Język postępowania: włoski(2022/C 165/45)
(Dz.U.UE C z dnia 19 kwietnia 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Associazione "Terra Mia Amici No Tap" (Melendugno, Włochy) (przedstawiciel: A. Calò, avvocato)
Strona pozwana: Europejski Bank Inwestycyjny
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie, że Europejski Bank Inwestycyjny niesłusznie uznał za niedopuszczalny i przedawniony wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy złożony przez stowarzyszenie występujące po stronie skarżącej;
- nakazanie Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu wydania decyzji cofnięciu finansowania przyznanego spółce TAP AG;
- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczy niedopuszczalności skargi o ponowne rozpatrzenie sprawy.
- strona skarżąca podnosi w tym względzie, że doszło do naruszenia Konwencji z Aarhus, rozporządzenia (WE) nr 1367/2006 1 i rozporządzenia (UE) nr 2021/1767 2 , pkt 1, 6 i 9 preambuły do oświadczenia w sprawie zasad i norm polityki środowiskowej i społecznej EBI. Dokładniej EBI powinien był cofnąć przyznane finansowanie zważywszy, że wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczył aktu administracyjnego w rozumieniu prawa ochrony środowiska.
2. Zarzut drugi dotyczy przedawnienia prawa do wniesienia skargi o ponowne rozpatrzenie sprawy w związku z upływem terminu.
- Strona skarżąca podnosi w tym względzie, że doszło do naruszenia Konwencji z Aarhus, rozporządzenia (WE) nr 1367/2006 i rozporządzenia (UE) nr 2021/1767, pkt 1, 6 i 9 preambuły do oświadczenia w sprawie zasad i norm polityki środowiskowej i społecznej EBI. Dokładniej, EBI nie cofnął finansowania, co stanowi akt nowy, autonomiczny i odrębny od aktu, na mocy którego finansowanie zostało wcześniej przyznane, a w każdym razie sześciotygodniowy termin na złożenie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy powinien był rozpocząć bieg w dniu rozpoczęcia prac, ponieważ beneficjent był zobowiązany do tej daty dostosować się do norm EBI.
3. Zarzut trzeci dotyczy naruszenia pkt 36 oświadczenia w sprawie zasad i norm polityki środowiskowej i społecznej EBI z 2009 r.
- W tym względzie strona skarżąca precyzuje, że pkt 36 EBI przewiduje, aby wszystkie finansowane przedsięwzięcia pozostawały co najmniej w zgodzie z:
- obowiązującymi przepisami krajowymi w dziedzinie ochrony środowiska;
- obowiązującymi przepisami UE w dziedzinie ochrony środowiska, w szczególności [dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz.U. 2012, L 26, s. 1); zwaną dalej "]dyrektywą OOŚ["] i dyrektywami dotyczącymi ochrony przyrody, a także dyrektywami sektorowymi i "przekrojowymi";
- zasadami i normami konwencji międzynarodowych w dziedzinie środowiska będących integralną częścią porządku prawnego UE.
Podczas gdy w tej sprawie żaden z tych wymogów nie został spełniony.
W rzeczywistości udowodniono następujące naruszenia:
a. przepisów prawa Unii w dziedzinie środowiska, a w szczególności:
i. motywu 36 w związku z art. 4 i 14 rozporządzenia [Parlamentu Europejskiego i Rady] (UE) nr 347/2013 [z dnia 17 kwietnia 2013 r. w sprawie wytycznych dotyczących transeuropejskiej infrastruktury energetycznej, uchylające decyzję nr 1364/2006/WE oraz zmieniające rozporządzenia (WE) nr 713/2009, (WE) nr 714/2009 i (WE) nr 715/2009 Dz.U. 2013, L 115,
s. 39)] (brak analizy kosztów i korzyści);
ii. motywu 31 rozporządzenia (UE) nr 347 w związku z art. 5 ust. 1 i załącznikiem IV przypis 1 do dyrektywy 2011/92/UE (skumulowane oddziaływania zewnętrzne);
iii. motywu 31 rozporządzenia (UE) nr 347/2013 w związku z art. 5 ust. 1 i załącznikiem IV przypis 1 do dyrektywy 2011/92/UE (skumulowane oddziaływania wewnętrzne) - Zakaz "Salami Slicing" [krojenia salami];
iv. art. 2 ust. 1 dyrektywy 2011/92/UE, art. 6 ust. 3 i 4 [dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. 2012, L 26 s. 1)] dyrektywy siedliskowej;
v. art. 4 ust. 4 dyrektywy [Parlamentu Europejskiego i Rady] 2009/147[/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz.U. 2010, L 20 s. 7)], dyrektywy ptasiej;
vi. motywu 30 i art. 9 rozporządzenia (UE) nr 1367/2006 w związku z art. 6 dyrektywy OOŚ (przejrzystość i uczestnictwo);
vii. motywu 28 w związku z art. 7 rozporządzenia (UE) nr 347/2013 (rozporządzenie siedliskowe);
viii. art. 191 ust. 1 TFUE w związku z oświadczeniem w sprawie zasad i norm polityki środowiskowej i społecznej EBI zatwierdzonym przez Radę Gubernatorów EBI w dniu 3 lutego 2009 r.
b. przepisów prawa włoskiego a w szczególności:
i. Decreto legislativo 42/2004 di recepimento della Convenzione sul paesaggio articolo 26 [art. 26 dekretu ustawodawczego 42/2004 transponującego konwencję krajobrazową];
ii. Decreto legislativo 42/2004 di recepimento della Convenzione sul paesaggio articolo 146 [art. 146 dekretu ustawodawczego 42/2004 transponującego konwencję krajobrazową];
iii. Articolo 14-ter della legge 7 agosto 1990 n. 241 Conferenza dei servizi [art. 14 ustawy nr 241 z dnia 7 sierpnia 1990 r. konferencja usług];
iv. Prescrizione A57 del DM di compatibilità ambientale 223/14 [Zalecenie A57 dekretu ministerialnego w zakresie zgodności ze środowiskiem nr 223/14;];
v. Decreto legislativo 152/06 Mancate sanzioni [dekret ustawodawczy 152/06 (brak sankcji)];
vi. Articolo 452 quater del codice Penale (disastro ambientale) [art. 452c kodeksu karnego (szkoda środowiskowa)].
4. Zarzut czwarty dotyczy naruszenia rozporządzenia (UE) nr 347/2013;
- Strona skarżąca podnosi w tym względzie, że nie przeprowadzono żadnej stosownej analizy kosztów i korzyści.
