[Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Dziedziczenie - Rozporządzenie (UE) nr 650/2012 - Artykuł 6 lit. a) - Stwierdzenie braku jurysdykcji - Artykuł 7 lit. a) - Jurysdykcja - Kontrola przez sąd, do którego sprawę wniesiono w drugiej kolejności - Artykuł 22 - Wybór prawa właściwego - Artykuł 39 - Wzajemne uznawanie - Artykuł 83 ust. 4 - Przepisy przejściowe]Język postępowania: niemiecki
(2021/C 471/13)
(Dz.U.UE C z dnia 22 listopada 2021 r.)
Sąd odsyłający
Oberlandesgericht Köln
Strony w postępowaniu głównym
Strona wnosząca środek odwoławczy: RK
Druga strona postępowania: CR
Sentencja
1) Artykuł 7 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 650/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego należy interpretować w ten sposób, że dla celów stwierdzenia braku jurysdykcji w rozumieniu art. 6 lit. a) tego samego rozporządzenia, oznaczającego rezygnację z rozpatrzenia sprawy na rzecz sądów państwa członkowskiego, którego prawo wybrał jako właściwe zmarły, nie jest konieczne wyraźne stwierdzenie przez sąd, do którego wcześniej wniesiono sprawę, braku własnej jurysdykcji, lecz konieczne jest, by intencja ta wynikała jednoznacznie z orzeczenia wydanego przez ów sąd w tym zakresie.
2) Artykuł 6 lit. a), art. 7 lit. a) oraz art. 39 rozporządzenia nr 650/2012 należy interpretować w ten sposób, że sąd państwa członkowskiego, do którego wniesiono sprawę po tym, jak inny sąd stwierdził brak własnej jurysdykcji, nie jest uprawniony do kontrolowania, czy zostały spełnione określone w tych przepisach przesłanki stwierdzenia przez sąd, do którego wcześniej wniesiono sprawę, braku własnej jurysdykcji.
3) Artykuł 6 lit. a) i art. 7 lit. a) rozporządzenia nr 650/2012 należy interpretować w ten sposób, że zawarte w nich przepisy jurysdykcyjne znajdują zastosowanie również wtedy, gdy w testamencie sporządzonym przed dniem 17 sierpnia 2015 r. zmarły nie dokonał wyboru prawa właściwego dla dziedziczenia i gdy wskazanie tego prawa właściwego wynika jedynie z art. 83 ust. 4 tego rozporządzenia.
