[Odesłanie prejudycjalne - Rozporządzenie (WE) nr 883/2004 - Artykuł 65 ust. 2 i 5 - Zakres stosowania - Pracownik całkowicie bezrobotny - Świadczenia z tytułu bezrobocia - Pracownik zamieszkujący i świadczący pracę we właściwym państwie członkowskim - Przeniesienie miejsca zamieszkania do innego państwa członkowskiego - Osoba, która nie świadczyła faktycznie pracy we właściwym państwie członkowskim zanim stała się całkowicie bezrobotna - Osoba przebywająca na zwolnieniu lekarskim z powodu choroby i otrzymująca na tej podstawie zasiłek chorobowy wypłacany przez właściwe państwo członkowskie - Świadczenie pracy - Porównywalne sytuacje prawne]Język postępowania: niderlandzki
(2021/C 481/18)
(Dz.U.UE C z dnia 29 listopada 2021 r.)
Sąd odsyłający
Centrale Raad van Beroep
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: K
Strona pozwana: Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv)
Sentencja
1) Artykuł 65 ust. 2 i 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 465/2012 z dnia 22 maja 2012 r., należy interpretować w ten sposób, że znajduje on zastosowanie do sytuacji, w której zainteresowana osoba, zanim stała się całkowicie bezrobotna, zamieszkiwała w państwie członkowskim innym niż właściwe państwo członkowskie, gdzie nie świadczyła faktycznie pracy, lecz pozostawała na zwolnieniu lekarskim z powodu choroby, przy czym owo państwo członkowskie wypłacało jej z tego tytułu zasiłek chorobowy, z zastrzeżeniem jednakże, że na gruncie prawa krajowego właściwego państwa członkowskiego pobieranie takich świadczeń jest uznawane za równoważne ze świadczeniem pracy.
2) Artykuł 65 ust. 2 i 5 rozporządzenia nr 883/2004, zmienionego rozporządzeniem nr 465/2012, należy interpretować w ten sposób, że powody, przykładowo natury rodzinnej, dla których zainteresowana osoba przeniosła swoje miejsce zamieszkania do państwa członkowskiego innego niż właściwe państwo członkowskie, nie są istotne do celów stosowania tego przepisu.
