Język postępowania: portugalski(2021/C 471/37)
(Dz.U.UE C z dnia 22 listopada 2021 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Ana Carla Mendes de Almeida (przedstawiciele: R. Leandro Vasconcelos, M. Marques de Carvalho i P. Almeida Sande, advogados)
Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej
Żądania wnoszącego odwołanie
- Uchylenie postanowienia Sądu (dziewiąta izba) z dnia 8 lipca 2021 r. w sprawie T-75/21, stwierdzającego niedopuszczalność z powodu złożenia po terminie skargi wniesionej przez wnoszącą odwołanie na podstawie art. 263 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), mającej na celu stwierdzenie nieważności Decyzji wykonawczej Rady (UE) 2020/1117 1 z dnia 27 lipca 2020 r. w sprawie powołania prokuratorów europejskich w Prokuraturze Europejskiej, w części dotyczącej powołania na stanowisko Prokuratora Europejskiego w Prokuraturze Europejskiej jako pracownika zatrudnionego na czas określony w grupie zaszeregowania AD 13 na nieodnawialną trzyletnią kadencję rozpoczynającą się w dniu 29 lipca 2020 r. Josego Eduarda Moreiry Alvesa d'Oliveiry Guerry.
- Ostateczne rozstrzygnięcie sporu stosownie do art. 61 statutu Trybunału Sprawiedliwości, z uwagi na brak powodów do uznania, że stan postępowania na to nie pozwala, oraz dysponowanie przez Trybunał wszystkimi elementami stanu faktycznego i prawnego niezbędnymi do wydania rozstrzygnięcia.
- Orzeczenie w sprawie kosztów stosownie do art. 38 statutu Trybunału Sprawiedliwości, w ten sposób, że Rada pokrywa własne koszty postępowania oraz koszty poniesione przez wnoszącą odwołanie, zgodnie z art. 138 regulaminu postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości, zarówno w odniesieniu do postępowania przed Sądem, jak i przed Trybunałem Sprawiedliwości.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnosząca je podnosi trzy zarzuty:
Zarzut pierwszy, dotyczący oczywistego błędu w ocenie i błędu co do prawa z uwagi na to, że Sąd uznał, iż bieg terminu na złożenie odwołania należy liczyć od dnia opublikowania zaskarżonej decyzji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, podniesiony na podstawie naruszenia ogólnej zasady prawa Unii dotyczącej prawa do skutecznej ochrony prawnej i art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej 2 oraz mających zastosowanie przepisów rozporządzenia (UE) 2017/1939 3 , gwarantujących ochronę praw kandydatów, co wynika z wewnętrznej logiki tego rozporządzenia oraz zasady niezależności Prokuratury Europejskiej, zapisanej w art. 6
Wnosząca odwołanie podnosi oczywisty błąd w ocenie i naruszenie prawa z uwagi na to, że Sąd uznał, iż bieg terminu na złożenie odwołania rozpoczął się w dniu opublikowania zaskarżonej decyzji w Dzienniku Urzędowym UE. Wnosząca odwołanie nie dysponowała wówczas jeszcze danymi umożliwiającymi odwołanie od zaskarżonej decyzji na podstawie art. 263 TFUE, zgodnie z uzasadnieniem skargi przedstawionym przed Sądem, które to uzasadnienie odnosi się do pisma wysłanego przez rząd portugalski do Rady Unii Europejskiej w dniu 29 listopada 2019 r. w odpowiedzi na klasyfikację przedstawionych przez rząd kandydatów dokonaną przez komisję selekcyjną, o której mowa w art. 14 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2017/1939, ze wskazaniem na innego preferowanego kandydata i na jego wybór przez Radę. Pismo to, na którym oparta była zaskarżona decyzja, a którego istnienie zostało pominięte w postanowieniu Sądu, zawierało błędy merytoryczne i podważało mechanizm procedury powołania prokuratorów europejskich oraz ich niezależność. Rada nie poinformowała zaś wnoszącej odwołanie o wspomnianym piśmie do dnia 27 listopada 2020 r., co wyraźnie miało związek ze skorzystaniem z prawa do obrony. Wnosząca odwołanie sprzeciwia się uznaniu, że termin do wniesienia odwołania mógł rozpocząć bieg przed tym dniem, jak uznał Sąd w zaskarżonym postanowieniu, uważa bowiem, że stanowi to naruszenie ogólnej zasady prawa do skutecznej ochrony sądowej oraz naruszenie art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, a także naruszenie zasady niezależności Prokuratury Europejskiej, zapisanej w art. 6 rozporządzenia (UE) 2017/1939.
Zarzut drugi, dotyczący oczywistego błędu w ocenie i naruszenia prawa z uwagi na to, że Sąd uznał, iż Rada podała konkretne uzasadnienie zaskarżonej decyzji w dniu 7 października 2020 r., wbrew ogólnej zasadzie prawa Unii dotyczącej prawa do skutecznej ochrony sądowej oraz art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej
Wnosząca odwołanie podnosi oczywisty błąd w ocenie i naruszenie prawa z uwagi na to, iż Sąd uznał, że w każdym razie wnosząca odwołanie zapoznała się z zaskarżoną decyzją poprzez pismo z dnia 7 października 2020 r., w którym to Rada rzekomo poinformowała ją o konkretnym uzasadnieniu tej decyzji. Jednak w piśmie tym Rada nie dała znać o istnieniu pisma rządu portugalskiego wysłanego do Rady w dniu 29 listopada 2019 r., bez którego nie istniały podstawy uzasadniające wniesienie odwołania od zaskarżonej decyzji.
Zarzut trzeci, podniesiony tytułem ewentualnym, oparty na braku zastosowania lub na zbyt wąskim zastosowaniu orzecznictwa dotyczącego usprawiedliwionego błędu oraz na braku uwzględnienia zarzutu dotyczącego zaistnienia nieprzewidywalnych okoliczności lub siły wyższej
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem pełna znajomość ostatecznego charakteru decyzji oraz terminu na odwołanie na podstawie art. 263 TFUE nie wyklucza jako taka tego, że podmiot prawa może powołać się na usprawiedliwiony błąd wyjaśniający wniesienie skargi po terminie. Sąd nie uwzględnił w zaskarżonym postanowieniu faktu, że Rada ukrywała fakt istnienia pisma rządu portugalskiego, dopóki nie poinformowała o nim wnoszącej odwołanie w dniu 27 listopada 2020 r. Taka sytuacja może zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości stanowić usprawiedliwiony błąd wyjaśniający wniesienie skargi po terminie. Sąd pominął również powołanie zaistnienia nieprzewidywalnych okoliczności lub siły wyższej jako argumentu za niestosowaniem przepisów Unii dotyczących terminów procesowych.
