Język postępowania: angielski(2022/C 109/42)
(Dz.U.UE C z dnia 7 marca 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Vyatsky Plywood Mill OOO (Kirow, Rosja) (przedstawiciele: adwokaci M. Krestiyanova i N. Tuominen)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/1930 z dnia 8 listopada 2021 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz sklejki z drewna brzozowego pochodzącej z Rosji 1 w całości, w zakresie, w jakim dotyczy ono strony skarżącej;
- obciążenie strony pozwanej kosztami niniejszego postępowania oraz kosztami z niego wynikającymi.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja naruszyła art. 3 i 4 rozporządzenia podstawowego 2 , popełniła oczywisty błąd w ocenie poprzez brak uwzględnienia uwag unijnych stowarzyszeń reprezentujących producentów wytwarzających sklejkę przy określaniu zakresu produktu, struktury i definicji przemysłu Unii oraz naruszyła zasadę dobrej administracji. W rzeczywistości, jako bezstronny organ prowadzący dochodzenie, Komisja powinna była skupić się na dowodach przedstawionych przez unijne stowarzyszenia reprezentujące producentów wytwarzających sklejkę z własnej inicjatywy, zweryfikować je oraz dokonać prawidłowej oceny stanu faktycznego i prawnego w kontekście zakresu produktu, który jest zasadniczym elementem dochodzenia antydumpingowego mającym wpływ na wszystkie ustalenia. Ponadto Komisja de facto odrzuciła wszystkie pochodzące od strony skarżącej dowody i argumenty dotyczące uwag unijnych stowarzyszeń reprezentujących producentów wytwarzających sklejkę, względnie nie wzięła ich pod uwagę.
2. Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja naruszyła art. 3 rozporządzenia podstawowego poprzez przeprowadzenie wadliwej analizy cen w kontekście szkody i związku przyczynowego. Po pierwsze, Komisja zignorowała zmiany cen po okresie objętym dochodzeniem i nie uwzględniła w należyty sposób widocznej segmentacji rynku. Po drugie, Komisja nie dokonała oceny skutków dostępu przemysłu Unii do głównego surowca, wpływu przywozu z państw trzecich oraz potencjalnej dyskryminacji Rosji.
3. Zarzut trzeci dotyczący tego, że Komisja naruszyła art. 21 rozporządzenia podstawowego, ponieważ nałożenie środków antydumpingowych na przywóz sklejki z drewna brzozowego pochodzącej z Rosji jest sprzeczne z ogólnym interesem Unii. Przemysł Unii, importerzy niepowiązani i użytkownicy będą narażeni na niedobór wysokiej jakości, przyjaznej dla środowiska i przystępnej cenowo sklejki z drewna brzozowego.
4. Zarzut czwarty - podniesiony tytułem ewentualnym na wypadek uznania przez Sąd, że zaskarżone rozporządzenie należy utrzymać w mocy - dotyczący tego, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie poprzez nałożenie środka w jego obecnej formie, która jest sprzeczna z interesem Unii. Dla zakresu postępowania byłoby lepiej, gdyby środki przybrały formę cła zmiennego opartego na cle ad valorem, ograniczonego minimalną ceną importową.
