Język postępowania: angielski(2021/C 481/44)
(Dz.U.UE C z dnia 29 listopada 2021 r.)
Strony
Strona skarżąca: Zásilkovna s. r. o (Praga, Republika Czeska) (przedstawiciel: adwokat R. Kubáč)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji w sprawie SA.55208 (2020/C) - rekompensata dla czeskiej poczty z tytułu świadczenia powszechnej usługi pocztowej w latach 2018-2022, wydanej w formie pism z dnia (i) 9 lipca 2021 r. oraz (ii) z dnia 31 sierpnia 2021 r., częściowo oddalającej skargę wniesioną przez stronę skarżącą w dniu 8 listopada 2019 r., dotyczącą subsydiowania skrośnego przez przedsiębiorstwo Česká pošta s.p. jego działalności handlowej;
- obciążenie Komisji własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.
1. Zarzut pierwszy, w ramach którego strona skarżąca podnosi, że Komisja popełniła oczywisty błąd, uznając, iż subsydiowanie skrośne czeskiej poczty nie stanowi pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.
- W szczególności podnosi ona, że subsydiowanie skrośne czeskiej poczty stanowi samoistną, niezgodną z rynkiem wewnętrznym pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, która była już udzielana przynajmniej w latach 2013-2017 (a bardzo prawdopodobnie nawet wcześniej) i którą Komisja powinna była zatem kompleksowo zbadać w odrębnym postepowaniu administracyjnym, a nie jako zagadnienie incydentalne w ramach postępowania w sprawie SA.55208 (2020/C), obejmującego tylko lata 2013-2017. Pogląd ten znajduje poparcie we wcześniejszej praktyce decyzyjnej Komisji. Instytucja ta błędnie uznała jednak, że subsydiowanie skrośne nie stanowi pomocy państwa.
2. Zarzut drugi, w ramach którego strona skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła istotny wymóg proceduralny, ponieważ jej decyzja odmawiająca uznania subsydiowania skrośnego czeskiej poczty za samoistną pomoc państwa nie jest należycie uzasadniona.
- W szczególności Komisja nie przedstawiła w zaskarżonej decyzji wystarczającego uzasadnienia. Instytucja ta naruszyła tym samym istotne uprawnienie proceduralne strony skarżącej, ponieważ wszystkie instytucje Unii są zobowiązane do uzasadniania przyjmowanych środków, tak aby zapewnić możliwość poddania ich kontroli sądowej.
