[Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Dyrektywa 2003/88/WE - Organizacja czasu pracy - Pojęcia "czasu pracy" i "okresu odpoczynku" - Czas przerwy w pracy, w trakcie której pracownik musi pozostawać w dyspozycji pracodawcy na wypadek nagłego wyjazdu i być gotowy do wyjazdu w dwie minuty - Pierwszeństwo prawa Unii]Język postępowania: czeski
(2021/C 462/05)
(Dz.U.UE C z dnia 15 listopada 2021 r.)
Sąd odsyłający
Obvodní soud pro Prahu 9
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: XR
Strona pozwana: Dopravní podnik hl. m. Prahy, akciová společnost
Sentencja
1) Artykuł 2 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy należy interpretować w ten sposób, że "czas pracy" w rozumieniu tego przepisu obejmuje przerwy przysługujące pracownikowi podczas jego dobowego czasu pracy, w trakcie których musi on być gotowy do nagłego wyjazdu na interwencję w ciągu dwóch minut, jeżeli z całościowej oceny wszystkich istotnych okoliczności wynika, że nałożone na pracownika w omawianym okresie ograniczenia są tego rodzaju, iż obiektywnie i bardzo znacząco wpływają na jego zdolność do swobodnego zarządzania podczas tego okresu czasem, w którym nie wymaga się od niego świadczenia pracy, oraz do poświęcenia się wówczas własnym sprawom.
2) Zasadę pierwszeństwa prawa Unii należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie sytuacji, w której sąd krajowy orzekający w następstwie uchylenia jego orzeczenia przez sąd wyższej instancji jest związany, zgodnie z krajowym prawem procesowym, oceną prawną dokonaną przez ten sąd wyższej instancji, jeżeli ocena ta nie jest zgodna z prawem Unii.
