[Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 2008/48/WE - Kredyt konsumencki - Artykuł 10 ust. 2 - Informacje, jaki muszą znajdować się w umowie - Obowiązek wskazania rodzaju kredytu, czasu trwania umowy o kredyt, stopy odsetek za opóźnienie oraz mechanizmu dostosowania stopy odsetek za opóźnienie mającego zastosowanie w chwili zawarcia umowy o kredyt - Zmiana stopy odsetek za opóźnienie uzależniona od zmiany stopy podstawowej określanej przez bank centralny państwa członkowskiego - Rekompensata należna w wypadku przedterminowej spłaty kredytu - Obowiązek wskazania sposobu obliczania zmiany stopy odsetek za opóźnienie i rekompensaty - Brak obowiązku wskazania możliwości wypowiedzenia umowy o kredyt, które zostały przewidziane w uregulowaniach krajowych, lecz nie zostały przewidziane w dyrektywie 2008/48 - Artykuł 14 ust. 1 - Wykonanie przez konsumenta prawa do odstąpienia z uwagi na brak obowiązkowej informacji, o której mowa w art. 10 ust. 2 - Zakaz podniesienia przez kredytodawcę zarzutu utraty prawa lub nadużycia prawa](2021/C 462/14)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 15 listopada 2021 r.)
Sąd odsyłający
Landgericht Ravensburg
Strony w postępowaniu głównym
Strona powodowa: UK (C-33/20), RT, SV, BC (C-155/20), JL, DT (C-187/20)
Strona pozwana: Volkswagen Bank GmbH (C-33/20), Volkswagen Bank GmbH, Skoda Bank, oddział Volkswagen Bank GmbH (C-155/20), BMW Bank GmbH, Volkswagen Bank GmbH (C-187/20)
Sentencja
1) Artykuł 10 ust. 2 lit. a), c) i e) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającej dyrektywę Rady 87/102/EWG należy interpretować w ten sposób, że w stosownym wypadku umowa o kredyt powinna w sposób jasny i zwięzły wskazywać, że jest to "umowa o kredyt wiązany" w rozumieniu art. 3 lit. n) tej dyrektywy, i że umowa ta została zawarta na czas określony.
2) Artykuł 10 ust. 2 dyrektywy 2008/48 należy interpretować w ten sposób, że nie wymaga on, aby "umowa o kredyt wiązany" w rozumieniu art. 3 lit. n) tej dyrektywy, która służy wyłącznie sfinansowaniu umowy dostawy towaru i która przewiduje, iż kwota kredytu jest wypłacana sprzedawcy tego towaru, wskazywała, że konsument jest zwolniony z obowiązku zapłaty ceny sprzedaży w wysokości wypłaconej kwoty i że sprzedawca musi mu wydać nabywany towar, o ile cena sprzedaży została zapłacona w całości.
3) Artykuł 10 ust. 2 lit. l) dyrektywy 2008/48 należy interpretować w ten sposób, że w umowie o kredyt należy wskazać w postaci konkretnej wartości procentowej stopę odsetek za opóźnienie obowiązującą w chwili zawarcia tej umowy oraz opisać w konkretny sposób mechanizm zmiany stopy odsetek za opóźnienie. W przypadku gdy strony danej umowy o kredyt uzgodniły, że stopa odsetek za opóźnienie będzie zmieniana wraz ze zmianą stopy bazowej, która jest określana przez bank centralny państwa członkowskiego i publikowana w łatwo dostępnym dzienniku urzędowym, zamieszczone w tej umowie odesłanie do stopy bazowej jest wystarczające, pod warunkiem że w owej umowie przedstawiono sposób obliczania stopy odsetek za opóźnienie na podstawie stopy bazowej. W tym względzie muszą zostać spełnione dwie przesłanki. W pierwszej kolejności przedstawiony sposób obliczania powinien być łatwo zrozumiały dla przeciętnego konsumenta nieposiadającego specjalistycznej wiedzy w dziedzinie finansowej oraz powinien umożliwiać mu obliczenie stopy odsetek za opóźnienie na podstawie informacji zawartych w tejże umowie. W drugiej kolejności w danej umowie o kredyt należy przedstawić także częstotliwość zmiany owej stopy bazowej, która jest określona w przepisach krajowych.
4) Artykuł 10 ust. 2 lit. r) dyrektywy 2008/48 należy interpretować w ten sposób, że do celów obliczenia rekompensaty należnej w przypadku przedterminowej spłaty kredytu w umowie o kredyt należy wskazać sposób obliczania tej rekompensaty w sposób konkretny i łatwy do zrozumienia dla przeciętnego konsumenta, tak aby mógł on ustalić kwotę rekompensaty należnej w przypadku przedterminowej spłaty na podstawie informacji zawartych w tej umowie.
5) Artykuł 10 ust. 2 dyrektywy 2008/48 należy interpretować w ten sposób, że nie wymaga on, aby umowa o kredyt wymieniała wszystkie sytuacje, w których prawo do wypowiedzenia umowy o kredyt zostało przyznane jej stronom nie przez tę dyrektywę, lecz jedynie przez przepisy krajowe.
6) Artykuł 14 ust. 1 dyrektywy 2008/48 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, by kredytodawca powołał się na zarzut utraty prawa do odstąpienia od umowy przez konsumenta w trakcie wykonywania przez tego konsumenta prawa do odstąpienia od umowy zgodnie z tym przepisem, w przypadku gdy część przewidzianej w art. 10 ust. 2 tej dyrektywy obowiązkowej informacji ani nie została zawarta w umowie o kredyt, ani nie została prawidłowo udostępniona w późniejszym czasie, bez względu na to, czy miała miejsce sytuacja, w której bez własnej winy konsument ten nie wiedział o istnieniu przysługującego mu prawa do odstąpienia.
7) Dyrektywę 2008/48 należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie temu, by kredytodawca mógł skutecznie uznać, że konsument nadużył swego prawa do odstąpienia od umowy przewidzianego w art. 14 ust. 1 tej dyrektywy, w sytuacji gdy część przewidzianej w art. 10 ust. 2 tej dyrektywy obowiązkowej informacji ani nie została zawarta w umowie o kredyt, ani nie została prawidłowo udostępniona w późniejszym czasie, bez względu na to, czy konsument ten wiedział o istnieniu przysługującego mu prawa do odstąpienia.
8) Artykuł 10 ust. 2 lit. t) dyrektywy 2008/48 należy interpretować w ten sposób, że umowa o kredyt powinna zawierać istotne informacje dotyczące wszelkich pozasądowych mechanizmów reklamacyjnych i odwoławczych, z których może skorzystać konsument, a w razie potrzeby o kosztach każdego z nich, o tym, czy reklamację lub odwołanie należy złożyć poprzez przesłanie jej pocztą tradycyjną, czy też w drodze elektronicznej, o adresie poczty tradycyjnej lub elektronicznej, na który należy przesłać roszczenie reklamacyjne lub odwołanie, oraz o innych warunkach formalnych, którym podlega ta reklamacja lub to odwołanie. Co się tyczy tych informacji, samo odesłanie w umowie o kredyt do regulaminu postępowania, z którym można się zapoznać w Internecie, lub do innego dokumentu dotyczącego zasad funkcjonowania mechanizmów reklamacyjnych i odwoławczych nie jest wystarczające.
