Język postępowania: francuski(2022/C 148/22)
(Dz.U.UE C z dnia 4 kwietnia 2022 r.)
Sąd odsyłający
Tribunal de première instance de Liège
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: PL
Strona pozwana: État belge
Pytanie prejudycjalne
Czy prawo Unii, a przede wszystkim przepisy Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i dyrektywa 2008/115/WE 1 , ma zastosowanie do stosowanej przez państwo członkowskie praktyki umożliwiającej mu zalegalizowanie na miejscu pobytu cudzoziemca przebywającego tam nielegalnie? Jeżeli tak, to czy art. 5, 6, i 13 dyrektywy 2008/115/WE w związku z jej [motywami 6 i 24] oraz art. 1, 7, 14, 20, 21, 24 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że gdy państwo członkowskie rozważa przyznanie obywatelowi państwa trzeciego, przebywającemu nielegalnie na jego terytorium, niezależnego zezwolenia na pobyt lub innego zezwolenia upoważniającego go do pobytu, ze względów charytatywnych, humanitarnych lub innych, państwo to może, po pierwsze, wymagać, aby ten obywatel dowiódł uprzednio, że złożenie przez niego wniosku w państwie pochodzenia jest niemożliwie, a po drugie, zaniechać ustanowienia w swoich przepisach przesłanek i kryteriów, a fortiori obiektywnych, pozwalających uzasadnić te względy charytatywne, humanitarne lub inne (czy to w zakresie dopuszczalności - poprzez wymaganie wykazania wyjątkowych okoliczności, bez określenia ich przy tym, czy to w sferze badania sprawy co do istoty - poprzez nieustanowienie żadnego obiektywnego kryterium, które umożliwiłoby zdefiniowanie względów, w szczególności humanitarnych, uzasadniających wydanie zezwolenia na pobyt), co sprawia, że sposób rozpatrzenia takiego wniosku jest nieprzewidywalny, a nawet arbitralny? Jeżeli kryteria te nie muszą być określone w przepisach, to czy w przypadku odmowy, okoliczność, że jedyny przewidziany środek zaskarżenia dotyczy wyłącznie zgodności z prawem i nie obejmuje jakichkolwiek względów związanych z celowością, nie narusza prawa do skutecznego środka prawnego?".
