie
W swojej skardze EBI wnosi do Trybunału o:
- uwzględnienie odwołania jako dopuszczalnego i zasadnego
- uchylenie wyroku Sądu w sprawie T-370/20;
- jeśli Trybunał uzna, że stan sprawy pozwala na wydanie orzeczenia, uwzględnienie żądań przedstawionych przez EBI w pierwszej instancji;
- obciążenie KL kosztami postępowania w obu instancjach.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania EBI podnosi dwa zarzuty.
Zarzut pierwszy, złożony z czterech części, dotyczy błędnej wykładni wewnętrznych przepisów EBI dotyczących niezdolności do pracy.
Po pierwsze, Sąd naruszył prawo w odniesieniu do pojęcia niezdolności do pracy, o którym mowa w art. 46-1 przepisów przejściowych dotyczących systemu emerytalno-rentowego mającego zastosowanie do pracowników EBI (RTRP) i w art. 11.1 przepisów administracyjnych EBI. Uznając, że pojęcie niezdolności do pracy w rozumieniu tych artykułów należy interpretować w ten sposób, że odnosi się ono do członka personelu EBI, który został uznany przez komitet ds. inwalidztwa ustanowiony przez EBI za niezdolnego do ponownego podjęcia obowiązków służbowych lub równorzędnych obowiązków w tej instytucji, Sąd przeinaczył brzmienie i treść przepisów wewnętrznych EBI i przyjął wykładnię sprzeczną z racją bytu renty inwalidzkiej jako środka ochrony socjalnej.
Po drugie, Sąd naruszył prawo, wykluczając kompetencję komitetów ds. inwalidztwa ustanowionych przez EBI do orzekania w przedmiocie zdolności pracownika banku do podjęcia działalności poza bankiem na ogólnym rynku pracy.
Po trzecie, Sąd naruszył prawo dokonując wykładni art. 46-1 RTRP i art. 11. 1 przepisów administracyjnych w oparciu o rozumowanie polegające na zastosowaniu analogii do art. 78 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej.
Po czwarte, Sąd naruszył prawo, odrzucając dokonaną przez EBI wykładnię art. 51-1PPTR i nie dokonując wykładni tego artykułu w związku z art. 46-1 PPTR.
Zarzut drugi, złożony z dwóch części, dotyczy dwojakiego przeinaczenia okoliczności faktycznych.
Po pierwsze, Sąd naruszył prawo, uznając za prawnie wiążące dokumenty komitetu ds. inwalidztwa, które nie zostały podpisane przez wszystkich jego członków.
Po drugie, Sąd błędnie ocenił treść opinii komitetu ds. inwalidztwa, ponieważ uznał, że komitet stwierdził, iż skarżący jest niezdolny do pracy w EBI, podczas gdy formularze podpisane przez wszystkich członków komitetu stwierdzały, że skarżący nie jest niezdolny do pracy.
